[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: اعضای هیأت رئیسه جدید شورای شهر تبریز با برگزاری انتخابات سال دوم این نهاد مشخص شدند.
به گزارش آذرقلم، بر اساس نتایج رأی‌گیری داخلی، حجت‌الاسلام رسول برگی به عنوان رئیس، علی نوای‌باغبان به عنوان نایب رئیس، یاسین بجانی به عنوان دبیر اول، شهرام دبیری به عنوان سخنگو و پرویز هادی به عنوان خزانه‌دار شورای ششم تبریز در سال دوم انتخاب شدند.
گفتنی است، هیأت رئیسه جدید شورای شهر تبریز در سال دوم، سه تغییر را در ترکیب جدید خود تجربه می‌کند.

برگی رئیس ماند
با برگزاری انتخابات سال دوم هیأت‌ رئیسه شورای اسلامی شهر تبریز، حجت‌الاسلام رسول برگی بار دیگر به عنوان رئیس پارلمان شهری برگزیده شد.
در نشست علنی امروز شورای اسلامی شهر، که به موضوع برگزاری انتخابات هیأت رئیسه این شورا برای سال دوم اختصاص داشت، حجت‌الاسلام برگی با ۷ رأی، مجدداً به عنوان رئیس انتخاب و در سمت خود ابقاء شد.

علی نوای‌باغبان نایب رئیس شورای شهر شد
با رأی اعضای شورای شهر، علی نوای‌باغبان به عنوان نایب رئیس شورای شهر تبریز در سال دوم انتخاب شد.
وی با ۷ رأی موفق به تصدی این کرسی شد.

انتخاب یاسین بجانی به عنوان دبیر شورای شهر
با رای قاطع اعضای شورای اسلامی شهر تبریز، یاسین بجانی به عنوان دبیر شورای اسلامی شهر تبریز انتخاب شد.
بجانی با ۱۳ رای به این سمت رسید. وی در سال اول شورا، سخنگوی شورای شهر بود.

پرویز هادی خزانه‌دار شورای شهر شد
پرویز هادی به عنوان خزانه‌دار شورای شهر در سال دوم، انتخاب شد.
پرویز هادی در رقابتی نزدیک با محمدحسن اسوتچی، دیگر کاندیدای خزانه‌داری شورای اسلامی شهر، با ۷ رأی به این عنوان دست یافت.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: استیضاح رنجبر آن قدر غیر منتظره و شاید نحس بود که انتخاب شهردار جدید به طلسم افتاده است. بعد از آنکه شورای ششم تبریز اولین شهردار منتخب خود خود را برکنار کرد بر روی سه گزینه به توافق رسید تا در مرحله نهایی یکی از آن سه نفر به عنوان شهردار پنجاه و هشتم انتخاب شود. هوشیار، غفاری و سلیمانی!

به گزارش آذرقلم، ماجرای انتخاب شهردار تبریز به داستان هزار و یک شب می ماند. هر شب و هر روز باید منتظر ماجرایی پیش بینی نشده از دل آن بود. از آن دست داستان هایی که می تواند برای خیلی ها هیجان انگیز باشد. حالا آن گزینه سه تایی هم بی نتیجه مانده است.

اکبر غفاری همان روز اول انصراف داد و هوشیار، روز آخر و سلیمانی گزینه سوم در ساعت آخر! حالا انتخاب شهردار تبریز به معادله چند مجهولی می ماند که هیچ کس توان پیش بینی آینده را ندارد. همه پیش بینی ها غلط از آب درآمد. نه غفاری شهردار شد و نه هوشیار و نه سلیمانی. حالا شورای شهر مجبور است گزینه های تازه مطرح کند. گزینه هایی مثل: شریف زاده، رحمتی و …!

یعقوب هوشیار که چند ماه قبل هم خود را به بوته آزمون شورای ششم سپرده بود با بدعهدی برخی از اعضا، از راهیابی به دور نهایی بازماند و دلشکسته و ناراضی تبریز را به مقصد شهردار منطقه 18 تهران ترک کرد. اما بار دیگر فیل اش یاد هندوستان کرد و به کاندیدا شدن در این مرحله رضایت داد و در برابر اصرار برخی اعضا کوتاه آمد. البته او شرطی گذاشته بود که علیرغم وعده های نخستین، محقق نشد. او شرط بسته بود به شرطی عطای تهران را به لقای شورای ششم می بخشد که توافق حداکثری و اختلاف رای حداقلی را در این شورا برای او تحفه بیاورند. اما ظاهرا سوغات پارلمانی تبریز، برای هوشیار چندان دلچسب و شیرین نبود. او انتظار داشت اجماع حداکثری شورا مانند قرابیه شیرین تبریز دریافت کند تا مثل راحت الحلقوم، کلید شهر تبریز را به دست گیرد اما انتظارات اش برآورده نشد و او در آخرین روز از مهلت باقی مانده برای انتخاب، عطای بلدیه چی تبریز را به لقای شورای ششم بخشید.

حالا علی مانده و حوض اش! شورای ششم است و موجی از انتقادات افکار عمومی، رسانه ها و اختلافات ریز و درشتی که از دل همین شورا به بیرون درز کرد. مساله ساده ای که می شد با اندکی صبر و تامل و تقلیل توقعات حل شود به یک معضل بزرگ و قفل هزار کلید و گرهی پیچ در پیچ مبدل شده است. حالا فضای مجازی پر شده از انتقادات تند و حتی طنز های گزنده! چهره هایی به مزاح به عنوان شهردار آینده مطرح می شوند که بیشتر مصرف بگو و بخند دارند.

کار شورا و شهرداری به قدری گره خورد که بالاخره استاندار آذربایجان شرقی که تاکنون در برابر رویدادها و اتفاقات شورا سکوت اختیار کرده بود و مورد انتقاد تند و تیز هم قرار گرفت کاسه صبرش لبریز شد و از این وضعیت ابراز نارضایتی کرد. به عبارت دیگر آش شورا چنان شور بود که خان هم فهمید! عابدین خرم هم دیروز بالاخره بعد از چند هفته سکوت، با احتیاط وارد ماجرا شده و سکوت خود را این گونه توجیه کرد که: در جایگاه‌هایی که با رای مردم نسبت مستقیم یا غیرمستقیم دارند، نفیا و اثباتا دخالتی نداشته و نخواهم داشت و یک توصیه بیشتر ندارم که اگر برای جایگاهی مدیر یا مسوول انتخاب می‌شود، اهداف انقلاب اسلامی و شاخصه‌های کارآمدی برای نیل به اهداف سازمانی مورد توجه قرار گیرد تا شرایط مردم به سمت بهبودی رفته و ریل (!) پیشرفت سرعت گیرد.

این پیام استاندار که دارای اغلاط املایی و انشایی متعددی است (ریل به جای قطار!) حاوی پیام نارضایتی اوست. مردم تبریز تجربه و خاطره ورود قاطعانه و نه طرفدارانه! استانداران قبلی را در ماجرای اختلاف شورا و شهرداری به خاطر دارند. ورود استاندار به این ماجرا به معنی دخالت در اجرا و تصمیم مردم نیست بلکه هدایت و مدیریت راهبردی برای مدیریت شایسته استان و تبریز و صیانت از جایگاه بلند تبریز در کشور و تعیین تکلیف مدیریت شهری است و نه تحمیل نظر و سلیقه شخصی! انتظاری که از دیگر مسئولان بلند پایه استان و کشور نیز می رود.

به هر حال مجموعه چند هزار نفری شهرداری تبریز و شهر دو میلیونی منتظر تصمیم نهایی و عقلایی سیزده عضو شورای شهر است که متاسفانه تاکنون جز تشتت و تفرقه و عدم ثبات از دل آن بیرون نیامده است.

یادداشت: محمد امین خوش نیت[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: با رای اکثریت اعضای شورای اسلامی کلانشهر تبریز، سازمان ورزش شهرداری تبریز احیا شد.
به گزارش آذرقلم، در جلسه فوق‌العاده عصر روز سه شنبه، شورای اسلامی شهر تبریز، مصوبه کمسیون ورزش شورای اسلامی شهر تبریز مبنی بر احیای سازمان ورزش در صحن شورا به رای گذاشته شده و با اکثریت آرا به تصویب رسید.
همچنین شرکت باشگاه شهرداری تبریز با لحاظ اصلاحاتی مبنی بر تفکیک سازمان ورزشی از سازمان فرهنگی و اجتماعی به تصویب رسید.
باشگاه شهرداری تبریز ۴ سال پیش منحل و سازمان ورزش هم با سازمان فرهنگی هنری ادغام و کلیه فعالیت‌های ورزشی شهرداری تبریز تعطیل شده بود.

برگی: تیم شهرداری به لیگ برتر و آسیا صعود نکند، نمی‌میریم
رئیس شورای اسلامی شهر تبریز گفت: اگر تیم‌های شهرداری تبریز به لیگ برتر و یا مسابقات آسیایی صعود نکنند، چیزی را از دست ندادیم.
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، رسول برگی در مورد احیای سازمان ورزش شهرداری تبریز اظهار داشت: در سطح کشور 45 شهرداری در حوزه ورزش فعالیت می‌کنند و اینکه ورزش در شهرداری تبریز تعطیل شده، منطقی نیست.
وی با انتقاد از رویه قبلی تیمداری باشگاه شهرداری تبریز، گفت: احیای سازمان ورزش شهرداری به معنای تیمداری به شکلی قبلی نبود و اگر تیم‌ فوتبال باشگاه شهرداری به لیگ برتر صعود نکنند و یا در باشگاه‌های آسیا حضور نداشته باشند، نمی‌میریم و چیزی هم از دست نمی‌دهیم.
برگی تصریح کرد: علاوه بر توسعه ورزش قهرمانی و ورزش همگانی، در رشته‌هایی که در سطح کشور مطرح هستیم مانند تکواندو، ورزش‌های رزمی و کشتی با افرادی بومی در جهت حمایت از ورزشکاران‌مان تیم خواهیم داشت.

گفتنی است در شورای پنجم شهر تبریز، فرج محمد قلیزاده ( عضو سابق) و در شورای فعلی روح الله رشیدی از مخالفین فعالیت سازمان ورزش شهرداری تبریز بودند.
آنها معتقدند هزینه کرد شهرداری تبریز در ورزش قهرمانی و باشگاه داری خلاف قانون شهرداری هاست.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: دیروز و در جریان انتخاب شهردار جدید تبریز، فریدون بابایی اقدم عضو شورای اسلامی شهر تبریز که پیش از این کاندیدای شهرداری تبریز بود از این کاندیداتوری کنار کشید و در ادامه و بعد از مشخص شدن سه گزینه نهایی شهرداری تبریز، با ارائه استعفانامه خود به رییس شورا از عضویت در شورای اسلامی شهر تبریز هم استعفا داد.
به گزارش آذرقلم، به نظر می رسد عضو متخصص و با سابقه شورای شهر تبریز، از برخی مسایل پشت پرده و مداخله جویانه در امور شورا و شهرداری گله مند است. تا جایی که در متن استعفا بلندبالای خود بعد از پیش کشیدن مسئله حاشیه نشینی و بافت فرسوده و امنیت شهروندان ساکن در این مناطق، به صراحت از «دخالت های نابجای خارج از شورای شهر در فرآیند تصمیم گیری های مهم» پرده برداشته است.
با تقدیم استعفا نامه خود به رئیس شورای اسلامی شهر تبریز از ادامه حضور در شورا استعفا داد.

به گزارش آذرقلم، متن استعفای بابایی اقدم به شرح زیر است:
بسمه تعالی
ریاست محترم شورای اسلامی کلانشهر تبریز
جناب آقای برگی
با سلام
با درود و سلام به روح کودکان، مادران و پدرانی که مظلومانه در پی حوادث طبیعی و انسانی قربانی بی تفاوتی ها، سهل انگاری ها و عدم احساس مسئولیت متولیان امر می شوند. به استناد ماده ۳۶ آیین نامه داخلی شورای اسلامی شهر تبریز، ضمن پوزش از مردم شریف تبریز خاصه ساکنان محلات حاشیه نشین و فرسوده شهر، بدینوسیله استعفانامه خویش از عضویت در شورای اسلامی کلانشهر تبریز را تقدیم ریاست محترم شورای شهر می نمایم.

از روزی که به نیت انجام رساله دکتری پا در محلات حاشیه نشین گذاشتم، همواره آرزو داشتم در جایگاهی باشم که بتوانم دردهای بدون شرح این همشهریان آشناتر از خواهران و برادرانم را با گوش جان شنیده و مرهمی بر زخم هایشان باشم. حضور ۸ ساله ام در شورای شهر، فرصت مغتنمی بود که آرزوی چندین ساله ام را تحقق بخشم، هرچند در حد توانم التیام بخش زخم های این عزیزان بوده ام، لیکن هر روز که می گذرد، تمام آمال و آرزوهایم را در حل معضل بدمسکنی، مظلوم ترین شهروندان تبریزی را نقش بر آب شده می بینم.

از اینکه به‌عنوان عضو شورای شهر علی‌رغم تلاش شبانه روزی در طی چندین سال اخیر، توان و قدرت لازم را برای درمان تن خسته و رنجور تبریز عزیزمان که غده های سرطانی از جای جای آن بیرون زده است را ندارم و صرفا تماشاگر ضجه ها و رنج های بی پایان حاشیه نشینان حاشیه ای و بعضاً حاشیه نشینان ساکن در متن شهر هستم، عمیقاً متاثر می شوم و اعتراف می کنم که از رساندن صدای اعتراض و التماس های بغض آلود فراموش شدگان شهر به سیاسیون قدرتمند غرق در تکبر فرعونی و دنیای کوچک سیاه و سفیدشان عاجز مانده ام.

می ترسم از روزی که حتی زلزله ای با شدت متوسط فاجعه انسانی حتمی مورد انتظار در این شهر را رقم زند و من نوعی با وقاحت و گستاخی تمام، ضمن شرکت در جلسات به اصطلاح مدیریت بحران که بی شباهت به نوش داروی بعد از مرگ سهراب نیستند، در کوچه پس کوچه های امروز و تل های مملو از آوار و جنازه های آنروز فقرای شهر، خود را مضطرب جلوه داده و عکس های یادگاری بگیرم. با وجود صدها هزار خانه غیر استاندارد و بی دوام در این شهر بی پناه، متولیان امر نبایستی حتی لحظه ای، پلک روی پلک گذارند.

می ترسم از آه مظلومانی که به امید اینکه ما بیداریم، جگر گوشه های خود را در بیغوله ها، زاغه ها و آلونک های گور مانند در خواب عمیقی فرو می برند، غافل از آنکه من و دیگر مسئولین این شهر در خوابی بسیار سنگین تر از آنان ولی در قیاسی مع الفارق در خانه های امن و سر بر بالش های نرم فرو رفته و روزهای خود را در درون لایه هایی از حلقه های متعدد چاپلوسان هزار چهره به پایان می بریم . از اینکه تنها پاسخم در دادگاه عدل الهی در روز محکمه خون های بیگناه ریخته شده بر زمین، نداشتن قدرت اجرایی و صرفاً فریاد زدن ها و قدم زدن های چندین ساله ام در کوچه پس کوچه های تنگ و باریک پلکانی ۴۲ متری، طرلان دره سی، ایده لی، قربانی، ماللازینال، قوشخانا سیلابی، خلیل آباد، کوثر، مینجو دره سی، تنیکه دره سی، کامران دره سی، الاتلار محله سی، اسماعیل بقال، منبع، کوی بهشتی، احمدآباد، یوسف آباد، سعیدآباد، شهدا، صالح آباد، آخماقیه، رواسان، سکگی لر، خلجان، کرگه، آناخاتون، کوی امام رضا، حوسن تویوخچی، امامیه، زنگوله باغ، طالقاتی، زوراباد، ۲۰ متری، زمزم، آخر مارالان، قازان داغی، گورخانا و شمس آباد و دهها خرابه آباد نام دیگر و محلات پرپیچ و خم بافت فرسوده ای همچون محلات منجم و چوخورلار و … خواهد بود، برخود می لرزم. هرگونه گام برداشتن در جهت حل مشکل بدمسکنی و مبارزه با جنبه کالبدی فقر شهری، نیازمند اراده ای ملی، استانی و شهری است که متاسفانه در شرایط کنونی، عزمی در این خصوص قابل مشاهده نیست .

متاسفانه چیزی که باید دغدغه باشد و تقلای روزها و پریشان خاطری شبها، برای اغلب متولیان امر، دغدغه نیست و صرفا خوراکی تبلیغاتی برای سخنرانی و اظهار فضل در برخی مناسبت ها و روزهای بحران های حادث شده در گوشه ای از کشور عزیزمان ایران . صدها هزار نفر از کودکان معصوم، زنان و مردان باشرف و غیرتمند شهر که تنها جرم شان فقیر بودن است، هرلحظه در گزند هجوم قهرآمیز طبیعت و بیداری و حرکت گسل خطرناک شهر هستند. هرچند، فروردین ۹۸ عاجز ماندن شهر از اسکان چند خانواده که در محله بهشتی بر اثر رانش زمین بی خانمان شدند، زنگ هشدار بسیار بزرگی از فقدان آمادگی و تاب آوری بسیار پایین شهر در قبال مخاطرات طبیعی را به صدا درآورد، لیکن یا شنیده نشد و یا خیلی زود به فراموشی سپرده شد .

دولت و شهرداری هرکدام عهده دار وظایف متعدد قانونی در این راستا هستند که هیچکدام عزم و جدیت لازم را ندارند و با این شرایط که یکی بر طبل ندارم می کوبد و با بی خیالی تمام مشغول گفتار درمانی و تشکیل جلسات به اصطلاح بازآفرینی صدمن یک غاز است و دیگری درگیر الویت اول و آخر خود دال بر تامین حقوق چند صد میلیاردی کارکنان خویش از جنس پول زور و غافل از هرج و مرج های شهری اعم از ساخت و سازهای غیر ضابطه مند و قلدر مآبی و یکه تازی برخی مدیران دسیسه چین که بجای فکر کردن به شهر و شهروندان برای برگزاری جلسات محفلی، حقوق آخر برج دریافت می کنند و معدود مدیران و کارکنان دلسوز و توانمند و کارگران اغلب زحمتکش، حاشیه نشینی و پرداختن به آن و هزینه برای حل یا کاستن از بار مشکلات آن خاصه بدمسکنی، محلی از اعراب ندارد.

حضور مستمرم در کنار حاشیه نشینان و درخواست ملتمسانه شان با الفاظی همچون «سیز الله بیزه بیر چاره قیلین»، «بیز یازیغیخ»، «بیزیم تکجه اومودوموز سیزسیز» و گفتن چشم و جواب های تکراری برای خیل سوالاتی با این مضمون که شما مسئولین برای حاشیه نشینان تبریز چه اقداماتی کردید و چه برنامه هایی دارید، برخی داستان ها و شخصیت ها همچون پینوکیو و چوپان دروغگو را برایشان تداعی می کند.

وقتی هنوز اراده و مکانیسمی بر تثبیت حاشیه نشینی و ساخت و سازهای غیرمجاز در شهر وجود ندارد و اولین گام عملی برای حل معضل این محلات که همانا به رسمیت شناختن حق مالکیت تصریح شده در سند توانمندسازی و قانون بازآفرینی، صدای اعتراض متولیان زمین های شهری خاصه سازمان های راه و شهرسازی را که حاشیه نشینان را غاصب زمین های خود معرفی می کنند، دراورده و محکوم به شکست می شود، امیدی به برداشتن گام های بعدی نیست.

ایمان راسخ داشتم که بعد از سال ها کسب علم و انجام پژوهش در دانشگاه و ۸ سال نمایندگی مردم در شورای شهر، بتوانم در حوزه اجرا و کسوت شهرداری تبریز، گام های اساسی را برای ساختن آینده ای بهتر برای تبریز عزیزمان بردارم، لیکن حال که به هر دلیلی این موضوع محقق نگردید، ضمن تشکر و سپاس از تمامی عزیزانی که طی دو ماه اخیر حامی و مشوق اینجانب برای تدوین و ارائه برنامه های کاندیداتوری ام برای سمت شهرداری بودند، به استحضار می رساند، همچنانکه در ایام تبلیغات انتخاباتی متعهد شده بودم، درصورت عدم برداشتن گام های اساسی در حوزه حاشیه نشینی تا خرداد ۱۴۰۱ از سمت خود استعفا نمایم، اینک با توجه به فضای پیش آمده و دخالت های نابجای خارج از شورای شهر در فرآیند تصمیم گیری های مهم ، ضمن آرزوی توفیق برای شهردار منتخب و همکاران شورای شهر، بجای اشغال صندلی شورا تا یکسال دیگر و تبدیل به یک عضو بی خاصیت و خنثی و عدم امکان تحقق اهداف و انگیزه های حضورم در شورای شهر مبنی بر اثرگذاری در زندگی تهیدستان شهر و ناتوانی در همراه کردن همکاران شورا، شهرداری و مجموعه های استانی، ضمن عذرخواهی مجدد از همه همشهریان خاصه بزرگوارانی که نام حقیر را در طی سه دوره انتخابات شورای شهر بر برگه های رای شان نوشته اند، دلیلی بر ادامه حضورم در این مسئولیت خطیر و تماشاگر صرف دردها و آلام فقرای شهر نمی بینم و ترجیح می دهم، بعنوان فعال اجتماعی در کسوت معلمی دانشگاه تا تحقق شرایط مساعد برای نقش آفرینی مجدد درخصوص اهداف والای خود در قبال همنوعان خویش، فعالیت نمایم.
فریدون بابائی اقدم
عضو شورای اسلامی شهر تبریز
هفتم شهریورماه ۱۴۰۰[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: با گذشت حدود دو ماه از برگزاری انتخابات شوراهای اسلامی شهر ، شهرداران چند شهر ، کلیدداران شهرهای خود را برای چهار سال آینده انتخاب کردند.

شهردار جدید اصفهان مشخص شد
شهردار جدید اصفهان با رأی منتخبین مردم در شورای ششم مشخص شد.
علی قاسم زاده موفق شد با کسب اکثریت آرای شورای این شهر تصدی شهرداری اصفهان در چهار سال آینده را به عهده بگیرد.
قاسم زاده در این جلسه ۱۲ رأی از ۱۲ رأی اعضای شورا را به خود اختصاص داد.
علی قاسم‌زاده، متولد ۱۳۴۱، کارشناس الهیات از دانشگاه تهران، کارشناس ارشد و دکتری مشاوره از دانشگاه اصفهان است.
از مهم‌ترین سوابق اجرایی قاسم‌زاده می‌توان به بینان‌گذار مؤسسه فرهنگی شهید آیت‌الله مدرس و مجموعه فرهنگی شهید اژه‌ای، دبیر جبهه فرهنگی استان اصفهان، عضویت هیأت امنای مراکز فرهنگی شهید مدرس و پانزده خرداد، مدیرعامل مؤسسه فرهنگی شهید مدرس، مدیر مجتمع آموزشی صالحین، مدیرعامل سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان به مدت ۴ سال، معاون فرهنگی شهردار اصفهان به مدت ۴ سال اشاره کرد.

حسین مهدی زاده شهردار ارومیه شد

شورای اسلامی شهر ارومیه ، حسین مهدی زاده را با هفت رای از ۱۱ رای به عنوان گزینه مدنظر شورای اسلامی شهر ارومیه، به فرمانداری این شهرستان معرفی کرد.
مهدی زاده دارای دکتری تخصصی شهرسازی است که شهرداری سلماس و مدیرکل امور شهری استانداری آذربایجان غربی را در کارنامه خود دارد.
پس از اینکه شهردار اسبق ارومیه در اواخر دی ماه سال گذشته دستگیر شد؛ مجید آقازاده اواخر اسفند سال گذشته به عنوان شهردار ارومیه انتخاب و معرفی شد.
آقازاده حدود پنج ماه مدیریت شهری ارومیه را بر عهده داشت.

علایی ؛ شهردار جدید سهند شد
علی علایی شهردار سابق خلخال امروز با رای اکثریت اعضای شورای اسلامی شهر سهند به عنوان شهردار این شهر انتخاب شد.
بعد از کش و قوس های فراوان امروز شهردار شهر جدید سهند با حضور تمام اعضای شورای این شهر و اصحاب رسانه برگزار و علی علایی شهردار سابق خلخال به عنوان شهردار جدید این شهر انتخاب شدند.
علی اعلایی فولادلو قوئی به سال 1351 دارای مدرک تحصیلی دکتری مدیریت بازرگانی است.
گفتنی است انتشار ویدئوی خداحافظی پرسوز و گداز وی از شهرداری خلخال در رسانه ها از جمله بخش خبری ۲۰:۳۰ بازتاب گسترده ای داشت.

شهردار عجبشیر انتخاب شد

محمد احمد زاده با کسب پنج رای از هر پنج عضو شورای شهر عجبشیر، به عنوان شهردار این شهر انتخاب شد.
محمد احمدزاده سرهنگ ۲ نیروی ارتش بوده و کارنامه خوبی در حوزه عمرانی پادگان آموزشی ۰۳ عجبشیر داشته است.
وی دارای مدرک دکترای مدیریت منابع انسانی است و رساله های دوره کارشناسی ارشد و دکترای وی در موضوع مدیریت شهری بوده است.

شهردار جدید اهر معرفی شد
محمد سرقینی با کسب شش رای از هفت رای اعضای این شورا به عنوان شهردار دوره ششمین شورای اسلامی شهر اهر انتخاب شد.
محمد سرقینی، سرپرست جدید شهرداری اهر، دارای سوابقی هم‌چون رئیس اتحادیه تعاونی‌های فنی و مهندسی آذربایجان شرقی، شهردار شهر اهر، ناظر عالی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی آذربایجان شرقی، کارشناس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، مشاور فرمانداری اهر، مشاور شهردار اهر و شهردار منطقه دو اهر در کارنامه کاری خود دارد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: رئیس شورای اسلامی شهر تبریز با اشاره به اینکه انتخاب شهردار به روز یکشنبه هفته آینده موکول شده گفت: اعضای شورای اسلامی این شهر برنامه‌های ارایه‌ شده از سوی نامزدها را در فرصت مناسبی مطالعه و بررسی خواهند کرد. در جلسه روز یکشنبه هفته آینده هم هر عضو شورا به دو گزینه رای خواهند داد.
به گزارش آذرقلم، رسول برگی در مورد پروسه انتخاب شهردار تبریز اظهار داشت: درخواست خود را در مورد استعلامات لازم به مراجع مربوطه ارسال کرده ایم و منتظر پاسخ کتبی هستیم.
حجت الاسلام برگی، یادآوری کرد: بر اساس ماده ۷۲ قانون، پس از ارایه برنامه‌ها از سوی نامزدها، هر یک از آنان حداقل باید پنج رای کسب کنند و هر عضو شورا نیز ۲ نفر را می‌تواند انتخاب کند تا در مرحله نهایی شهردار انتخاب می شود.

به گزارش آذرقلم، آقایان منجم، مدبر، جعفری آذر، رنجبر، بابایی اقدم، هوشیار، سلیمانی و فاتح در طی دو روز به ارایه برنامه های خود در صحن علنی شورای شهر پرداختند.
حجت الاسلام رسول برگی، با اشاره به حضور هشت نامزد در جمع گزینه‌های شهرداری تبریز، افزود: اعضای شورای این شهر با پرهیز از تعلقات جناحی و سلیقه‌ای، مبنای کار خود را پاکدستی، روحیه انقلابی، سلامت نفس، نفوذناپذیری، عدم‌ وابستگی حزبی و جناحی، تخصص، درایت، حسن سابقه و داشتن برنامه جامع متناسب با امکانات شهر و نزدیکی به حقیقت و تحول گرا گذاشته اند.

وی اظهار داشت: اعضای شورای اسلامی تبریز به تغییر در نگرش و برنامه‌ها معتقد هستند و با بررسی همه جوانب و برنامه های نامزدها به دنبال بهترین فرد از میان آن ها هستند.

رییس شورای اسلامی تبریز گفت: برنامه نامزدها باید با شرایط اجتماعی و فرهنگی شهر و با بودجه شهرداری متناسب باشد و بر این اساس روند انتخاب شهردار با دقت، وسواس و آرامش سپری می‌شود.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]یادداشت: نیما صالحی
آذرقلم: پروسه انتخاب شهردار تبریز وارد مرحله پیچیده تری شده است. از بین ده گزینه نهایی، دو نفر در مرحله اول انصراف دادند تا رقابت بین هشت گزینه در صحن علنی شورا جریان پیدا کند. هشت مدعی کلید بلدیه، در نهایت در طی دو روز و در یک مهلت یک ساعته برنامه ها، اهداف و راهبردهای خود را به معرض قضاوت عموم و به ویژه نمایندگان مردم در شورا گذاشتند. تدوین این برنامه ها و نحوه ارائه آن و در نهایت پاسخگویی به سوالات اعضای شورا و نوع نگاه شورائیان به گزینه ها نشان می دهد که باید از همین حالا چند گزینه را از لیست گزینه های نهایی خط زد و رقابت اصلی را بین چهار گزینه اصلی دنبال کرد.
حمید منجم و جعفر مدبر بی شک هیچ شانسی ندارند. نوع پرسش های شورا چنین موضوعی را تائید می کند.
یونس فاتح هم به دنبال انتشار فایلی در مورد کپی بودن برنامه او از روی برنامه یکی از گزینه های شهرداری تهران به بدشانسی بدموقعی برخورد. اینکه چه کسانی برای او برنامه نوشته بودند کاری نداریم اما او باید به دنبال چهره های نفوذی در حلقه دوستان خود باشد که در حساس ترین لحظه زندگی اش، دست به این افشاگری زده و با آبرو و سرنوشت او بازی کرده اند. بی گمان هیچ کس غیر از دوستان نفوذی او نمی تواند این موضوع را رسانه ای کرده باشد. هیچ کس حوصله و توانایی نمونه خوانی و تحقیق در مورد کپی بودن برنامه او را ندارد مگر افراد نفوذی و دشمنان دوست نما!
این فایل، بی شک سبب از دست دادن آرای او خواهد شد. برای اینکه حتی در صورت موافقت شورا با شهرداری او و کسب رای از سوی فاتح، به شدت و در طی چهار سال آینده در مظان اتهام مخالفان و منتقدان و رسانه ها قرار خواهد داشت و او زیر فشار افکار عمومی قرار خواهد گرفت. این موضوع و چالش برای رای دهندگان به او نیز صدق می کند. آنها دوست ندارند زیر اتهام و انتقاد رسانه ها و افکار عمومی قرارگیرند. آنها هم دنبال گزینه ی بی دردسرتری می گردند.
جعفری آذر هم هر چند سابقه مدیریتی دارد اما شواهد نشان می دهد که او نیز به دلیل فقدان سابقه مدیریت شهری و ضعف برنامه نتواند اکثریت آرای شورا را به دست آورد.
عباس رنجبر هم گزینه محمدحسن اسوتچی است و هر چند سابقه مدیریت شهری را در کارنامه خود دارد اما بعید است که موفق به کسب آرای لازم از بدنه شورا ی شهر شود.
بدین ترتیب از حالا باید رقابت فشرده و اصلی را بین چهار گزینه یعنی: هوشیار، بابایی اقدم، سلیمانی و «یک نفر دیگر» دانست!
بابایی اقدم جامع ترین و در عین حال واقع بینانه ترین برنامه را ارائه کرد. اما او در جریان پاسخگویی به پرسش ها، دچار یک خطای استراتژیک شد و با تبدیل جلسه ارائه برنامه خود به یک مناظره مدیریتی و جنجالی، دست به انتحار زد. ظاهرا او این جلسه را با یک جلسه تبلیغات انتخاباتی برای کسب آرای «عوام» اشتباه گرفته بود در حالی که اینجا محل جلب آرای «خواص» بود و او نباید پای در این میدان مین می گذاشت. وقتی او به شدت علیه دو عضو دیگر شورا یعنی اسوتچی و احمدی اقدام به افشاگری هر چند صادقانه می زند، بی تردید نه تنها اندک احتمال جلب آرای آنها را از دست داد بلکه در دل صاحبان آرای خاکستری هم هراس انداخت که مبادا فردا و بعد از صدرنشینی این عضو متخصص شورا، نوک تیز پیکان انتقادات و تخریب متوجه آنان بشود! بنابراین در دو دل بودن خود برای رای دادن به بابایی اقدم تجدید نظر کرده و آرای خود را از این چهره جنجالی برمی گردانند. پوست خربزه ای که اسوتچی زیر پای بابایی انداخت و عدم توانایی بابایی اقدم در جمع کردن این مباحث هر چند از او چهره ای محبوب در بین مردم و اصحاب رسانه ساخت اما برای او «کلید شهر» نمی شود!
«هوشیار» دیگر عضو صاحب شانس شهرداری، هم برنامه نسبتا قابل قبولی ارائه کرد اما او نیز چند نکته ابهام در پرونده خود دارد. پرونده سپهر که او از آن تبری جست و «اهل تعامل نبودن» هوشیار که پیشتر از از سوی برخی محافل و در صحن شورا از سوی خانم غفوری مطرح شد پاشنه آشیل اوست. هوشیار مدیر جوان و توانمندی است اما برای تصاحب این مسئولیت به رایزنی و مذاکره بیشتری نیاز دارد. او باید بتواند غبار نشسته بر چهره کارنامه خود را بزداید و چهره تازه ای از خود به نمایش بگذارد. اهل تعامل بودن، نداشتن غرور و …!
مظفر سلیمانی، سرپرست فعلی شهرداری تبریز، خونسردترین گزینه شهرداری است .او به جای ورود به برخی مباحث جنجالی، صرفا به ارائه برنامه خود و پاسخ به سوالات کلیشه ای پرداخت. بزرگترین سرمایه و پشتوانه او برای این آزمون، تجارب اقتصادی و مالی اوست. او در طی هفته های اخیر که مسئولیت اداره شهر تبریز را عهده دار شده تا زمان قطعی شدن انتخاب شهردار آینده و تا زمان صدور ابلاغ و حکم شهردار جدید، بتواند سکان این کشتی را به دست گیرد. اگر او بتواند در این مدت عملکرد خوبی چه در حوزه مالی و اقتصادی و چه در حوزه عمرانی و شهرسازی و چه در زمینه مسایل پرسنلی از خود نشان دهد بیشترین شانس را دارد که نگاه اکثریت شورا را به خود جلب کند تا آنها برای اجتناب از جنجال آفرینی های رسانه ای و سیاسی، به انتخاب گزینه ای دست بزنند که هم تجربه مدیریت شهری دارد، هم از خانواده شهداست و هم چهره ای آشنا برای شورای شهر و کارمندان شهرداری است.
و اما گزینه چهارم! گزینه چهارم و به تعبیری گزینه نهم مدنظر ما، فردی است که هیچ یک از این هشت گزینه نیست! به عبارت دیگر احتمال زیادی که این روزها قوت گرفته، این است که شورای شهر نتواند گزینه اصلی و توانمند را از بین این هشت گزینه انتخاب کند و در آن صورت باید این شورا پروسه انتخاب را از نو شروع کند و این بار با طرح اسامی جدید، به گزینه ای شایسته تر دست پیدا کند. هر چند که شورای شهر به شدت از این گزاره پرهیز می کند. برای اینکه در همین اول کار یک امتیاز منفی برای شورای ششم به شمار می آید. اما شورای شهر باید این نکته را هم در نظر داشته باشد که انتخاب یک شهردار با یک رای ناپلئونی و شکننده بسیار بدتر از ورود مجدد به پروسه انتخاب شهردار و طرح گزینه ای دیگر است. تبریز شهرداری می خواهد که حداقل ده رای از سیزده رای ممکن اعضای شورای شهر را داشته باشد. حدنصاب آرا یعنی هفت رای، شایسته و برازنده شهری نیست که می خواهد در طی چهار سال آینده عقب ماندگی ها را جبران کرده و بر مشکلات و پیچیدگی های این راه پرفراز و نشیب فائق آید. شهردار حداقلی، اقتدار لازم برای برخورد با مخالفان را نخواهد داشت و اغلب توان او صرف پاسخگویی و تقابل با مخالفان خواهد شد.
تجربه شهرداران قبلی که با حداقل آرا انتخاب شده اند نشان می دهد که دوره آنها یکی از چالش برانگیزترین و کوتاه ترین دوره ها بوده است. شهردارانی مانند فتح الهی، حاجی پور، نجفی و حتی شهین باهر تنها با اختلاف یک رای انتخاب شدند و دوره آنها بیش از چهار سال دوام نیاورد. تنها علیرضا نوین بود که با داشتن آرای قاطع شوراهای دوم و سوم توانست 9 سال کلید شهر را به دست بگیرد. بنابراین شورای ششم هم با در نظر گرفتن این نکات، باید به دنبال شهرداری باشد که حداقل ده رای اعضای شورا را داشته باشد. حالا این فرد می تواند از بین این هشت گزینه باشد و یا فردی خارج از این حلقه هشت ضلعی![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]گزارش از: محمدامین خوش نیت
آذرقلم: از میان هشت گزینه مطرح برای تصدی شهرداری تبریز، مظفر سلیمانی، تنها فردی است که هم اکنون در داخل مجموعه شهرداری مشغول فعالیت است. او با مسئولیت سرپرستی موقت شهرداری، شانس زیادی برای حضور در عمارت شهرداری دارد.

از مدیریت مالی منطقه 4 تا سرپرستی شهرداری تبریز :
مظفر سلیمانی، تا زمانی که مدیر مالی شهرداری منطقه چهار را عهده دار بود چندان مورد توجه رسانه ها و دوایر مدیریتی و تصمیم گیری کلان شهرداری قرار نداشت. اما با حضور در سمت مدیر مالی و ذیحسابی شهرداری مرکز، مورد توجه حلقه مدیران و نیز اصحاب رسانه و خبرنگاران قرار گرفت. او به مدیری کم حرف، آرام، سخت کوش و پاکدست شهره است و تقریبا توانسته با همه اعضای شوراهای چهارم تا ششم کنار بیاید. تسلط او بر امور مالی و اداری از او مدیری توانمند و در عین حال بی حاشیه ساخته است. شاید از همین روی بود که به دنبال کنار رفتن ایرج شهین باهر، شورای ششم به سرپرستی مظفر سلیمانی رای مثبت داد. هر چند این رای بسیار شکننده و ضعیف بود اما موضوع این است که شورای 13 نفره تبریز، در مجموعه مدیران شهرداری شایسته تر از او را پیدا نکرد!
شورای ششم در اولین روز تشکیل جلسه خود مظفر سلیمانی را با 7 رای به عنوان سرپرست موقت شهرداری تبریز انتخاب کرد.
شهرام دبیری، فریدون بابایی، رسول برگی، پرویز هادی، یاسین بجانی، علی نوای باغبان و خانم حکیمه غفوری به سرپرستی مظفر سلیمانی رای دادند و روح الله رشیدی، روح الله دهقان‌نژاد، سیدکاظم زعفرانچی، محمدحسن اسوتچی، احد صادقی و غلامرضا احمدی به سرپرستی فرد دیگری رای دادند و با سرپرستی سلیمانی مخالفت کردند.

سوابق اجرایی:
مظفر سلیمانی، برادر شهید بوده و با مدرک فوق لیسانس مدیریت سابقه خوبی در امور مالی و اقتصادی دارد.
او همچنین در چندین هیات مدیره شرکت و سازمان تحت پوشش شهرداری تبریز عضویت دارد و با توجه به انضباط مالی و تسلط بر مسائل اقتصادی و مالی، از نفوذ بالایی در این سازمان ها و شرکت ها برخوردار است. هر چند که ویژگی های منحصر به فرد اخلاقی مظفر سلیمانی مانع بزرگ برخی رانت جوئی های احتمالی توسط بعضی فرصت طلبان و سودجویان است.
او همچنین عضو هیات مدیره تعاونی اعتبار شهرداری تبریز بوده و از چهره های تاثیرگذار در تصمیمات بانک شهر، تعاونی مسکن شهرداری و شرکت همشهری است.

ویژگی های شخصیتی:
مظفر سلیمانی، قطعا، قاطعیت و اقتدار علیرضا نوین و تکنیک برقراری رابطه با مخاطبان، دوستان و مدیران و جریان سازی رسانه ای را مانند صادق نجفی ندارد! شاید این نقطه ضعف بزرگ او باشد. او به سختی با حاضران گرم می گیرد و نگاه سرد او به حاضران، از اقتدار او می کاهد. با این حال، او می تواند با تلفیق تجارب مدیریتی خود در حوزه مالی و تکنیک های روابط عمومی و ارتباطات گسترده با کارشناسان، این نقص را هم برطرف کند.
سلیمانی، برخلاف بقیه گزینه های شهرداری و حتی بسیاری از مدیران، از قدرت بیان و نطق های تاثیرگذار و احساسی هم برخوردار نیست. شاید این ویژگی به خاطر سال ها حضورش در حوزه امور مالی است که بیشتر با عدد و رقم سرو کار دارد که فونداسیونی زمخت و خشن است. او اگر می خواهد مدیر مقتدر شهر باشد باید در حوزه فن بیان، شیوه های نفوذ کلام، پردازش و ارائه منسجم و منظم اطلاعات و تکنیک های «زبان بدن» تلاش کند. قدرت نطق او، نه به قدرت کلام علیرضا نوین (شهردار سال 1384) و نجفی (شهردار سال 1392) می رسد و نه به استدلال و انعطاف فتح الهی (شهردار سال 1378)! نه هیجان حاجی پور (شهردار سال 1382) را دارد و نه تخصص عمرانی شهین باهر را! او سلیمانی است و باید در کنار تسلط و اشرافیت بر امور اقتصاد و مدیریت، توان نطق های احساسی، سخنرانی های هیجانی، شور برانگیزی و تحریک افکار عمومی برای جریان سازی ها و حرکت های جمعی خود را هم تقویت کند. شهر در کنار نیاز به شهرداری مدیر و توانمند به چهره ای خبرساز و کاریزما نیاز دارد.

انتصاب به عنوان معاون اداری و مالی شهردار تبریز:
صادق نجفی، شهردار وقت تبریز مهرماه سال 1394 طی حکمی مظفر سلیمانی را با حفظ سمت به جای اکبر آقامحمدی به عنوان جانشین معاون اداری و مالی شهردار تبریز منصوب کرد.
سلیمانی، پیش از این مسئولیت مدیرکل اداره امور مالی و ذیحسابی شهرداری تبریز را عهده دار بود . در ادامه کار و در اردیبهشت ماه 95 شهردار تبریز ، به سلیمانی ابلاغ قطعی داد و او را به عنوان معاون اداری و مالی شهرداری تبریز منصوب کرد و او با ارتقا به این سمت، جایگاه اداره امور مالی و ذی‌حسابی شهرداری تبریز را ترک کرد.

امانتدار خوب!
مظفر سلیمانی بعد از انتصاب به عنوان سرپرست، بر موقتی بودن خودش مهر تائید زد و گفت: شهرداری تبریز را در دوران سرپرستی همانند معاونت مالی و اقتصادی، بدون حاشیه اداره خواهم کرد و تلاش می‌کنیم امانتدار خوبی باشیم. او دوست دارد بی حاشیه و کمتر رسانه ای شود تا یک چهره خبرساز و تبلیغاتی!

افزایش درآمدهای شهرداری تبریز:
هر چند موضوع درآمد مناطق بیشتر به تلاش و خلاقیت شهرداران مناطق و سازمان ها مربوط است اما بیشتر مساله تعریف چشم انداز و راهبردهای مربوط به کسب درآمد، کاهش هزینه ها و مدیریت اقتصادی مناطق بیشتر بر عهده مدیریت و معاونت مالی و اقتصادی شهرداری مرکز است. از همین روست که در طی سال های حضور سلیمانی در این سمت، شاهد افزایش درآمدهای شهرداری هستیم. مقایسه آمار درآمد حاصله شهرداری از سال 91 تا 95 نشانگر رشد 200 درصدی کل درآمدهای کسب شده در شهرداری تبریز در این سالها بوده است.
کل درآمد شهرداری تبریز در سال 1391 مبلغ 970 میلیارد تومان بود که این میزان در سالهای 92، 93، 94 و 95 به ترتیب به مبلغ 1430، 2160، 1854 و 1960 میلیارد تومان افزایش است.

تسویه بدهی‌های بانکی شهرداری :
بعد از پایان دوره فعالیت شورای چهارم و شهرداری نجفی، این سازمان عریض و طویل با بدهی های سنگینی روبرو گردید. به ویژه مطالبات بانک شهر از قِبل تسهیلات دریافت شده توسط شهرداری برای اجرای برخی طرح های عمرانی، سیستم مالی و اعتباری شهرداری تبریز و به ویژه منطقه دو را زمینگیر کرده بود. ضمن آنکه گذشت زمان سبب شده بود تا جرایم ناشی از تاخیر پرداخت ها سبب شده بود تا توان و قدرت مانور مالی و عمرانی را از شهرداری و شورای پنجم و شهرداری ایرج شهین باهر بگیرد.
شهرداری تبریز از سال ۹۲، حدود ۳۵۰ میلیارد تومان به بانک شهر، بدهی داشت که بازپرداخت آن، در دستور مالی شهرداری تبریز قرار گرفت و سلیمانی موفق باشد با همراهی برخی از مدیران مناطق و مرکز، این بدهی های رسوب کرده را تسویه کند. با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی حاکم بر عموم کلان‌شهرها، این موضوع، موفقیت کم‌نظیری برای مدیریت شهری تبریز به شمار می‌رفت.

کلام آخر:
اکنون مظفر سلیمانی با این کارنامه موفق مالی و اقتصادی و مدیریت حساب های مالی و اعتباری، بی حاشیه در اندیشه حضور در کرسی بلدیه چی تبریز است. در حلقه یاران او جمعی از مدیران قدیمی شهرداری تبریز به چشم می خورد که او را برای این کار تشویق می کنند. سلیمانی، متخصص شهرسازی و یا عمرانی نیست اما با فوت و فن مدیریت آشنایی نسبی دارد. ضمن آنکه در میان کارکنان شهرداری هم از مقبولیت و وجاهت خوبی برخوردار است.

یکی از مهمترین چالش های سلیمانی در صورت جلوس بر کرسی شهرداری، نحوه تعامل او با مدیران باسابقه در بدنه شهرداری خواهد بود. برخی از مدیران مجموعه، چه بسا سابقه، تحصیلات و و ادعای بیشتری نسبت به سلیمانی دارند و به صورت پنهانی با صدارت او بر این مجموعه چندان راضی نباشند. از این رو، پاشنه آشیل موفقیت و ای ناکامی او در این مسئولیت همین مدیران ارشد خواهد بود و او باید بتواند از این زمین مین گذاری شده! به سلامت عبور کند. اما در عین حال او دوستان بسیار وفادار و نزدیکی هم در این مجموعه دارد که آنها نام او را برای این مسئولیت شهرداری کاندیدا کرده اند و برای موفقیت او نیز شبانه روز تلاش می کنند. اعتماد سلیمانی به حمایت و پشتیبانی این حلقه، بزرگترین انگیزه و پشتوانه حضور او در این رقایت است.

اگر مظفر سلیمانی بتواند با ارائه برنامه ای مدون در همه حوزه های عمرانی، شهرسازی، خدماتی و مالی و اقتصادی، اعتماد اعضای شورای ششم شهر تبریز به ویژه گروه اقلیت شورا را به سوی خود جلب کند خواهد توانست این کشتی طوفان زده مدیریت شهرداری تبریز را به ساحل آرامش برساند. مظفر، برای ظفر در این کارزار بزرگ به «اعتماد» شورا نیاز دارد تا بتواند عمود خیمه شهرداری را بالا نگه دارد![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]گزارش از: محمد امین خوش نیت

آذرقلم: عضو متخصص شورای ششم تبریز، اکنون با تجربه دو دوره حضور در پارلمان شهری این بار قصد دارد شانس خود را برای جلوس بر کرسی عمارت ساعت تبریز بیازماید.
به گزارش آذرقلم، هشت گزینه نهایی شورای ششم شهر تبریز برای تصدی پست شهرداری تبریز باقی مانده است و بر این اساس فریدون بابایی اقدم، یعقوب هوشیار، جعفر مدبر، حمید منجم، علی جعفری‌آذر، مظفر سلیمانی، یونس فاتح و عباس رنجبر باید این هفته از برنامه ها و اهداف خود در صحن علنی شورا دفاع کنند. امروز کارنامه و سوابق کاری و موضع گیری های «فریدون بابایی اقدم» یکی دیگر از گزینه های شهرداری را مورد بررسی قرار می دهیم:
***
دکتر فریدون بابایی اقدم با داشتن 47 سال سن، جزو یکی از گزینه های نسبتا جوان شهرداری تبریز است. در کارنامه او سوابقی چون: کارشناس ارشد سازمان مسکن و شهرسازی بندرعباس و اردبیل، عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی، استاد گروه برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تبریز و منتخب سه دوره شورای شهر تبریز در دوره‌های چهارم، پنجم و ششم و نائب رئیس کمیسیون شهرسازی کلانشهرهای کشور ( 1398) به چشم می خورد.
محقق مطالعات جغرافیایی مرکز مطالعات دفاعی دانشگاه امام حسین شعبه شمالغرب، کارشناس شهرسازی سازمان مسکن و شهرسازی استان هرمزگان، کارشناس شهرسازی سازمان مسکن و شهرسازی اردبیل، مسئول دهیاران شهرستان تبریز، عضویت در مهندسین مشاور سامان گستر طرح تبریز و عضو هیات موسس کانون توانمندسازان حاشیه نشین شهر تبریز از دیگر سوابق کاری و تحقیقاتی بابایی اقدم است.
«فریدون بابایی اقدم» متولد سال ۱۳۵۳ محله اوغلی در محدوده شهرداری منطقه ۶ شهر تبریز است که تحصیلات خود را در تبریز به پایان رسانده است. فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته جغرافیای انسانی- اقتصادی از دانشگاه اصفهان و مقطع دکترای برنامه‌ریزی شهری از دانشگاه تبریز در سال 1386. او بعد از شش سال که به دلایل شغلی ساکن اردبیل بود به تبریز آمد و در انتخابات چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تبریز در سال 1392 از تبریز شرکت کرد. کسب حدود 20 هزار رای برای یک جوان تازه کار و در تجربه اول انتخاباتی، رای نسبتا قابل قبولی بود و سبب شد بابایی اقدم به عنوان نفر آخر به شورای 21 نفره تبریز راه پیدا کند. او در شورای چهارم عملکرد قابل قبولی از خود به جای گذاشت تا جایی که سبب شد در یک جهش رای باور نکردنی، تعداد آرایش نسبت به دوره قبل سه برابر شده و با کسب 60 هزار رای به عنوان شگفتی ساز انتخابات لقب بگیرد.
رویکرد سیاسی و جناحی خاصی از فریدون بابایی مشاهده نشده اما او هرگز در لیست اصلاح طلبان جایی نداشته و بر عکس مورد اقبال اصولگرایان بوده است. او اما قصد هم ندارد تا این دلبستگی خود به اصولگرایان را پنهان سازد. بابایی اقدم با لیست اصولگرایان وارد شورای شهر شده و در دوره تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد با دانشگاه امام حسین وابسته به سپاه همکاری های نزدیک داشته است. عضو بسیج محلات و اساتید بوده و بدین ترتیب رویکرد فکری و عقیدتی وی بیشتر به سمت اصولگرایان تمایل دارد. او در یک مصاحبه که در سال 1397 انجام داد به صراحت بر این رویکرد خویش پافشاری کرده و اعلام کرد که: «در آینده اگر باز بخواهم در انتخابات یا فعالیت سیاسی و حزبی شرکت کنم در جریان سیاسی اصولگرایی حضور خواهم داشت!»
عضو کم حرف اما گزیده گوی شورای شهر تبریز در دوره های چهارم تا ششم، با توجه به داشتن تخصص برنامه ریزی شهری، در تمام جلسات صحن علنی شورا و کمیسیون های تخصصی آن، آدم پرحرفی نیست و از اعضایی که در مورد هر موضوعی اظهار نطر می کنند و وقت شورا را می گیرند بارها گلایه کرده است. خونسردی در کلام، دقت در گزینش عبارات، اجتناب از موضع گیری های چالش برانگیز و نطق های مستدل از ویژگی های منحصر به فرد این عضو شورای شهر است.

نقش تعیین کننده بابایی اقدم در انتخاب شهرداران!
به صراحت می توان ادعا کرد که نقش فریدون بابایی اقدم در انتخاب شهرداران تبریز تعیین کننده و انکار ناپذیر بوده است!
در سال 1392 و در جریان انتخاب شهردار تبریز از بین گزینه هایی مانند: صادق نجفی، فرج قلی زاده و عباس رنجبر، برخلاف روند جاری در شورا و برخلاف انتظار همگان و در حالی که دو عضو دیگر شورای شهر عهدشکنی کرده و رای خود به فرج قلیزاده را پس گرفته بودند بابایی اقدم بر رای خود به نجفی پافشاری کرد و به پشتوانه «سوابق مدیریتی» به صادق نجفی رای داد تا مدیرکل بازرگانی آذربایجان شرقی که کارنامه خوبی در منطقه آزاد ارس بر جای نگذاشته بود به طور غیرمنتظره شهردار تبریز شود. البته خیلی ها دوران نجفی را یکی از دوره های ناموفق شهرداری تبریز می دانند به ویژه آنکه با بازداشت چهار عضو شورای شهر و بیش از 40 مدیر ارشد شهرداری که همگان این پرونده ها را ناشی از مدیریت ضعیف نجفی بر شهرداری می دانستند و کارنامه سیاهی را برای شهر تبریز رقم زد.
در سال 1396 هم و در حالی که گمان می رفت شهردار تبریز از بین گزینه های مهدی سلیمان پور یا عبادالله فتح اللهی انتخاب شود فریدون بابایی حضور فعالانه ای در صحنه انتخاب شهردار داشت و به یمن عهد شکنی دو عضو ائتلاف اصلاح طلبان یعنی مسعودی ریحان و نیکوخصلت، نتیجه به نفع رفیق دیرین بابایی یعنی ایرج شهین باهر رقم خورد. به گفته خودش، شهین باهر، شانس و اقبال چندانی برای شهردار شدن نداشت اما رایزنی ها و تلاش های او بقیه اعضای شورای شهر را اقناع کرد که به دوست دیرین اش یعنی شهین باهر رای دهند.
دوستی و نزدیکی شهین باهر و بابایی اقدم تا جایی بود که برخی از مدیران ارشد شهرداری و رسانه ها، به این گمان دامن زده بودند که شهردار تبریز، در انجام همه امور و از جمله اجرای طرح های عمرانی، تصمیم گیری های مدیریتی و عزل و نصب مدیران از بابایی اقدم مشاوره می گیرد. البته بابایی اقدم این موضوع را به شدت انکار می کرد و می گفت: شهین باهر خیلی کم از من مشاوره می گیرد. من نقشی در تصمیم گیری های او به ویژه در حوزه انتصابات ندارم. حتی شهین باهر در بین همه اعضای شورای شهر کمترین جلسات و مشاوره ها را با من دارد!

بابایی اقدم تا همین اواخر، خود را موظف و مکلف به حمایت از شهین باهر می دانست. اگر هم انتقادی از عملکرد شهرداری تبریز داشت به طور مستقیم این انتقادات را متوجه شخص شهین باهر نمی کرد اما در سال آخر شورای پنجم، میان او و شهردار وقت، اختلاف پیش آمد تا جایی که این عضو با سابقه شورای شهر و از حامیان سابق ایرج شهین باهر، در یادداشتی کنایه آمیز با طرح تمثیلی از ملانصرالدین و بالارفتن الاغ از پشت بام و … اختلافاتش را رسانه ای و آشکار کرد. او به این ترتیب از حمایت های خودش از باهر ابراز پشیمانی می کرد. به هر حال بابایی اقدم چهره ای مجرب و متخصص در حوزه شهرسازی به شمار می رفت و انتظاراتی داشت که برآورده نشده بود.

شاید به همین خاطر بود که ایرج شهین باهر شهردار قبلی تبریز که در این دوره شورای شهر نیز خود را به عنوان گزینه شهرداری مطرح کرده بود و قصد داشت به شهرداری خود استمرار بخشد این بار دیگر مورد توجه و حمایت بابایی اقدم قرار نگرفت و در همان دور اول از گردونه رقابت ها حذف شد! این موضوع، همان گزاره اصلی و اولی ما یعنی تاثیرگزاری بابایی در انتخاب شهرداران را اثبات می کند!
رویکرد انتقادی بابایی اقدم به مسایل شهری:
رصد سخنرانی ها و موضع گیری های بابایی اقدم در طی چند سال گذشته نشان می دهد که او نگاهی انتقادی به مسایل شهرسازی، مدیریتی و عمران شهری دارد. در همه نطق های پیش از دستور نیز بابایی اقدم نوک پیکان حمله خویش را متوجه بی توجهی دولت و مدیریت شهری به مسایل شهری کرده است. اما کانون توجهات و انتقادات وی بیشتر حول محور حاشیه نشینی، تخلفات شهرسازی، ایمنی شهر، ساخت و سازهای غیرمجاز و طرح جامع شهری دور می زند. او برخلاف برخی از اعضای شورای شهر که قصد داشته و دارند که با طرح مسائل عوامانه و عامیانه، وجهه ای مردمی از خود نشان دهند بیشتر تمایل دارد تا نگاهی تخصصی به مسایل شهری داشته باشد.
فریدون بابایی‌اقدم، به عنوان رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر زایش حاشیه‌نشینی و بافت های ناایمن در مناطق قبلی و نیز بروز شکل جدیدی از حاشیه نشینی در قالب انتقال حاشیه‌نشینی به روستاهای اطراف تبریز را دو تهدید عمده بافت شهری می داند و در صحن علنی شورا هشدار می دهد.
عمده ترین سخنرانی ها و موضع گیری های بابایی اقدم هم در طی هشت سال گذشته بر روی موضوع ساماندهی سکونت گاه های غیر رسمی متمرکز بوده است. وی، قدم اول در حل معضل حاشیه‌نشینی تبریز را شناسایی، به رسمیت شناختن این مناطق و تثبیت و جلوگیری از گسترش این بافت‌ها و قدم بعدی را برنامه‌ریزی برای مدیریت این موضوع می داند.
او بی محابا انگشت اتهام خود در مورد عامل اصلی گسترش حاشیه نشینی و تخلفات ساختمانی در شهر را متوجه شورای شهر و شهرداری می کند و می گوید: متاسفانه حاشیه نشینی دغدغه و اولویت جدی بسیاری از اعضای شورای شهر به عنوان ریل‌گذار امور شهری نیست بسیاری از ساخت و سازهای صورت گرفته نیز حتی زیرنظر حداقلی شهرداری نیست و تخلفات گسترده‌ای در این زمینه رخ می‌دهد.
ایجاد پلیس ساختمان، پیگیری سریع ایجاد دادسرای ویژه تخلفات ساختمانی، نصب تابلو مشخصات ساختمان در حین ساخت، پیگیری اقدامات لازم شورای شهر و شهرداری در راستای جرم انگاری تخلفات ساختمانی با همکاری دادگستری استان و حتی تخریب ماهانه یکی از ساختمان های غیرمجاز در مناطق دهگانه از جمله پیشنهادات جنجالی بابایی اقدم در شورای شهر تبریز است تا درس عبرتی باشد برای کسانی که با این روش شهر را از نظم و نظام شهرسازی خارج می‌کنند!

برخی مواضع :
_ به برخی از اظهارنظرهای انتقادی او در طی چهار سال گذشته نگاهی می اندازیم:
_ شهرداری به تذکراتی که اعضای شورا در صحن علنی می‌دهند توجه نمی‌کند .
_ نبود نظارت کافی بر پروژه‌های اجرا‌ شده در شهرداری تبریز همواره مشهود است
_ نمی‌توان از پشت میز بر مسائل نظارت کرد
_ شورای شهر شأن نظارتی دارد اما نظارت از پشت میز ممکن نیست.
_ شهروند درجه یک و دو نداریم. نباید اجازه می‌دادیم حقوق شهروندی مردم پایمال شود.
_ شهر تبریز یکی از شهر‌های دارای بدترین حاشیه‌نشینی است
_ قوانین و سیاست‌ها به‌درستی اجرا نشده و نمایندگان مجلس نیز نظارتی بر اجرای قوانین ندارند!
_ با وجود گذشت سال‌ها از وجود شهرداری‌ها همچنان معضل حاشیه‌نشینی وجود دارد
_ وظایف سایر ارگان ها به‌خاطر عافیت‌طلبی آنها نباید به دوش شهرداری باشد.
_ مسامحه با متخلفان عامل ایجاد حاشیه‌نشینی است
_ کمبود نیروی انسانی در سازمان آتش نشانی تهدیدی بزرگ برای شهر تبریز ( 1398)
_ متاسفانه در تبریز سرانه پارکینگ مشخص نیست
بخشی از عناوین مقالات چاپ شده و یا ارائه شده بابایی اقدم در کنفرانس های علمی:
_ زیباسازی مبلمان شهری
_ ارزیابی وضعیت کیفیت زندگی در بافت‌های فرسوده شهری
_ توسعه یافتگی شهرها
_ پیاده راه های شهری
_ بازآفرینی پایدار سکونتگاه های فرودست شهری
_ عوامل اقتصادی موثر بر توانمندسازی زنان در محلات فرودست
_ شهر و عدالت فضایی
_ پایگاه اجتماعی و اقتصادی قومیت ها با جدایی گزینی شهری
رونمایی از دو تصمیم جنجالی:
در پرونده کاری فریدون بابایی در کنار اظهارات متعدد و بسیاری که رسانه ای شده دو موضوع بیشتر به چشم می خورد. یکی مربوط به برچیدن کمیسیون های توافقات است و دیگر طرح جدید جامع شهری!
1) فریدون بابایی اقدم به گفته خودش در یکی از سفرهای خارجی به کشورهای اروپایی (دوسلدورف و پاریس و ورشو)، پس از مشاهده نحوه شهرسازی، اجرای قوانین و مقررات در این شهرها و به ویژه موضوع خط آسمان، سنگ بنای برچیدن کمیسیون های توافقات را در مناطق شهرداری پی ریزی کرد و خود از عضویت در این کمیسیون پرحاشیه و پرحرف و حدیث انصراف داد. در این کمیسیون ها توافقی بین شهرداری و مالک و سرمایه گذار صورت می گرفت و بدون توجه به بافت و نمای شهری و حقوق دیگر شهروندان اقدام به فروش تراکم می گردید. موضوعی که به شدت مورد انتقاد بسیاری از کارشناسان بود.
2) یکی دیگر از تصمیم گیری ها وموضع گیری های جنجالی فریدون بابای اقدم مربوط به طرح الحاق 9 روستای حاشیه ای به شهر و تبریز و طرح جامع سوم تبریز بود. طرحی که به شدت مورد حمایت معاون عمرانی استانداری ( پورمهدی) و صادق نجفی ( شهردار وقت تبریز) بود . اما در نهایت این متخصص برنامه ریزی موفق شد حرف خود را در شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به کرسی بنشاند. هر چند برخی او را متهم به دخالت نظر شخصی برای توسعه روستای محل زادگاه وی ( اوغلی) کردند اما او این موضوع را کاملا رد می کند و می گوید: همچنان که حذف کد آبادی از روستای بزرگی مانند فتح آباد مد نظر بود بقیه هشت روستای حاشیه ای هم در این طرح مورد حمایت ما بود.
در طرح جدید جامع شهری که در سال 1394 از سوی شورای قبلی و برخی کارشناسان شهرداری به تهران ارجاع شده بود، حذف اراضی فرودگاه و بیش از شش هزار هکتار از اراضی شمالغرب تبریز و اضافه شدن ده ها هکتار از جنوبغرب تبریز و ضلع جنوبی اتوبان شهید کسایی به حریم شهر تبریز «توسعه سهند محور » مورد نظر بود که با توجه به توپوگرافی زمین و کاربری های مشکل دار این اراضی به هیج وجه توجیه اقتصادی و اجتماعی نداشت و هزینه های گزافی را به شهر تحمیل می کرد. بابایی اقدم با مخالفت جدی که در این باره از خود نشان داد موفق شد در سال 1395 تا در نهایت آن طرح را ملغی کرده و مجوز الحاق 9 روستا را به شهر تبریز دریافت کند. مصوبه ای که برای برخی مدیران وقت استان خوش نیامد از جمله ناراضیان صادق نجفی شهردار وقت تبریز بود که در صحن علنی شورا به شدت با بابایی مقابله کرد و از همین جا تقابل بین این دو تشدید شد.
گلایه ها و دلخوری ها:
بابایی اقدم از برخی سنگ اندازی ها و ناملایمات و سختی های کار در تبریز گلایه دارد. به باور او فضای کاری شهر تبریز خیلی سنگین است! او از این موضوع با عنوان «سنگ اندازی جلوی پیشگامان توسعه تبریز» یاد می کند ولی در عین حال تهدید می کند که: آستانه تحمل ما هم حدی دارد! مجموعه تذکراتی را که برخی نهادها به من کردند روزی منتشر خواهم کرد. آلبومی شده برای خودش!
بیشتر انتقاد و گلایه او متوجه فرمانداری است: «در مدیریت شهری امروز، حکمروایی خوب مطرح است و در این نوع حکومت، دولت فقط تسهیل گر است و نه تامین کننده. از قضا دولت باید استقبال کند. مجموعه های حاکمیتی به جای استقبال از مساله و مشکل ایجاد کردند. متاسفانه در دوره چهارم شورا حتی یک تذکر شفاهی هم نگرفتم. اما در شورای پنجم کلی تذکر کتبی گرفتم و بیشتر به خاطر موضع گیری ها، سخنرانی ها و مصاحبه هایم مورد ملامت و بی مهری قرار گرفتم! حتی فرمانداری تذکر داده که چرا به فلان روستا رفته اید و وعده داده اید، چرا در مورد بازار تبریز، سازمان ورزش و وضعیت پرسنل اظهار نظر کرده اید»!

کلام آخر:
حالا فریدون بابایی اقدم به عنوان یکی از سه عضو با سابقه شورای ششم تبریز (در کنار دبیری و اسوتچی) بعد از دو بار حضور در پارلمان شهری مصمم است تا شانس خود را برای کلیدداری شهر تبریز به بوته آزمون بسپارد.
عمده دیدگاه ها و مواضع او نشان می دهد که حداقل در دو دوره قبلی نطق ها و انتقادات او بیشتر متوجه تبعیض و بی عدالتی های شهری بوده است. بی عدالتی حاکم بر اجرای پروژ های عمرانی و خدماتی و شهرسازی و تقسیم شهر به منطقه کم برخوردار و برخوردار. فقیر و ثروتمند. فقر حاکم بر مناطق حاشیه نشین از مسایلی بود که همواره مورد انتقاد بابایی اقدم قرار داشت. موضوعی که با آرمان و اهداف ائتلاف های داخل شورای ششم همخوانی دارد. از این رو استقرار سیستمی که بتواند این تبعیض و نابرابری شهری را از بین برده و عدالت شهری را به مفهوم واقعی آن در شهر عملیاتی کند یکی از برنامه های مورد انتظار شورای ششم از بابایی اقدم است و این امر می تواند نقطه قوت عضو متخصص شورای شهر باشد.
او در هر دو جناح اقلیت و اکثریت شورای شهر تبریز طرفدارانی دارد و اگر بتواند نظر قاطبه آنها را به سوی خود جلب کند خواهد توانست تا به عنوان پنجاه و هفتمین شهردار تبریز تجربه ها و اندوخته های علمنی و ایده های خود را در سطح شهر تبریز عملی سازد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]یادداشت: سعید گلچین

آذرقلم: شهین باهر ، شهرداری که 4 سال پیش در چنین روزهایی به لطف ابتکار و یارگیری دبیری و عهدشکنی دو تن از اعضای ائتلاف تدبیر و امید بر کرسی عمارت شهرداری تبریز تکیه زده بود امروز بالاخره کرسی بلدیه چی تبریز را ترک کرد و جای خود را معاون خویش سپرد.
به گزارش آذرقلم، «پایان کار» اصطلاح شناخته شده و مرسومی است برای فعالین حوزه ساختمان و مدیران و کارکنان شهرداری. تعبیری که حکایت از اتمام یک دوره سخت و طاقت فرسا در حوزه شهرداری دارد. حالا این عنوان را می توان برای ایرج شهین باهر به کار برد. مدیری که چهار سال کلید شهر تبریز را به دست داشت.

ایرج شهین باهر که در سال 1396 به صورت غیرمنتظره در بین کاندیداهای شهرداری تبریز قرار گرفته بود توانست از شهرداری باسمنج به شهرداری کلانشهر تبریز ارتقا پیدا کند. شهرداری که حرف و حدیث ها و نقاط ضعف و قوت او اکنون و در پایان چهار سال از دوران مدیریت وی بر شهر تبریز مورد توجه محافل خبری، سیاسی و شهری قرار گرفته است. برخی شهین باهر را مدیری پاکدست، انعطاف پذیر و تعامل گرا می دانند و مخالفان نیز، او را مدیری بدون اقتدار، ریسک ناپذیر، فاقد نفوذ در لاب های قدرت در پایتخت و در نهایت فاقد شاخصه های یک مدیر در شان تبریز می دانند. اما به هر حال هر چه باشد چهار سال دیگر هم گذشت و شهردار پنجاه و ششم تبریز به پایان راه خویش رسید و قضاوت در مورد عملکرد و کارنامه اش به آیندگان واگذار گردید. اما هرگز نباید عملکرد دوگانه دو عضو شورای شهر تبریز در چهار سال پیش یعنی آقایان مسعودی ریحان و نیکوخصلت که به کمک لیست اصلاح طلبان تدبیر و امید وارد ترکیب شورا شده و در نهایت به آرمان این گروه پشت کردند فراموش کرد. ایرج شهین باهر ، شهرداری خویش را مدیون عهد شکنی این دو عضو شورا بود و در طول چهار سال گذشته هم این دو همیشه در کنار شهین باهر قرار گرفتند!

این موضوع را از آن جهت در اینجا نقل کردیم که مشابه این اتفاق در این شورای ششم نیز امکان بروز دارد. به قول کارل مارکس: تاریخ دو بار تکرار می شود . یک بار به صورت تراژیک و بار دوم به صورت کمدی!

شاید بزرگترین اشتباه شهین باهر را انتخاب مدیران ضعیفی دانست که نتوانستند مطالبات مردم و رسانه ها را محقق سازند. او در طی چهار سال مدیریت خود، هرگز علاقه ای به مصاحبه های مطبوعاتی نداشت و می توان گفت که از رسانه ها گریزان بود. این نقطه ضعف هم به انتخاب مسئول روابط عمومی ضعیفی برمی گردد که نتوانست تعاملی بین رسانه ها با مدیریت کلان شهری برقرار کند. مسئولی که بین رسانه ها، قائل به خط کشی خودی و غیرخودی بود و با اعمال تبعیض در بین رسانه ها و نیز قطع آگهی که تنها محل درآمد خیلی از رسانه ها بود باعث تضعیف روابط مدیریت شهری و رسانه ها گردید.

نقطه قوت شهین باهر، عدم نقد او بر مدیریت قبلی شهر بود. او متانت به خرج داد و هرگز مدیریت قبلی شهرداری را نقد نکرد. چه اگر می خواست این کار را هم بکند سوژه ها و بهانه های بسیاری وجود داشت. مخصوصا با شورای پرحاشیه چهارم و شهرداری به نام صادق نجفی!! هر چند که بسیاری از کارشناسان شهری ، این سکوت ایرج شهین باهر را نه تنها حمل بر نقطه قوت او نمی دانند که بر عکس نقطه ضعف ایرج می شناسند. آنها معنقد بودند که با توجه به اشرافیت او بر مسائل پشت پرده شورای چهارم، شهین باهر باید همه ناگفتنی ها و احتمالا خیانت های دوران گذشته را برای قضاوت آیندگان به مردم و رسانه ها بازگو می کرد.

حالا با وجودی که شهین باهر کرسی بلدیه چی را ترک کرده اما او هنوز هم بی میل نیست برای یک دوره دیگر به این سمت برگردد. از همین روست که نام او در لیست گزینه های ششم شورای شهر تبریز به چشم می خورد. او حداقل از حمایت قاطع دو عضو شورای شهر ششم برخوردار است. برگی، رئیس شورای ششم و دبیری، رئیس شورای پنجم! دو رایی که بی تردید نقش و تاثیر زیادی بر روی آرای دیگر دارند.
اکنون و در اوج فعالیت شبکه های مجازی، افراد بسیاری علیه شهردار پیشین می تازند و با کنایه و ایهام یا او را حلال نمی کنند و یا رفتنش را به جشن نشسته اند . اما کمتر صفحه و پیجی را می توان یافت که از رفتن شهین باهر ابراز تاسف و ناراحتی کرده باشد و آرزو داشته باشد که شورای ششم باز هم او را به عنوان شهردار چهار سال آینده انتخاب کند! همین نشانه برای قضاوت در مورد عملکرد او کافی است.

در مورد عملکرد شهردار سابق تبریز و تیم مدیریتی او باز هم خواهیم نوشت…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]