آذرقلم: برای طرفداران تراکتور تنها کسب پیروزی و حتی قهرمانی قانع کننده نیست و این موفقیت باید با بازی هجومی که درآن بازیکنان با تعصب و غرور خاصی به بازی می پردازند توامان باشد، چیزی که متاسفانه در فصل هجدهم کمتر شاهد آن بودیم.
فصل هجدهم لیگ برتر فوتبال ایران با تمامی فراز و نشیب ها و حواشی خود پایان یافت و طرفداران تیراختور که با توجه به واگذاری باشگاه به بخش خصوصی انتظارات فراوانی از تیم خود داشتند، به نتایج دلخواه خود نرسیدند اما چیزی که طرفداران را عذاب داد تنها عدم کسب قهرمانی و سهمیه آسیا نبود ، بلکه این طرفداران نتوانستند از نوع و شیوه بازی تیراختور لذت ببرند، در واقع هرچند مالکین و مسئولین باشگاه را نماینده حقیقی خود می‌دانستند اما شیوه و سبک بازی تیم برای این طرفداران بیگانه و بعبارتی صحیح تر با خلق و خوی و عواطف و هیجانات این طرفداران ناهمگون بود.
برای درک بهتر از موضوع مطرح شده باید به مفهوم فوتبال در این سرزمین پرداخته شود.
فوتبال در آذربایجان تنها به معنی بازی توپ با پا نیست و این مفهوم در بین طرفداران تیراختور معانی فلسفی و وسیع تری دارد که بی ارتباط با تاریخ فوتبال در این دیار نیست ، رابطه تیراختور و فوتبال با این مردمان چنان است که برخی آن را سبک زندگی مردم در این سرزمین ، برخی به عنوان مذهب و هویت این ملت تعریف می کنند و ذکر این نکته اغراق نخواهد بود که این طرفداران با تیراختور زندگی می کنند و دیگر تیراختور تبدیل به بخش جدای ناپذیری از زندگی آذربایجانیان شده است.
شاید ذکر این نکته برای درک و شناخت عاشقان تیراختور کافی باشد که تنها در لیگ امسال بیش از ۵۰ نفر در حین دیدارهای تیراختور در استادیوم دچار حمله قلبی شدند و حتی متاسفانه یک نفر نیز جان خود را از دست داده است.
آری این طرفداران معمولی نیستند و معمولی نبودن آنها را باید از درک و فهم فوتبالی مردمان این دیار در سالهای دور جستجو کرد.
زمانیکه رسانه های مختلف در کشور از تجزیه وتحلیل فوتبال عاجز بودند و حتی کمتر برنامه برای تحلیل مسابقات فوتبال پخش می شد این پیرمردهای فوتبال آذربایجان بودند که بر روی سکوهای بتنی و سرد استادیوم پیر و خسته باغشمال با حرارتی بسیار بالا به تحلیل بازیهای فوتبال و نحوه بازی تیمشان می پرداختند ، از سیستم تیم ها تا مثلث و لوزی های تشکیل شده در بازی را بحث می کردند ، مدافعان ایتالیایی و هافبک های هلندی و مهاجمان برزیلی را الگوی مناسب فوتبال می دانستند و حتی انتخاب بازیکن از این کشورها را با توجه به پست بازیکن ها برای تیمشان مناسب می دانستند.
فهم طرفداران از فوتبال تنها به مسائل فنی و تاکتیکی تیم ها شامل نمی شد و حتی در مسائل داوری نیز قوانین را با جزئیاتش بیان می کردند چنانچه بسیاری از مربیان فوتبال نیز سالها بعد اعتراف کردند زمانیکه بازیکن سطح یک فوتبال ایران قانون آفساید را بلد نبودند ، طرفداران آذربایجانی در باغشمال صحنه های آفساید را تحلیل می کردند.
این طرفداران سالها پیش در حالی صاحب چنین شعوری از فوتبال بودند که رسانه ای در اختیار نداشتند ، حال در نظر بگیریم که همان طرفداران امروزه با رسانه های گوناگون و وجود دنیای مجازی به دانش و اطلاعات روز فوتبال نیز دسترسی دارند.
ذکر این جملات نه برای تمجید از طرفداران تیراختور ، بلکه برای درک چرایی نگرش این طرفداران به سبک خاصی از فوتبال است که متاسفانه کمتر رسانه و کارشناسی به آن می پردازد.
البته باید قبل از پرداختن به شیوه مورد علاقه طرفداران تیراختور ، به عنوان یک طرفدار گلایه خود خود از برخی رسانه ها را اعلام کنم زیرا متاسفانه برخی از رسانه ها به جای پرداختن به روش و سبک فوتبال ، تنها و تنها به ذکر نام مربیان می پردازند که فلان مربی گزینه ای مناسب برای تیراختور است.باید این سوال را از دوستان پرسید که آیا زمان آن فرا نرسیده است که به جای پرداختن به نام مربی ها ، به تعریفی مشخص از سبک فوتبال و انتخاب مربی با توجه به شیوه و مدل فوتبال بپردازند؟
با توجه به پیشینه فوتبال در آذربایجان و حتی تاثیر عواملی نظیر فیزیک بدنی، عوامل جغرافیایی و محیطی و فرهنگی، طرفداران تیراختور عاشق سبکی از فوتبال هستند که در آن تیم محبوبشان همیشه در حال حمله به حریف می باشد و فوتبال مالکانه را باپاسهای متعدد و هدف دار اجرا می کنند ، و به زعم این طرفداران بازیکنان باید با صلابت باشند و تیمشان بازیهای غرور انگیزی ارائه دهند. حقیقتی که باید در مورد طرفدارای تیراختور وانتخاب سبک فوتبالی برای این تیم در نظر گرفته شود عدم محبوبیت سیستم های دفاعی و به اصطلاح بازی نتیجه گرای محتاطانه است، در واقع فوتبال در بین طرفداران تیراختور همان مفهوم پاس رو به جلو و حرکات ترکیبی جهت دار و همیشه در حال ایجاد موقعیت را معنا می دهد.
طرفداران تیراختور دوست دارند تا تیمشان با تمام انرژی بازی کند، هیچ طرفدار تیراختوری به هنگام شکست در یک بازی محتاطانه شعار عیبی یوخ سر نمی‌دهد و هیچ زمانی تیمی که فوتبال محافظه کارانه ای انجام داده و باخته اند را تشویق نکرده اند ، اما همین طرفداران زمانی که تیمشان یک
بازی سراسر هجومی و شناور را انجام داده و نتیجه را واگذار کرده اند شعار عیبی یوخ سرداده و حتی تیمشان را به دلیل بازی شجاعانه با احترام فراوانی تشویق کرده اند.
در واقع برای طرفداران تیراختور تنها کسب پیروزی و حتی قهرمانی قانع کننده نیست و این موفقیت باید با بازی هجومی که درآن بازیکنان با تعصب و غرور خاصی به بازی می پردازند توامان باشد، چیزی که متاسفانه در فصل هجدهم کمتر شاهد آن بودیم.
برای درک محبوبیت فوتبال تهاجمی در بین طرفداران تیراختور ذکر این نکته نیز مفید باشد و آن اینکه کمتد کسی دربین فوتبالدوستان و طرفداران فوتبال در آذربایجان از بازیهای لیگ ایتالیا و سبک مخصوص باشگاههای ایتالیایی استقبال می کنند و بیشتر این طرفداران پیگیر فوتبال باشگاههایی نظیر رئال ، بارسلونا، لیورپول و منچسترسیتی و مربیانی نظیر گواردیولا و کلوپ هستند.
اگر دقت کنیم خواهیم دید که این سبک فوتبال در واقع همان شیوه مالکانه می‌باشد که در آن تیم همواره توپ را در اختیار دارد و بعد از دست دادن توپ بلافاصله با تمام توان تلاش می کند تا توپ را با برتری عددی و پرس از حریف گرفته و بلافاصله ایجاد موقعیت کند ، در حقیقت طرفداران تیراختور همان مدلی از فوتبال را از تیمشان انتظار دارند که در دنیای فوتبال بی رقیب است.
حال این سوال مطرح است که کدام مربی ای می تواند این سبک را ارائه دهد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که هیچ تضمینی بزای اجرایی کردن این نوع فوتبال با نام های بزرگ نیست اما بی شک مربیانی می توانند این سبک از فوتبال را در تیمشان به اجرا در آورند که خود نیز عاشق چنین فلسفه ای از فوتبال هستند ، البته انتخاب مربی تنها به علت پیروی از این فلسفه فوتبال ، خود به تنهایی کافی نیست و این نوع سبک فوتبال نیاز به مربیان جوان و پرانرژی دارد که بتواند ارتباط ذهنی و عاطفی بین خود و طرفداران و بازیکنانش ایجاد کرده و بعنوان یک رابط بین بازیکن و طرفدار انجام وظیفه کند.
مربیان با سن بالا هرچند نام های بزرگی نیز داشته باشند نمی توانند چنین انرژی از خود ارائه دهند.
حال می بینیم که فهم فوتبال دربین طرفداران و انتظار آنها از ارائه بازی مالکانه از تیمشان بی معنی نیست و امروزه برتری فوتبال مالکانه بر سایر سبک ها ی فوتبال به ویژه مدلهای دفاعی غیرقابل انکار است و بی دلیل نیست که پپ گواردیولا که خود پرچمدار این فلسفه از فوتبال است می گوید ” من عاشق توپ هستم و همیشه دوست دارم با آن بازی کنم، ازروزی که در بارسلونا B مربیگری کردم خواستم به این شکل بازی کنم. اگر روزی فوتبال مالکانه جواب نداد، من بازنشسته خواهم شد.”
نگارنده: حجت مختارزاده/ یول‌پرس