[vc_row][vc_column][vc_column_text]
آذرقلم: این روزها، سکوت مخوفی بر شهرهای کشورمان سایه گسترده که افق اش از چین و به نام چینی ها شروع شده و امتداد ترسناک اش، نقطه نقطه دنیا را فرا گرفته و رگه هایی از جنسِ نا امیدی و یأس را بر دل میلیون ها انسان در حالِ زیست پاشیده است. سفره ای رنگی از جنسِ ترس، وحشت و نگرانی معناداری که بر حیات بشریت سایه انداخته است.
سخن از ویروس مهلکی است که چند ماهی است دنیا و حیات اش را به تکاپویی خارج از روال عادی اش وا داشته و با وجود پنج حرفی بودن نام فارسی اش، پنجه های پر عمق مسری بودنش را در گلوی میلیون ها همنوع انداخته است.
به گزارش آذرقلم، «کرونا» این روزها نفس انسانها را از هر قوم و قبیله و دین و آئینی به تنگ آورده و فریاد های خفگی ناشی از خود را زبانزد عالم هستی ساخته است. متأسفانه همه شهرها و استان های کشور درگیر خاین مهمان ناخوانده شده است. به گونه ای که همه اخبار و رسانه ها، رنگ شیوع سونامی و بحران کرونا، تعداد مبتلایان و فوتی های ناشی از آن به خود گرفته اند و این وضعیتِ با چنین سرعت انتشاری، آرامش جامعه را بر هم زده و نگران کننده به نظر می رسد.
تفکر و تأمل در این گذر، چند سؤالِ و ابهام را مهمان هر اندیشه مند و شهروندی می سازد تا به رشته تقریر در آید یا بر زبان جاری سازد و بگوید، مسوولان درگیر با حوزه کرونا و وزارت بهداشت و سلامت کشور؛ گیریم که همه ایران مبتلا به کرونا شدند و شما سالم هستید و حفظ و امنیت، سلامت و بهداشت میلیون ها نفر انسان به دستان توانمند شما و امثال شماست!
لطفاً شهروندان و هموطنان درگیر با هزاران استرس و اضطراب را که خود هزاران برابر کشنده تر از هر بیماری، زهر و ویروس می باشد مطلع سازید که برای «ویروس یابی، نه»، بلکه برای تولید داروی ضد این ویروس و ریشه کن کردن اش چه اقدامی کرده اید؟! چون بی پرده بگوییم برای من مخاطب و شهروند مطلع از علایم، راه های پیشگیری یا شیوع اش، دیگر خبر از اخبار مرتبط با شیوع این بیماری، کفایت می کند. ما امتداد و انتهای این خط سیاه کشیده شده را کل جمعیتِ مِنهای شما مسوولان در نظر می گیریم. حال بگویید که به عنوان تأمین کنندگان امنیت و سلامت بهداشت و روان میلیون ها زن، مرد و کودک ایرانی، برای نجات میلیون ها مبتلا به این ویروس بیماری زا چه کرده اید؟!
چرا با وجود این همه ذخیره و سرمایه انسانی، از ماه ها پیش که فرافکنی چینی ها به دست مان رسیده بود، خود به فکر تولید داروی کرونا نشده ایم؟!
جای تعجب است که با وجود نخبگان و استعدادهای درخشان در حوزه پزشکی و داروسازی، چرا مسئله را با آنان در میان نگذاشته ایم تا نخبگان و داروسازان جامعه علمی و تکنولوژی به فکر ساخت این دارو و ریشه کن کردن کرونایِ دست ساز بشرِ بیگانه با دنیای انسانیت باشند؟!
چرا به فکر تولید دارویِ جدید و داروهای پیشنهادی پزشکان مجرب این حوزه نیستید و بر روی بیمارانی که مرگ شان را حتمی می دانید امتحان نمی کنید. قدر مسلم از صد مورد چند مورد که نجات می یابند؟!
چرا توانمندی های پزشکان نخبه و کارآمد را نادیده می گیرید؟!
بالأخره ما شهروندان باید بدانیم که این هدایت و خط فکری از کجا شروع شده، و به کجا ختم می شود! ما طبق لقب اعطا شده خالق یکتای مان، اشرف مخلوقات هستیم و دارنده هوش و خرد. مگر می توانیم باور کنیم که دنیا و ایران از پسِ این خطایِ انسانی سازماندهی شده، تعدادی از خدا نشناسان عاجز مانده است. آن هم ایرانی که تا همین اواخر به عنوان قطب علمی در دنیا محسوب می شد و چندین سال متوالی، دانشجویان و پژوهشگران اش، مقام های جهانی متعددی را کسب می کردند. واقعاً جای سؤال دارد و تأمل برانگیز است که با این همه ذخیره و سرمایه انسانی چگونه می شود که تاکنون تدبیر علمی و درمانی خاصی برای ابتلائات بشری، معمول نشده باشد! آخر تا کی ترس و استرس از میزان شیوع و مرگ های ناشی از آن می خواهد ذهن و روح میلیون ها بشر در حال حیات را به لرزه در آورد؟ اندکی نیز از داروهای تولید شده خود، نه وارد شده، خبر دهید. یا حداقل در صورت نبود توانِ پزشکیِ پزشکانِ خودی که بعید و دور از ذهن به نظر می رسد، از علت های معلول پیش آمده بگویید. چون ما باور داریم که جامعه پزشکی ما جزو ابرقدرت های جوامع علوم پزشکی است و چون هیچ شک و شبهه ای در این ادعای خود نداریم، پس باور کردن چنین موضوعی نیز سخت است و به دور از ذهن. اگر غیر از این نیست، حق داریم مطالبه گری کنیم که چرا از همان ابتدای سیاست چینی ها برای اعلام شیوع این بیماری، در ارتباط با تولید داروی ضد این ویروس و ریشه کن کردن و عدم شیوع اش، هیچ فراخوانی تا به امروز در بین نخبگان و استعدادهای درخشان پیشین و فعلی جامعه پزشکی و داروسازان مان نداشته ایم و اگر داشته ایم چرا اطلاع رسانی نداشته ایم؟!
از این رو، بر من شهروند حق دهید تا سؤال کنم که عامل مدیریت بحران ما تا چه حد در شکل گیری وضعیت جاری نقش داشته و نقش مسائل و تعاملات بین المللی در این میان چه بوده است و در این حوزه، تا چه اندازه موضوع فریز یا همان واکسینه داخلی از گزند بیماری فرامرزی جدّی گرفته شده یا مراعات شده است و این که آیا اطلاع رسانی های مان منطبق بر یافته های علمی و بهنگام بوده است؟! تدابیر و تصمیم گیری های ما در حوزه زیستی و پدافند غیر عامل چه بوده است و چیست؟! و چندین سؤال در انتظارِ پاسخ که همچنان ذهن به تنهایی و بدون شفافیت در عمل نمی تواند پاسخی بر آن ها بیابد.
باور کنید حتی ماهیان هم دوست دارند در آبِ زلال و شفافِ اقیانوس ها، حیات خود را دوام بخشند و پرندگانِ آزاد اندیشِ در حالِ پروازِ بالایِ سرشان را بنگرند و به کهکشان ها فکر کنند، چه برسد به ما آدمیانی که لقب انسان و اشرف مخلوقات به خود گرفته ایم!
یادداشت روز: مریم خدابخش
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]