آذرقلم: استاد علی نظمی، شاعر بلندآوازه و صاحب سبک آذربایجان شرقی امروز در سن 96 سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش آذرقلم، استاد علی نظمی در سال 1306 در تبریز متولد شد. او سرودن شعر را با شاگردی نزد ملک الشعرای بهار، محمدامین ادیب طوسی و عباسقلی خان وقایعی آغاز کرد و ادامه داد و سالهای بسیاری به مطالعه بسیار در خصوص ادبیات پرداخته است. سال 1325 خورشیدی، سال مهمی برای نظمی است؛ با انتشار یکی از اشعار او در جراید آن زمان، در میان اهل فضل و ادب جلوه گر می شود و در مسیر تعالی دنیای کلماتش قرار می گیرد.
نظمی با علاقه خاصی که به اشعار شیخ اجل، سعدی شیرازی دارد، با شیوه ای ساده و روان شعر می گوید؛ در استقبال از اشعار کهن ذوقی بسیار از خود نشان می دهد و در زمانی کوتاه به شمع جمع ادبا تبدیل می شود.
بهره گیری از ترکیبات نو، تعبیرات پخته و مضامین بدیع موجب شده مجموعه اشعار او که با نام «دیوان هفت شهر» شهرت یافته، به عنوان مجموعه ای قوی و مثال زدنی شناخته شود.
علاوه بر شعر، آثار تحقیقی ادبی نیز از این شاعر پرتلاش به چاپ رسیده که از جمله این آثار می توان به تذکره الشعرای منظوم و منثور «دویست سخنور» و «گلشن معانی» شرح برخی ابیات مشکله فارسی اشاره کرد. نظمی تبریزی قریب به ٣٠سال با استاد شهریار ارتباط صمیمی و نزدیک داشته و همین مراودت باعث شد تا سال ١٣۶٧ خورشیدی پیکر مرحوم محمدحسین شهریار به دست ایشان در مقبره الشعرای تبریز دفن شود.
تندیس استاد نظمی به دست مجسمه ساز معروف استاد احد حسینی ساخته شده و در یکی از میادین شهر تبریز و در نزدیکی محل سکونت و زادگاه شاعر نصب شده است.
عمر با برکت استاد علی نظمی، همواره با تلاش برای آموزش هنرجویان و سرایش اشعار بدیع همراه بوده و امروز، شهر تبریز و هنر کشورمان، مزین به آثار هنری ایشان و هنرجویانی است که از محضر این شاعر ارجمند بهره برده اند.
دردا کسی ز دردشناسان نمانده است…
آنکه در آئینه تاریخ ماست
نصف جهان کشور ما بوده است
آنکه به فر، شهره آفاق بود
کشور پهناور ما بوده است
جلوهگریهای همه روم و روس
پرتوی از اختر ما بوده است
این شاعر فرهیخته اگرچه شیوهای خاص در سرودن غزل ـ و انواع دیگر شعر ـ دارد؛ لکن در بسیاری از موارد، اشاراتی به تاثیرپذیریاش از شاعران برجسته شعر فارسی به ویژه حافظ و سعدی دارد.
ـ سراب شعر من سیراب از آن شد
که گاه از شیوه سعدی نمی، داشت
ـ یا نظمی افتخار سخن گستری مکن
یا راه خواجه رو، همه معجز نگار باش
مهمترین «تشخصّ سبکی» استاد علی نظمی ، «روانی کلام» و «شیرین گفتاری» اوست. او به دلیل مطالعه وافر و عمیق در دواوین شاعران برجسته شعر فارسی، دارای قریحهای سرشار از لطافت و روانی شده و چنان با زبانی صمیمی به نغمهپردازی مشغول میشود که سحرِ بیانش دلِ دوستداران غزل را میرُباید.
دو اثر مکتوب فروغ عمر و سیمرغ غزل، توسط دکتر محمدتقی سبکدل در مورد زندگی و آثار این شاعر فقید نوشته شده است.
پایگاه خبری آذرقلم، درگذشت این پیر عرصه علم و ادب و معرفت را به خانواده ، دوستداران و اهل فرهنگ و ادب آذربایجان تسلیت می گوید.