به گزارش آذرقلم، اهمیت و لزوم ورود احزاب و گروه های سیاسی بر نقد عملکرد شورا و شهرداری از آن جهت مورد تاکید است که احزاب، اعضاء حاضر شورا را با ادعاهای حزبی و تشکلی راهی پارلمان شهری شهر تبریز کرده اند و بنابراین سکوت و انفعال احزاب در این راستا قابل توجیه نیست ، البته انتظار نقد و تحلیل بر عملکرد شورا و شهرداری و مجموعه ها و مطالبه گری از سوی احزابی که در طول سال تنها به صورت فصلی با چند روز فعالیت حزبی آنهم در آستانه انتخابات همچون هفته بازارهای حاشیه شهرها که صبح برپا و عصر برچیده می شود ، انتظاری بی نتیجه می باشد.
ولی به هرحال چون مردم در انتخابات پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا در کشور و کلان شهرها بخصوص در شهر تبریز با حضور احزاب با لیستی از افراد مورد حمایت شان مواجه شدند و تقریبا اکثریت مردم از انتخاب قومی و قیبله ای گذشته به اندازه قابل توجهی دوری جسته و انتخاب خود را مطابق لیست ها انجام دادند ، لزوم پاسخگویی احزاب صد چندان می نماید.
با این اوصاف، مردم، سکوت سنگین و تعطیلی فعلی احزاب و گروه ها و طیف های سیاسی که در ایام انتخابات با شور و هیجان خاصی مدعی اصلاح و اصول بودند را با بی توجهی و بی اعتنایی برخواسته های خویش دانسته و با این رفتار سیاسیون ، مردم خود را تنها وسیله دستیابی افراد و گروه ها به کرسی های پارلمانی می پندارند و این رفتار حتما که صدمات خطرناکی همچون افت مشارکت مردم در انتخابات های آتی را در پی خواهد داشت.
حال با توجه به اینکه از سه طیف و جناح حاضر در انتخابات شورای شهر تبریز ، طیف اصولگرایان تنها ۲ نفر موفق به ورود به شورای شهر به عنوان جناح شکست خورده انتخاباتی شورای شهر تبریز و از طیف تازه تاسیس موسوم به مستقلین هم ۱ نفر موفق به حضور در شورای شهر شد و تنها جناح موفق لیست امید اصلاح طلبان بود که توانست ۸ کرسی از ۱۳ کرسی را از آن خود نماید ، ولی متاسفانه این لیست با توجه به مشکلات زیربنائی خود در شکل گیری و خطاهای حاصل از ترکیب ناموزون و ناهمگونش نتوانست مدیریتی موفق بر شورای شهر و نظارتی مطلوب بر شهرداری داشته باشد ، چون نبود انسجام فکری و برنامه ای در بین این ۸ نفر آنهم به خاطر ترکیب غیر اصولی لیست و تقریبا دور از مصالح عمومی مردم باعث گردید که ناتوان از اجماع فکری و وحدت رویه گردند. هر چند ریاست و هیأت رییسه را تصاحب کرده بودند ولی انتخاب سکانداری شهر تبریز یعنی انتخاب شهردار تبریز را عملا با منفک شدن ۲ یار خود به ۵ نفر مقابل واگذار نموده و به اکثریت خنثی در شورا و شهرداری تبدیل شدند.
اکنون با نگاه به عمر یکسال گذشته شورای اسلامی کلان شهر تبریز و مدارا نمودن و آبرو داری اجباری و ظاهری هشت نفره لیست امید با همدیگر به خاطر رأی و اعتماد مردم و نبود هماهنگی های فکری و وجود اختلاف نظرهای فاحش در ترکیب شان، کوله بار شورای شهر را تهی از عملکرد نموده و هیأت رییسه فعلی را در پیچی خطرناک برای از دست دادن جایگاه و قدرت مواجه ساخته است.
بنابر این اگر اعضاء لیست امید با قرار گرفتن در رو دربایستی مجدد، شکور اکبرنژاد را به عنوان کاندیدای ریاست شورا در مقابل کاندیدای ۵ نفر مقابل اعضاء شورای شهر یعنی شهرام دبیری ، رییس سابق شورای شهر در دوره قبل و رئیس در سایه شورا و شهرداری، مطرح نمایند با احتمال قریب به یقین از دست دادن ۲ یار خویش همچون زمان انتخاب شهردار تبریز و چه بسا با ۳ یار از دست داده ، ریاست و ترکیب هیأت رییسه شورا را با ۸ رایه کردن رقیب بر ۵ رای خود از دست خواهند داد، مگر اینکه فرد آگاه به بازی های سایه و مغز طراحی همچون عبدالله تقی پور با جسارت خویش کاندیدایی نه همچون فرج قلیزاده که بلکه روی فردی مانند محمد باقر بهشتی تمرکز کرده و وی را به عنوان کاندیدای این برهه حساس لیست امید مطرح کرده و با اجماع بر ریاست وی رقابتی جدی را رقم بزنند که رقابتی جدی برای رقیب و امتحانی سخت و مناسب برای اعضاء لیست امید و نقطه عطفی تعیین کننده بر فعالیت اجتماعی و سیاسی شان در انتخابات های آینده خواهد بود.