آذرقلم: نمایش تصویری غیر واقعی و توهین آمیز از ایران و شهروندان تبریزی در سریال ترکیه ای «من فرح هستم» اعتراض مخاطبان ایرانی و تبریزی آن را به دنبال داشته و حتی پای برخی عوامل ایرانی این سریال را نیز به میان کشیده است.

به گزارش آذرقلم، سریال ترکی «من فرح هستم» (Benim Adim Fara) که پخش آن از اسفند ۱۴۰۱ آغاز شده و اقتباسی از سریال آرژانتینی La Chica que Limpia است، ماجرای یک پزشک زن ایرانی به نام فرح (با بازی دمت اوزدمیر) را روایت می کند که بعد از اتفاقی که بین او و همسرش در ایران – که گویا یک آقازاده‌ ی قدرتمند است – رخ می دهد، برای فرار از ایران به فرانسه، راهی ترکیه شود، اما پس از پی بردن به بارداری خود در استانبول، در آنجا ماندگار می‌شود. او پس از به دنیا آوردن پسرش، کریمشاه (با بازی راستین پاکنهاد، بازیگر کودک ایرانی) در استانبول، به زندگی در ترکیه به طور غیرقانونی ادامه می دهد.
فرح با وجود داشتن مدرک پزشکی، برای درآوردن خرج خود و پسرش، کریمشاه که به یک بیماری نادر مادرزادی دچار است، به عنوان نظافتچی در استانبول کار می کند، به این امید که بالاخره یک روز بتواند با پسرش به فرانسه برود. در این میان، او یک روز به طور ناگهانی شاهد قتل یک پلیس مخفی به دست مافیا می شود. این اتفاق زندگی فرح و پسرش را دستخوش اتفاقات بسیاری می کند و آن ها را ناخواسته درگیر مافیاهای خطرناک و بازی های آن ها می سازد. در ابتدا یکی از اعضای مافیا به نام طاهر (با بازی انگین آکیورک) مأمور قتل فرح می شود اما پس از اتفاقاتی، رفته رفته عشق بزرگی میان فرح و طاهر شکل می‌گیرد.

فصل اول سریال «من فرح هستم» با استقبال مخاطبان ایرانی سریال های ترکیه ای مواجه شد، با این حال، فصل دوم این سریال که پخش آن از مهر ماه امسال آغاز شده، کام بینندگان ایرانی خود را تلخ کرده است.
در فصل دوم سریال «من فرح هستم»، بخش هایی از داستان در ایران می گذرد اما تصویر غیر واقعی ای از ایران و مردم تبریز در آن به نمایش درآمده که داد مخاطبان ایرانی سریال را درآورده است.
با آنکه داستان سریال «من فرح هستم» در زمان حال روایت می شود اما در یکی از قسمت های این سریال، تبریز شهری خرابه و شبیه به مناطق جنگ زده به تصویر کشیده شده بود. ایرانی ها نیز افرادی متحجر و متعصب مذهبی نمایش داده شده اند. در یکی از سکانس ها نیز شخصیت ترکی سریال، طاهر که در تبریز به اسارت مردی ایرانی با شمایلی داعشی وار درآمده، در دیالوگی که مقایسه ای با زنان ایرانی به نظر می رسد، تأکید می کند که زن های ترکیه ای هرگز سرشان را پایین نمی اندازند.
بعد از پخش این قسمت، بینندگان ایرانی سریال «من فرح هستم» به صفحات اینستاگرام بازیگران و عوامل این سریال هجوم بردند و از ارائه ی این تصویر توهین آمیز از ایران و مردم آن انتقاد کردند.
در این میان، مرتضی اتابکی، عکاس ایرانی سریال «من فرح هستم» و راستین پاک نهاد، بازیگر کودک ایرانی این سریال ترکیه ای هم از اعتراض بینندگان ایرانی سریال در امان نماندند.
مرتضی اتابکی، عکاس ایرانی که در بسیاری از سریال‌ های ترکیه ای به عنوان عکاس فعالیت داشته، در یک استوری اینستاگرامی در پاسخ به بینندگان ایرانی معترض سریال «من فرح هستم» توضیح داد که او تنها با فصل اول این سریال همکاری داشته.

راستین پاکنهاد بازیگر کودک ایرانی که در سریال «من فرح هستم» نقش کریمشاه، پسر شخصیت فرح را بازی می‌کند هم در صفحه ی اینستاگرامش توضیحاتی در این خصوص ارائه کرد.
راستین پاکنهاد متولد سال ۲۰۱۵ در استانبول ِ ترکیه و اصالتاً ایرانی است. پدر او یک کارگردان ایرانی است.

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: واقعه درگیری سربازان روسی و افراد شهربانی تبریز در اوایل جنگ جهانی اول و در دوران پادشهاهی احمدشاه یکی از رویدادهای مرموز و عجیب تاریخ ایران و آذربایجان است که طی آن عده ای از اهالی تبریز و سربازان روسی کشته شدند.
به گزارش آذرقلم،در تاریخ ۲۸ آذر ۱۲۹۰ خورشیدی، ارتش روسیه تزاری با یورش به تبریز، این شهر را به اشغال خود درآورد. حدود سه سال بعد، یعنی در ۶ مرداد ۱۲۹۳ (۲۸ ژوئیه ۱۹۱۴) جنگ جهانی اول آغاز شد. ایران سه روز پس از آغاز جنگ بی‌طرفی خود را در این جنگ اعلام کرد. در ۱۱ آبان ۱۲۹۳ خورشیدی (۲ نوامبر ۱۹۱۴) روسیه تزاری علیه امپراتوری عثمانی اعلان جنگ کرد. روسیه در حالی که در زمان آغاز جنگ حدود ۱۰٬۰۰۰ نیرو در خاک ایران داشت بدون توجه به اعتراض‌های ایران اقدام به گسیل نیروهای بیشتری به ایران کرد به‌طوری که تا اواخر سال ۱۹۱۴ حدود ۷۰٬۰۰۰ نیرویش بخش عظیمی از شمال غربی خاک ایران را تا سرحد مرز عثمانی اشغال کردند.
از ۷ دی تا ۱۱ دی ۱۲۹۳ (۲۹ دسامبر ۱۹۱۴ تا ۲ ژانویه ۱۹۱۵)، امپراتوری عثمانی نیروهایش را وارد خاک ایران کرد و پس از درگیری با نیروهای روس، آن‌ها را عقب راندند. هم‌زمان نبرد ساری‌قمیش درمنطقه قفقاز بین نیروهای روسی و عثمانی در جریان بود. با عقب‌نشینی روس‌ها تا نزدیکی جلفا، شهر تبریز به تصرف عثمانی درآمد.
با ورود نیروهای کمکی از روسیه، این‌بار نیروهای روس دست به حمله علیه نیروهای عثمانی زدند و پس از شکست عثمانی‌ها در جنوب جلفا، در ۹ بهمن (۱۵ ژانویه) کنترل تبریز را به دست گرفتند. نیروهای روسی با پیشروی به سمت غرب رضاییه را در بهار تصرف کردند و تا دریاچه وان در داخل خاک عثمانی پیشروی کردند. هم‌زمان نیروهای روسی وارد مرکز ایران شدند و از قزوین به کرج و تهران آمدند.
با وقوع انقلاب ۱۹۱۷ در روسیه، سازمان نیروهای این کشور از بین رفت و قدرت در روسیه به دست بلشویک‌ها افتاد. در نتیجه نیروهای روسیه از ۱۷ تیر ۱۲۹۶ (۸ ژوئن) شروع به عقب‌نشینی از ایران کردند. تا این زمان عوامل دولت مرکزی ایران و ولیعهد در پست خود باقی مانده‌بودند. در زمان خروج روس‌ها از تبریز در ۹ اسفند ۱۲۹۶، قدرت واقعی به کمیته محلی حزب دموکرات و رئیس آن اسماعیل نوبری سپرده شد. با این حال به علت خلا قدرت به وجود آمده در اثر عقب نشینی روس‌ها، عثمانی‌ها به سرعت مناطق تخلیه شده توسط روس‌ها را به اشغال خود درآوردند و در ۲۷ خرداد ۱۲۹۷ وارد تبریز شدند.
یعقوب شوقی پاشا از فرماندهان ارتش عثمانی که پنج لشکر را تحت امر خود داشت، دستور حمله به ایران و تصرف تبریز را دریافت کرد. وی تا پایان ژوئن (خرداد/تیر) دو لشکر خود را به دلیل نیاز عثمانی به جبهه‌های دیگری فرستاد. لشکر پیاده‌نظام دوازدهم با حرکت به سمت جنوب، دیلمقان را در ۲۸ خرداد (۱۸ ژوئن) تصرف کرد. این لشکر با پیشروی بیشتر تا ۵ مرداد (۲۷ ژوئیه) رومیات را اشغال کرد. در شمال با دو لشکر، ایروان را پشت سر گذاشتند و به نخجوان حمله کردند و در نهایت در ۲۸ تیر ۱۲۹۷ (۱۸ ژوئیه ۱۹۱۸) موفق به تسخیر ایروان شدند. این نیروها با ادامه مسیر به سمت جنوب، در ۳۱ مرداد ۱۲۹۷ (۲۳ اوت ۱۹۱۸) شهر تبریز را نیز اشغال کردند. عثمانی‌ها تا پایان جنگ جهانی اول که منجر به فروپاشی امپراتوری عثمانی شد، این نواحی را در اشغال خود نگه‌داشتند.

امپراتور روس دستور صریح داد که دست اندرکاران این برخورد مسلحانه، هرکس و هر مقامی که باشد، اعدام شود و اغماضی صورت نگیرد و در این مورد اولتیماتوم شدید اللحنی با شرایط بسیار سنگین به دولت ایران تحمیل نمود و چون مجلس شورای ملی این اولتیماتوم را رد کرد، سپاهیان روس به قصد گرفتن پایتخت به سوی تهران روانه شدند و در عاشورای 1330 هجری قمری«ثقه الاسلام تبریزی» و گروهی از وطن پرستان و آزادی خواهانی که مشروطیت را به ثمر رسانده بودند، در شهر تبریز به دار کشیده شدند . در نتیجه مجلس شورای ملی، تحت فشار امپراتوری روسیه تزاری تعطیل شد و از آن تاریخ تا هجده سالگی احمد شاه، «ناصر الملک قره گوزلو» درغیاب مجلس شورای ملی مستبدانه زمام امور را در دست گرفت و مشروطه خواهان تندرو را به شدت سرکوب کرد.

این حادثه موجب شد که در آذربایجان و گیلان و حتی چند نقطه دیگر، تعدادی از قوای مسلح ارتش روسیه تزاری به عنوان حراست از سفارتخانه های اروپائی و اروپائیان باقی بمانند و پایگاههایی برای خود داشته باشند. پس از این وقایع هنگامی که «احمد شاه» به سن قانونی رسید و تاج گذاری کرد، روس ها از برقراری جشن تاج گذاری او در آذربایجان دلخوش نبودند. زیرا آنها عملاً خود را فرمانروای آذربایجان می دانستند .
جشن تاج گذاری «احمد شاه» با تشریفات بسیار زیاد در سراسر کشور برگزار شد و مردم ایران که نسبت به این شاه نوجوان احساس دلسوزی زیادی داشتند، به اصطلاح معروف در این جشن، سنگ تمام گذاشتند. اما شوربختانه هنوز تزئینات جشن تاج گذاری در خیابانها، کوچه ها و بازارها به چشم می خورد که ناگهان جنگ جهانی اول آغاز گردید و دولت ایران بلافاصله در این جنگ اعلام بی طرفی نمود.
از آنجا که در آذربایجان و برخی از نقاط دیگر پادگانهای ارتش تزاری از دیرباز وجود داشت، امپراتوری عثمانی که همسایه غربی ایران و متحد آلمانها بود، از نخستین روزهای جنگ آن امپراتوری برای بیرون راندن روس ها از آن ایالت، بی طرفی ایران را نادیده گرفت و قوای مسلح عثمانی وارد آذربایجان شدند و بدین ترتیب، از نخستین روزهای جنگ با وجود آنکه ایران از جبهه های جنگ اروپا هزاران فرسنگ فاصله داشت، شعله های خانمان سوز جنگ جهانی اول به آذربایجان رسید و تبریز در آستانه سقوط قرار گرفت.

منبع : هستان[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: از هوش مصنوعی خواسته شد تا وضعیت شهر تبریز در ۵۰۰ سال قبل را به تصویر بکشد. در نهایت هوش مصنوعی ۴ طرح جالب و دیدنی ارائه کرد که در ادامه خواهید دید.
به گزارش آذرقلم، فرادید نوشت: این روزها توانایی هوش مصنوعی در به تصویر کشیدن گذشته و آینده مورد توجه قرار گرفته است حالا از هوش مصنوعی خواسته شد تا وضعیت شهر تبریز در ۵۰۰ سال قبل را به تصویر بکشد. در نهایت هوش مصنوعی ۴ طرح جالب و دیدنی ارائه کرد که در ادامه خواهید دید.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: خلاقیت و ایده‌پردازی مهم‌ترین عناصر رقابت در عصر جهانی شدن هستند. به همین دلیل در مدیریت شهری مساله‌ای به نام «شهرهای خلاق» مطرح شده‌ است. خلاقیت‌هایی که به شکل ویژه‌ای روی ویژگی های فرهنگی شهرها تمرکز دارند. طرح و پذیرش ایده شهر خلاق سبب شده است که در حال حاضر بسیاری از شهرهای جهان در پی بهره گیری خلاقانه از سرمایه ها و استعدادهای فرهنگی خود به منظور تحقق اهداف توسعه پایدار باشند. ایده شهر خلاق، تفکری جایگزین به بازآفرینی شهری است که سبب شده است که شهرها از اقتصاد کارخانه ای به سمت اقتصاد فرهنگی و از دولت محوری صِرف به سمت حکمروایی شهری(با تاکید بر دو اصل مشارکت و کارایی) و از ایستایی به سوی تکامل گام بردارند.
با توجه به اهمیت موضوع، یونسکو از سال 2004 «شبکه شهرهای خلاق» را با هدف کمک به بازیابی پتانسیل های اقتصادی، اجتماعی و خلاق صنایع فرهنگی دایر کرد تا بتوانند یونسکو را در هدف تنوع فرهنگی اش به نتیجه برساند. این شبکه متشکل از هفت زمینه بوده و هر شهر با توجه به انرژی و ظرفیتی که به صنعت خلاقانه اختصاص می دهد، اولویت خود را بر اساس ادبیات، سینما، موسیقی، مهارت و هنر فولکلور (هنرها و صنایع دستی)، طراحی، هنرهای رسانه ای (توسعه فرهنگی و صنایع خلاق) و تغذیه برنامه ریزی می کند.
تا سال 2020 میلادی، 246 شهر جهان در شبکه شهرهای خلاق فعالیت می کنند. در ایران، چهار شهر عضو شبکه شهرهای خلاق یونسکو هستند: اصفهان (شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای سنتی،2015)، رشت (شهر خلاق خوراک، 2015)، سنندج (شهر خلاق موسیقی، 2019) و بندرعباس (شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای سنتی، 2019).
در حوزه ادبیات، تا کنون 38 شهر جهان عضو شبکه شهرهای خلاق ادبی شده اند. در ایران نیز، دو شهر «شیراز» و «تبریز» در زمینه پیوستن به شهرهای خلاق ادبی در یونسکو اقداماتی انجام داده اند. بدون شک پیوستن تبریز به شبکه شهرهای خلاق پیامدهای مثبتی نظیر معرفی آن با یک برند جهانی، ارائه یک تصویر مثبت و منحصر به فرد از شهر و متمایز کردن آن به عنوان یک مقصد گردشگری خلاق و رونق آن خواهد داشت.
کهن دیار تبریز از دیرباز خاستگاه مکاتب برجسته ادبی و هنری بوده و این شهر در طول تاریخ محل نشست و برخاست مشاهیر، شعرا و ادبای بسیاری بوده است. وجود زیر ساخت‌های ادبی همچون نامگذاری روز ملی شعر و ادب فارسی به نام استاد شهریار، وجود مجموعه وزین و فاخر مقبره‌الشعرا و جایگاه آن در توسعه فرهنگ و ادب، تاثیر مشاهیر تبریز در بعد فرامنطقه ای، تعدد انتشارات، تاسیس اولین کتابخانه، اولین چاپخانه و اولین مدرسه به سبک جدید در کشور و ایجاد بزرگترین نمایشگاه بین المللی کتاب بعد از تهران و برگزاری رویدادهای ادبی ملی و بین المللی را از دیگر امتیازات و پتانسیل های تبریز برای پیوستن به شبکه شهرهای خلاق یونسکو می توان عنوان کرد. این ها، ظرفیت بسیار ارزشمند و گسترده‌ای را برای تعاملات جهانی و کسب عنوان شهر خلاق در حوزه «ادبیات» برای این کهن شهر فراهم ساخته است.
از این رو، با پیگیری های انجام یافته توسط مدیران شهری زمینه پیوستن تبریز به شبکه شهرهای جهانی خلاق در دستور کار قرار گرفت و به دنبال آن مدارک شهر تبریز در چارچوب فراخوان سال ۲۰۲۱ به یونسکو ارسال و اعلام وصول شد که نتیجه نهایی آن آبان ماه 1400 اعلام خواهد شد.
بی شک قرار گرفتن در شبکه شهرهای خلاق، کار آسانی نیست اما بی‌برنامگی مدیران شهری می‌تواند منجر به حذف شهرهای عضو شود چرا که یک شهر خلاق باید همیشه پویا باشد و رو به جلو حرکت کند. از این رو، شناخت ابتکارات و بهره گیری از تجارب دیگر شهرهای خلاق ادبی جهان، می تواند به مدیران شهری در راستای برنامه ریزی و سیاست گذاری برای ایجاد و تقویت جایگاه شهر تبریز به عنوان شهر خلاق ادبی یونسکو کمک نماید.

* کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: معاون هوانوردی و امور بین الملل سازمان هواپیمایی کشوری از تعلیق پروازهای خارجی هواپیمایی آتا به دلیل بی نظمی و شکایت مردم از ۱۵ فروردین خبر داد.
به گزارش آذرقلم، حسن خوشخو در شبکه های اجتماعی نوشت: «به دلیل تاخیرات طولانی مدت، بی نظمی در انجام پروازها و دریافت شکایت‌های گسترده مردمی مبنی بر عدم رعایت حقوق مسافران، از تاریخ ۱۵ فروردین همه پروازهای بین‌المللی شرکت آتا تعلیق شد.
برقراری مجدد این پروازها منوط به ایجاد نظم در برنامه های پروازی و کسب رضایت مسافرین است.»
شرکت هواپیمایی آتا، متعلق به زنوزی، سرمایه دار بزرگ آذربایجانی است.

چرا پروازهای خارجی هواپیمایی آتا تعلیق شد؟
بر اساس آیین نامه جدید حقوق مسافر تاخیر پی در پی در انجام پروازهای هر یک از شرکت‌های هواپیمایی، منجر به تعلیق و لغو مجوز پروازها تا زمان برقراری نظم مجدد خواهد شد.
به گزارش آذرقلم، سازمان هواپیمایی کشوری امسال با هدف کنترل تاخیرهای نوروزی ایرلاین‌ها و همچنین با توجه به پیگیری‌ها و دغدغه‌های وزیر راه‌وشهرسازی، ستاد تسهیل سفرهای هوایی نوروز ۱۴۰۲ را برای نخستین بار در سازمان هواپیمایی کشوری تشکیل داد و روز گذشته اعلام کرد که تاخیر پروازهای نوروری تا ۸۰ درصد کاهش یافته است.
در این ستاد عوامل نظارتی و اجرایی از سازمان هواپیمایی کشوری، شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی و نمایندگان شرکت‌های هواپیمایی با رصد ۲۴ ساعته فعالیت‌های مربوط به سفرهای هوایی و خدمات‌رسانی به مردم را پایش خواهند کرد و برای شرکت‌های هواپیمایی متاخر نیز تصمیم گیری خواهد شد.
بر اساس آیین نامه جدید حقوق مسافر که در سال گذشته بعد از اصلاح، به شرکت‌های هواپیمایی ابلاغ شد، تاخیرات پی در پی موجب تعلیق پروازهای شرکت‌های هواپیمایی خواهد شد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: رئیس سازمان اورژانس کشور گفت: تبریز با هفت فوتی مقام اول حوادث چهارشنبه آخر سال را به خود اختصاص داده است.
به گزارش آذرقلم، جعفر میعادفر رئیس سازمان اورژانس کشور اظهار کرد: تا این ساعت تهران، آذربایجان شرقی و کرمانشاه به ترتیب رکورددار استان‌های بیشترین مصدوم ناشی از حوادث چهارشنبه پایان سال بودند.
وی گفت: از یکم تا ۲۲ اسفند ماه، ۲۷۸ نفر مصدوم و فوت ناشی از حوادث چهارشنبه پایان سال داشته‌ایم.
میعادفر افزود: تعداد فوتی‌ها ناشی از این حوادث را ۱۴ نفر تا این لحظه عنوان کرد و افزود: به ترتیب تبریز ۷، تهران چهار، همدان، ارومیه یک و قزوین یک نفر در این مدت فوت کرده‌اند.
وی اضافه کرد: اکنون ۳۵ نفر در بیمارستان‌های کشور به دلیل این حوادث بستری هستند که ۶ نفر از آنها در مراقبت‌های ویژه قرار دارند.
رئیس سازمان اورژانس کشور گفت: از این تعداد مصدومان ۴۲ نفر دچار قطع عضو، ۶۲ نفر دچار آسیب به چشم و ۱۰ نفر نیز دچار سوختگی شدند، در طول این مدت به یک آمبولانس اورژانس کشور آسیب وارد شد.
میعادفر گفت: بیشترین مصدومان به تفکیک استان به ترتیب مربوط به استان های تهران، آذربایجان شرقی و کرمانشاه بوده است.
بیست و یکم اسفند امسال ساعت ۳ بامداد در یک ساختمان مسکونی دو طبقه واقع در خیابان منظریه تبریز انفجاری بر اثر مواد محترقه پر خطر رخ داد که موجب تخریب سه ساختمان به طور کامل و آسیب به ۱۰۰ واحد مسکونی شد. در این حادثه هفت نفر فوت و پنج نفر مصدوم شدند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]مصاحبه از: محمد امین خوش نیت
آذرقلم: موضوع قناتها، به عنوان یکی از میراث با ارزش معنوی، در همه شهرها و روستاها جایگاه ویژه ای دارد. این پدیده ساخت دست بشر، به نام ایرانی ها در سازمان یونسکو به ثبت رسیده و اغلب مهندسان آب و شهرسازی و جغرافیای جهان، از مشاهده چنین امکانات پیشرفته و حساب شده استحصال و انتقال آب شرب در زمان های قدیم و با آن امکانات و تجهیزات ناچیز حیران مانده اند.
شهر تبریز، به عنوان یکی از شهرهای تاریخی هم در طی چند سده گذشته از این پدیده بهره مند بوده و تقریبا آب آشامیدنی مردمانش و نیز آب مزارع و باغات انبوه این شهر از محل همین قنات ها تامین می شد. اما با گسترش بی رویه شهرها در طی چند دهه گذشته، و موج مهاجرت روستائیان به این شهر، و به دلیل عدم رسیدگی و لایروبی به موقع نابود شده و از دسترس خارج شدند.
اما اکنون اغلب کارشناسان محیط زیست، شهرسازی و مدیریت شهری معتقدند که این شریان های روحبخش باید دوباره احیا شده و حداقل به عنوان میراث تاریخی به شهروندان و مردمان سایر ملل معرفی شوند.
هر چند شهر کویری یزد به خاطر فعالیت تبلیغی مدیرانش و احیا و بها دادن به موضوع قنات های تاریخی اش به شهر « قنات و قنوت و قناعت» معروف گشته اما در شهر تبریز هم قنات ها، جایگاه ویژه و کارکردهای خاص خود را داشتند.
در همین رابطه با مهندس عبدا… فتحی به عنوان یکی از مطلعین قنات های تبریز و از علاقه مندان تاریخ و فرهنگ و محیط زیست آذربایجان به گفتگو نشستیم. او اکنون با 75 سال سن در زیرزمین خانه اش به کار کارشناسی دادگستری و مطالعه و تحقیق و پژوهش در زمینه تاریخ و هویت تبریز مشغول است. جالب است بدانید که او در طی سال های 54 تا 57 عضو انجمن شهر تبریز بوده و از آن روزگار خاطرات و تجارب ارزشمندی دارد که مطالعه آنها برای شهروندان امروزی و حتی مدیریت شهری جالب توجه است.
حاصل دو جلسه گفتگوی سه ساعته ما نوشتار زیر است که در زیر می خوانید:
***

آقای مهندس! در ابتدای صحبت مان، از عنوان «باغ شهر» که معمولا برای شهر تبریز به کار می رود سخن بگوئید. آیا این عبارت یک واژه معمولی، اغراق آمیز و تبلیغی برای این شهر است یا سند معتبری برای اثبات آن وجود دارد؟
به موضوع خوبی اشاره کردید. این عنوان، هرگز شعاری و تبلیغاتی نیست. بلکه به استناد مدارک تاریخی و نقشه های هوایی و مطالعات کارشناسان داخلی و خارجی، این عنوان به درستی برای این شهر انتخاب شده است.
لازم می دانم اشاره کنم که طرح جامع تبریز سال 1349 به همراه چهار کلانشهر دیگر شامل: تهران، مشهد، اصفهان و شیراز به تصویب رسید. بر اساس مطالعات مهندسین مشاور «مقتدر_ آندروف» ( دو مهندس ایرانی و روسی) به صراحت اعلام شد که تبریز نه یک شهر معمولی، بلکه یک باغ شهر به معنای واقعی است که در بین باغات محصور شده است به ویژه باغات بیلانکوه و باغمیشه در شمال و باغات مارالان و لاله در جنوب! جریان هوا در این شهر از روزگاران دور به نحوی بود که نسیمی خنک از باغات باغمیشه وزیدن گرفته و به سمت غرب و جنوب تبریز و حتی در میان درختان مارالان جریان پیدا می کرد. این جریان باد خنک، هوای تبریز را حتی در وسط روزهای داغ تابستان خنک و دلپذیر می ساخت و به مفهوم واقعی، تب تبریز را پایین می آورد. در همان طرح مطالعاتی برای اجرای طرح تفضیلی، حداقل 50 درصد فضاهای غیرمسکونی این شهر به عنوان فضای سبز پیشنهاد شد. این ایده نیز به پشتوانه قنات هایی بود که از زمان های دور در این شهر جاری است. چون حیات این همه درخت و باغ به حیات و جاری بودن این قنات ها وابسته بود.

این قنات ها از کجا جریان پیدا می کردند؟
اغلب قنات های تبریز از شمال شرقی تبریز و از دامنه های سهند سرچشمه گرفته و طول و عرض شهر را می پیمودند. در سال 1350 طرح تفضیلی شهر تبریز به عنوان طرح عملیاتی طرح جامع، به مهندس مشاور «مرجان» واگذار شد که در آن طرح نیز، همه دلسوزان شهری، بر حفظ باغات این شهر و احیای قنوات به عنوان رگ های حیاتی شهر تاکید شد.
چرا این طرح تفضیلی با چالش ها و مخالفت هایی روبرو شد؟ نقش دکتر وارسته شهردار وقت تبریز در این قضیه چه بود؟
این موضوع تا سال 1352 به کش و قوس بین مدیران شهری، مدیران سیاسی، زمین خواران و صاحبان املاک و اراضی تبدیل شده بود تا اینکه در سال 1352 انجمن شهر تبریز به ریاست دکتر جهانشاهی، دکتر حمید وارسته را برای بار دوم به عنوان شهردار تبریز انتخاب کرد. مرحوم وارسته، از جمله نوابغ شهری بود که نسبت به احیای هویت شهری اهتمام ویژه ای داشت.

از انجمن شهر آن دوران یاد کردید. چه کسانی در آن عضو بودند و چند نفر الان در قید حیات هستند؟
همکاری و همفکری انجمن های وقت شهر با شهردار نتایج ارزشمندی برای این شهر به بار آورد. شاید بتوان گفت که این دوره یکی از درخشان ترین دوره های مدیریت شهری تبریز بود. در این انجمن افراد برجسته، خوشنام و متخصصی مانند: دکتر الستی، مهندس سیدامامی، دولت آبادی، مهندس آراکلیان، ظروفچی، بختیاری، قالیباف، تقی زاده، مهندس باقری و بنده عضو بودند. از پانزده عضو انجمن آن زمان، در حال حاضر فقط چهار عضو در قید حیات هستند و بقیه به رحمت خدا رفته اند.
اعضای این انجمن در آن دوره، 1600 تومان ماهانه به عنوان حق الجلسه دریافت می کردند که آن را هم به صندوق شهرداری تبریز عودت می دادند تا صرف امور عمرانی و خدماتی شهر شود. اعضای انجمن شهر آنقدر مناعت طبع داشتند و دلسوز شهر بودند که نیازی به این پول ها احساس نمی کردند.

بالاخره تلاش شهردار و انجمن شهر در مورد قنات های این شهر و طرح تفضیلی به کجا انجامید؟
انجمن شهر و دکتر وارسته ، مشاور طرح تفضیلی را ملزم به حفظ باغات و درختان و قنوات این شهر کردند.
در سال 1355 شهردار تبریز یک آگهی منتشر کرد و طی آن از از کلیه دارندگان امتیاز قنات ها خواست تا اسناد و مدارک مالکیت خود را به شهرداری ارائه دهند. این نکته را هم فراموش نکنیم که تقریبا نقشه هوایی همه باغات تبریز و حدود 75 درصد نقشه قنات های تبریز در سال 1346 تعیین و مکان یابی و لکه گذاری شدند. در آن زمان تبریز با چالش فعالیت قنات ها و تعارض منافع مالکان قنات ها و باغداران از یک سو و انگیزه سرمایه داران و ملاکان برای کسب سودهای بیشتر در راستای توسعه شهری مواجه بود.

یعنی به نظر شما، نابودی قنات ها و باغات تبریز از سال های دهه 50 شروع شد؟
ببینید این موضوع را باید تا دهه بیست عقب ببریم. تا سال 1327، تقریبا آب مشروب همه شهروندان تبریز، آبیاری باغات آن توسط قنات ها تامین می شد. حتی اداره آبیاری وقت، واحدی به نام اداره قنوات داشت. با کلید خوردن توسعه شهری در دهه های سی تا پنجاه، برخی باغداران با هدف تفکیک باغات و فروش آنها و کسب سودهای کلان مدعی شدند که دیگر توان نگهداری و آبیاری باغات را ندارند. در حالی که اصلا این طور نبود. بلکه عامل اصلی همان کسب سودهای بادآورده از قِبل ساختمان سازی و توسعه شهر بود. بنابراین کلید نابودی باغات تبریز از همان سال های ابتدایی دهه پنجاه کلید خورد. بعد از پیروزی انقلاب نیز با توجه به تغییر برخی قوانین و ساختارها، برخی سودجویان از فرصت استفاده کرده و تبر نابودی بر تنه درختان این شهر زدند. در این بین، جا دارد از مسئولان وقت دانشگاه تبریز قدردانی کرد که حداقل با تملک برخی از باغات پیرامونی از نابودی و تغییر کاربری آنها و در نهایت تبدیل آنها به برج ها و ساختمان های بلند جلوگیری کردند.
به استناد کدام قانون و یا کدام ارگان و نهاد، مجوز نابودی باغات تبریز صادر شد؟
تصویب قانون عمران اراضی شهری مصوب 8 تیرماه 1358 اولین قدم برای تخریب باغات بود. در نتیجه باغات باغمیشه و بیلانکوه از بین رفت و قسمتی از باغات مارالان هم به تصاحب ساخت و ساز ها و سودجویان و زمین خواران درآمد.
خوشبختانه شورای نگهبان 12 بهمن ماه سال 1359 این قانون را غیرشرعی و غیرقانونی اعلام کرد.
در چنین اوضاعی دیگر نیازی به قنات و آب های زلال و فرح بخش آن نبود. آب و درخت، لازم و ملزوم یکدیگرند. یکی نباشد دیگری هم نابود می شود. حداقل با اطمینان می توان گفت که تا سال 1356 هفتاد درصد قنات های تبریز ساری و دایر بودند.

تبریز و 18 قنات دایر آن:
می توانید چند نمونه از قنات های معروف تبریز را نام ببرید؟
از مهمترین قنات هایی که در این دوره در تبریز جاری بودند می توان به قنات های: امام جمعه، مجتهد، سیه جان، کلانتر، شمس آباد، منصور بیگ، تاجر باشی و قوچی باشی اشاره کرد که اغلب از منطقه ائل گلی (شاهگلی سابق) به طرف بافت مرکزی شهر جاری می شدند. عمق و ارتفاع کوره های هر یک از این قنات ها از چهار متر تا 25 متر متفاوت بود.

به نظرم انجمن شهر در آن سال ها، مصوبه ای در خصوص حفظ این قنات ها داشت. از جزئیات آن می فرمائید؟
انجمن شهر در سال 55 صاحبان باغات و قنات ها را ملزم کرد آب قنات ها را به سمت باغات شهر روانه کنند تا از خشک شدن عمدی آنها جلوگیری شود که بسیار موفقیت آمیز بود. اما در سال های بعد این الزام، به فراموشی سپرده شد و در نتیجه یک دهه بعد با اراضی خشک و لم یزرع و آماده برای تصاحب و ساخت و ساز! مواجه شدیم.
در ضمن انجمن شهر تبریز در سال 1355، مجوز حفر پنج حلقه چاه برای تامین آب خام شهر را صادر کرد که چاه موجود در جلوی بانک ملی فعلی و چاه زیر پل منصور از جمله آنهاست.

این قنات ها، کدام اراضی و باغات را سیراب می کردند؟
منصور بیگ و تاجر باشی تا جلوی محل زندان فعلی تبریز جاری بودند سپس وارد یک منهول شده و آب پر شده در منهول باغات مسیر تا منطقه مارالان را سیراب می کردند. به نظر می رسد این قنات ها، اکنون منبع آب فضای سبز دانشگاه شده است. قنات سیه جان به عباسی می رفت و قنات وزیرآباد هم گازران را سیراب می کرد.
قنات شمس آباد، که چاه اصلی آن در فتح آباد قرار دارد بیش از 200 متر عمق دارد و جزو یکی از پدیده های بی نظیر ساخت دست بشر به شمار می آید.
قنات های مجتهد، امام جمعه و قوچی باشی از سه راهی ولیعصر به طرف باغمیشه جاری می شدند. حدفاصل اداره جهاد کشاورزی فعلی تا فلکه دانشگاه سراسر باغ و درختان چندین ساله بود که در حال حاضر با تغییر کاربری به ادارات مختلف و ساختمان های مسکونی تبدیل شده اند.

اکنون چه باید کرد؟
به هر حال، کاری است که شده و ما با بحران نابودی باغات و کمبود آب و فقدان قنات های خشک شده روبرو شده ایم. اکنون چه باید کرد؟
حیات مجدد قنات های شهر به مطالعه اساسی و زیربنایی و تخصصی نیاز دارد. نیازمند بحث و بررسی و عکس برداری های هوایی و نقشه برداری است. بدون توجه به سودهای زودبازده، به نظرم باید این قنات ها را احیا کرد. این یادگارهای 200 و 300 ساله برای این شهر بسیار ضروری هستند.

ما به جنگ طبیعت رفتیم!
بزرگترین اشتباه مدیران حوزه آب و شهرسازی و مدیریت شهری این بود که بدون توجه به اهمیت و بازدهی این قنات ها، آنها را به حال خود رها کردند تا مثل باغات ما خشک شوند. از سوی دیگر ما به جنگ طبیعت رفتیم. و به جای تامین قسمتی از آب مصرفی خودمان از قلب تبریز، دست به دامان حوضه های آبی دیگر شدیم. انتقال آب از زرینه رود به تبریز از جمله همان طرح های عمرانی پر افت و خیز بود. اکنون هم تلاش می شود تا با انتقال آب بین حوضه ای، آب رود ارس به دشت تبریز و شبستر منتقل شود. قطعا این امر نیز در آینده تبعات خاص خود را در محیط زیست بر جای خواهد گذاشت.
قنات ها رگ های خونی طبیعت تبریز بودند، با طبیعت نباید جنگید. باید از طبیعت الهام گرفت و با او مهربان بود. نتیجه جهل و عدم مدارای انسان با طبیعت را اکنون در یک صد سال اخیر در جهان می توانید ببینید. دریاها و چشمه های خشک شده، بیابان زایی ها، انقراض نسل حیوانات و گیاهان منحصر به فرد و در نهایت بروز مشکلات غیرقابل حل و بیماری های گوناگون حاصل جنگ و عداوت بشر با طبیعت است. در تبریز هم در طی پنج دهه گذشته جنگ با طبیعت شدت گرفت. گیاهان و باغات خشک شدند، قنات ها نابود شدند تنها برای کسب درآمدهای کلان و زودگذر. عده ای شهرت طلب و فرصت طلب، سرمایه های شهر را به فنا کشاندند. طبیعت میراث گذشتگان است برای ما و ما باید آن را سالم و دست نخورده به نسل های بعدی به ارث بگذاریم نه اینکه آن را سرمایه شخصی خود بدانیم.
در مطالعات اولیه ظاهرا قرار بود تبریز به سمت غرب و شمالغرب توسعه پیدا کند. اما در طی چند دهه گذشته دقیقا در خلاف جهت توسعه پیدا کرد. در این باره نظر شما چیست؟
بله، حق با شماست. بر اساس طرح های مطالعاتی مشاوران زبده، قرار بود تبریز به سمت غرب توسعه پیدا کند. چرا که هم زمین های صاف و مسطحی داشت و مظهر قنات های مختلف در آن قسمت شهر بود. هم اینکه در کنار حفظ باغات و فضای سبز منطقه شرق تبریز که بسیار سرسبز و شاداب بودند در غرب تبریز هم با توسعه اماکن مسکونی و شهرک سازی ها، نیم نگاهی نیز به توسعه فضای سبز داشت. اما متاسفانه در کمتر از پنجاه سال، این طرح را تغییر دادند. شهرنشینی به سمت شرق تبریز توسعه پیدا کرد و هر روز از وسعت باغات شهر کاسته شد. تغییر کاربری هایی که ادارات مختلف انجام دادند، خشک کردن های تصنعی و قطع درختان که توسط افراد سودجو اتفاق افتاد کمر طبیعت این شهر را شکست. باغات باغمیشه و بیلانکوه که ریه های شهر محسوب می شدند تخریب شدند، کوی ولیعصر خارج از محدوده شهری بود و طرح ویلایی داشت وارد محدوده شده و برج سازی در آن رواج یافت. از طرف دیگر جاده ائل گلی که در طرح اولیه 80 متر عرض برای آن در نظر گرفته شده بود به 50 و حتی کمتر کاهش پیدا کرد. در نتیجه یکی از بزرگترین فرصت ها و مهمترین ظرفیت شهر تبریز که می توانست شهره ایران و حتی خاور میانه باشد به خاطر بی تدبیری ها، و عدم آینده نگری کم اثر شد.
به نظرم اگر تبریز، بر اساس آن نقشه ها و مطالعات انجام شده در شصت سال گذشته به سمت غرب توسعه پیدا می کرد اکنون شهری داشتیم که حداقل جزو شهرهای موفق و نامدار جهان از این لحاظ بود و این حرف اغراق نیست. با آن درختان سرسبز و قنات های پرآب، هشت بهشت را واقعا در تبریز شاهد بودیم. از آن همه باغاتی که در ضلع شمالی بلوار 29 بهمن در حدفاصل اداره جهادکشاورزی فعلی تا فلکه دانشگاه قرار داشت، همه تغییر کاربری داده شده اند. تنها با دلسوزی و تلاش عده ای قلیل، باغی به مساحت 42 هزار متر مربع متعلق به خانم «پوراندخت حیدرزاده» به عنوان فضای اداری ساختمان مترو باقی مانده است که ایشان هم چندی پیش در خارج از کشور فوت کردند.
در چله تابستان اگر شما در داخل یک ماشین در حال عبور از منطقه مارالان دست خود را بیرون می آوردید دست تان یخ می زد برای اینکه هوای آن منطقه به قدری خنک بود که شما گرما را احساس نمی کردید. مسیر جریان هوای تبریز از باغمیشه و بیلانکوه و رشدیه به طرف جنوب و جنوب غرب تبریز بود. اما الان جهت وزش بادها عوض شده است. حالا هوای آلوده است که از سمت غرب و جنوب غرب تبریز به سمت شهر پمپاژ می شود. اکنون با جنگلی از ساختمان های بلند روبرو هستیم که روح زیست شهری در آنها وجود ندارد. انسان به دست خود، زندگی آرام و روحبخش خود را به نابودی کشاند.

قنات های تبریز هنوز زنده اند!
قنات، موجود زنده ای است. تا زمانی که آب در دل آن جریان دارد قنات هم زنده است. اکنون قناتهای تبریز هم زنده اند. فقط مظهر و قسمتی از کوره های آن را گم کرده ایم و روی آنها ساختمان ساخته ایم. تنها چیزی که لازم داریم اراده و انگیزه در مدیران شهری و بهره گیری از کارشناسان و مهندسان ماهر است نقشه برداران و مشاوران و مهندسان آب را باید پای کار بیاوریم. باید طرحی نو دراندازیم و این قنات ها را شناسایی و احیا کنیم. به نظرم قنات های تبریز در زیر زمین منتظر ما هستند آنها زنده اند و نیازمند یاری و کمک ما. نیازمند لایروبی هستند . در زمان های دور، در ماه های اردیبهشت و خرداد، این قنات ها توسط یک مقنی و سه کارگر از بالا به پایین لایروبی می شدند و آب آنها زیاد می شد. اما حالا کسی سراغی از مقنی ها و کارگران و متخصصان قنات های تبریز نمی گیرد. این کار را اکنون با ماشین آلات مدرن دوباره شروع کرد. باید مطالعه و نقشه برداری های جدید صورت گیرد.
واقعیت تلخ امروز این است: ما هویت و میراث ماندگار شهرمان را فراموش کردیم!

از حضور شما در این مصاحبه و اطلاعات ارزشمندی که در اختیار ما گذاشتید سپاسگذاریم.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: خلاقیت و ایده‌پردازی مهم‌ترین عناصر رقابت در عصر جهانی شدن هستند. به همین دلیل در مدیریت شهری مساله‌ای به نام «شهرهای خلاق» مطرح شده‌ است. خلاقیت‌هایی که به شکل ویژه‌ای روی ویژگی های فرهنگی شهرها تمرکز دارند. طرح و پذیرش ایده شهر خلاق سبب شده است که در حال حاضر بسیاری از شهرهای جهان در پی بهره گیری خلاقانه از سرمایه ها و استعدادهای فرهنگی خود به منظور تحقق اهداف توسعه پایدار باشند. ایده شهر خلاق، تفکری جایگزین به بازآفرینی شهری است که سبب شده است که شهرها از اقتصاد کارخانه ای به سمت اقتصاد فرهنگی و از دولت محوری صِرف به سمت حکمروایی شهری(با تاکید بر دو اصل مشارکت و کارایی) و از ایستایی به سوی تکامل گام بردارند.
با توجه به اهمیت موضوع، یونسکو از سال 2004 «شبکه شهرهای خلاق» را با هدف کمک به بازیابی پتانسیل های اقتصادی، اجتماعی و خلاق صنایع فرهنگی دایر کرد تا بتوانند یونسکو را در هدف تنوع فرهنگی اش به نتیجه برساند. این شبکه متشکل از هفت زمینه بوده و هر شهر با توجه به انرژی و ظرفیتی که به صنعت خلاقانه اختصاص می دهد، اولویت خود را بر اساس ادبیات، سینما، موسیقی، مهارت و هنر فولکلور (هنرها و صنایع دستی)، طراحی، هنرهای رسانه ای (توسعه فرهنگی و صنایع خلاق) و تغذیه برنامه ریزی می کند.
تا سال 2020 میلادی، 246 شهر جهان در شبکه شهرهای خلاق فعالیت می کنند. در ایران، چهار شهر عضو شبکه شهرهای خلاق یونسکو هستند: اصفهان (شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای سنتی،2015)، رشت (شهر خلاق خوراک، 2015)، سنندج (شهر خلاق موسیقی، 2019) و بندرعباس (شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای سنتی، 2019).
در حوزه ادبیات، تا کنون 38 شهر جهان عضو شبکه شهرهای خلاق ادبی شده اند. در ایران نیز، دو شهر «شیراز» و «تبریز» در زمینه پیوستن به شهرهای خلاق ادبی در یونسکو اقداماتی انجام داده اند. بدون شک پیوستن تبریز به شبکه شهرهای خلاق پیامدهای مثبتی نظیر معرفی آن با یک برند جهانی، ارائه یک تصویر مثبت و منحصر به فرد از شهر و متمایز کردن آن به عنوان یک مقصد گردشگری خلاق و رونق آن خواهد داشت.
کهن دیار تبریز از دیرباز خاستگاه مکاتب برجسته ادبی و هنری بوده و این شهر در طول تاریخ محل نشست و برخاست مشاهیر، شعرا و ادبای بسیاری بوده است. در عین حال، وجود زیر ساخت‌های ادبی همچون نامگذاری روز ملی شعر و ادب فارسی به نام استاد شهریار، وجود مجموعه وزین و فاخر مقبره‌الشعرا و جایگاه آن در توسعه فرهنگ و ادب، تاثیر مشاهیر تبریز در بعد فرامنطقه ای، تعدد انتشارات، تاسیس اولین کتابخانه، اولین چاپخانه و اولین مدرسه به سبک جدید در کشور و ایجاد بزرگترین نمایشگاه بین المللی کتاب بعد از تهران و برگزاری رویدادهای ادبی ملی و بین المللی را از دیگر امتیازات و پتانسیل های تبریز برای پیوستن به شبکه شهرهای خلاق یونسکو می توان عنوان کرد. این ها، ظرفیت بسیار ارزشمند و گسترده‌ای را برای تعاملات جهانی و کسب عنوان شهر خلاق در حوزه «ادبیات» برای این کهن شهر فراهم ساخته است.
از این رو، با پیگیری های انجام یافته توسط مدیران شهری زمینه پیوستن تبریز به شبکه شهرهای جهانی خلاق در دستور کار قرار گرفت و به دنبال آن مدارک شهر تبریز در چارچوب فراخوان سال ۲۰۲۱ به یونسکو ارسال و اعلام وصول شد که نتیجه نهایی آن آبان ماه 1400 اعلام خواهد شد.
بی شک قرار گرفتن در شبکه شهرهای خلاق، کار آسانی نیست اما بی‌برنامگی مدیران شهری می‌تواند منجر به حذف شهرهای عضو شود چرا که یک شهر خلاق باید همیشه پویا باشد و رو به جلو حرکت کند. از این رو، شناخت ابتکارات و بهره گیری از تجارب دیگر شهرهای خلاق ادبی جهان، می¬ تواند به مدیران شهری در راستای برنامه ریزی و سیاست گذاری برای ایجاد و تقویت جایگاه شهر تبریز به عنوان شهر خلاق ادبی یونسکو کمک نماید. بنابراین، در صورت ثبت تبریز در شبکه شهرهای خلاق، کاربست مضامین و راهکارهای پیشنهادی زیر می¬تواند در تقویت نقش و جایگاه تبریز در این شبکه بین المللی موثر واقع شود:
– در سطوح شهری؛
1) برگزاری کمپین، 2) برگزاری رویدادهای ادبی، 3) فراهم کردن فرصت های آموزش ادبی، 4) حمایت از توسعه صنعت ادبی و سایر صنایع خلاق، 5) طراحی و توسعه فضاهای شهری، 6) توسعه گردشگری ادبی، 7) انجام مطالعات توسعه و بازاریابی، 8) همه گیر کردن درگیری با ادبیات، 9) ایجاد ساختار سازمانی تسهیل گر، 10) برقراری ارتباط متقابل بین جامعه ادبی با شهر ادبی و ساکنین آن.
– در سطح بین شهری و فراملی؛
1) همکاری متقابل شهرهای ادبی در برگزاری کمپین ها، 2) برگزاری رویدادها یا حضور در رویدادهای برگزار شده توسط شهرهای خلاق ادبی و سایر شهرهایUCCN، 3) همکاری در تدوین راهبردها و به اشتراک گذاشتن روش ها و تجربه ها، 4) اجرا و شرکت در برنامه های اقامت، 5) تدوین و به کارگیری راهبردهای بازاریابی مشترک، 6) توسعه محصول گردشگری ادبی، 7) حمایت از استعدادهای نوظهور، 8) اجرای پروژه های مشترک با سایر شهرهای UCCN.
امید است با نهایی شدن انتخاب تبریز به عنوان شهر خلاق در زمینه ادبیات شاهد آثار ملموس این اتفاق خوب و مهم در حوزه های فرهنگی، گردشگری و اقتصادی باشیم.

نوشته: محمد جام کسری (کارشناس برنامه ریزی)[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: نخستین جشنواره پژوهشی- رسانه‌ای «تبریزما» با معرفی نفرات برگزیده در دو بخش پژوهشی و رسانه‌ای به کار خود پایان داد. در این جشنواره سردبیر آذرقلم ، در بخش یادداشت، شایسته تقدیر شناخته شد.

به گزارش آذرقلم، آیین اختتامیه نخستین جشنواره پژوهشی- رسانه‌ای «تبریزما» با حضور رئیس و اعضای شورای اسلامی شهر، یعقوب هوشیار شهردارتبریز، قائم‌مقام شهردار و مدیران شهرداری و اصحاب رسانه و قلم شهر در آمفی‌تئاتر شهرداری تبریز برگزار و از نفرات برتر این رویداد قدردانی شد.

۲۴ رسانه و ۶ فصلنامه پژوهشی با ارسال ۱۳۰ رسانه در این رویداد شرکت داشتند که نفرات برتر پس از دو مرحله داوری انتخاب و توسط مدیریت شهری تبریز مورد قدردانی قرار گرفتند.

در این جشنواره یادداشت محمدامین خوش‌نیت سردبیر پایگاه آذرقلم، در حوزه حمل و نقل شهری شایسته تقدیر شناخته شده و لوح تجلیل مربوط به جشنواره را دریافت کرد.

محمد امین خوش نیت دانش آموخته دکتری علوم ارتباطات (روزنامه نگاری) و از مدرسین مراکز علمی و دانشگاهی از روزنامه نگاران قدیمی است که تاکنون بیست عنوان برتر از جشنواره های کشوری، منطقه ای و محلی کسب کرده است.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: نمازگزاران تبریز بعد از پایان نماز جمعه امروز با راهپیمایی گسترده خود و سر دادن شعارهای انقلابی از اقدام آشوبگران و حامیان خارجی آنان اعلام انزجار کردند.

به گزارش آذرقلم، برخی راهپیمایان در طول مراسم با بر تن کردن کفن و سر دادن شعارهای «مرگ بر آشوبگر، منافق مسلح اعدام باید گردد»، «بیر بئله لشگر گلیب به عشق رهبر گلیب» (این همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده) و «بیزاؤلماغا حاضیروخ، خامنه‌ای سربازیوخ» (ما برای مُردن حاضریم، سرباز خامنه‌ایم) اقدام آشوبگران در تخریب و آسیب به اموال عمومی را محکوم کردند و خواستار برخورد با آشوبگران و فتنه گران شدند.

مردم همچنین با سردادن شعارهایی همچون ” نیروی انتظامی تشکر، تشکر”، ” نیروی انتظامی حافظ امنیت است”، بسیجی تشکر تشکر، پرچم عشق ماست این خط قرمزماست، مرگ بر منافق، رهبر ما عشق ماست، خامنه‌ای مقتداست و … از تلاش نیروهای انتظامی و امنیتی برای برقراری امنیت قدردانی کردند.
مردم تبریز عکس نوشته و تصاویری از رهبر معظم انقلاب و همچنین پرچم ایران و پرچم امام حسین(ع) را در دست داشتند.
راهپیمایان در این مراسم پرشکوه، امنیت و آرامش کشور را خط قرمز مردم آذربایجان دانسته ‌و خواستار اقدام جدی و موثر دولت در رفع نگرانی مردم شدند.

مردم انقلابی آذربایجان شرقی امروز بعد از اقامه نماز جمعه در محکومیت اقدامات ساختارشکنانه و آشوبگرانه اخیر عده ای هنجارشکن راهپیمایی کردند.
شرکت کنندگان در این راهپیمایی ضمن محکوم کردن ساختارشکنی های اخیر و اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم از دستگاه قضایی خواستار برخورد قاطع با هنجارشکنان شدند.
راهپیمایی مردم آذربایجان شرقی همزمان و همصدا با مردم سایر مناطق کشورمان در محکومیت فتنه‌گران و هتاکان به مقدسات دینی با صدور قطعنامه‌ای پایان یافت.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]