[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: آمار و ارقام نشان می‌دهد، در ابتدای دهه 90، ماهانه به صورت میانگین 15 هزار واحد مسکونی در تهران خرید و فروش می‌شد، اما در سال 99 به خاطر وضعیت نامناسب بازار مسکن، نبض معاملات خرید خانه به ماهی 2 هزار واحد سقوط کرد.
به گزارش آذرقلم به نقل از اقتصاد آنلاین، وضعیتی نامناسبی که طی دهه 90 در بازار مسکن (خرید و فروش ملک) شکل گرفت، نتیجه‌‌‌اش برای سفته‌‌‌بازها و سوداگران، بی‌‌‌نظیر و برای جریان اصلی یعنی سرمایه‌گذاری مولد، غیرقابل تحمل بود.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید، سود سفته‌‌‌بازی و سرمایه‌گذاری غیرمولد در بخش مسکن، ابتدای دهه 90 رقمی معادل 7 درصد بود که تقریبا «بی‌‌‌اثر از بابت جذابیت برای این کار» بود. اما همین سود در پایان دهه 90 به 112 درصد رسید. این سود نجومی عاملی شد برای تبدیل بازار ملک به بهشت مالکان.
اما در مقابل، حاشیه سود ساخت‌وساز برای سرمایه‌گذاران ساختمانی از نرخ 60 درصد در سال 90 به سطح 30 درصد و کمتر در سال 99 سقوط کرد. این یعنی، تبدیل بازار ساخت‌وساز به جهنم سرمایه‌گذاری.
این در حالی است که از ابتدای دهه 90، حدود 30 درصد از خانوارهای ایرانی با «فقر مسکن» دست به گریبان بودند. این ویرانی 10 ساله، در بازار مسکن به خاطر سیاست‌هایی بود که به شکل دینامیت در این بخش عمل کرد.
از سمت دیگر، ذکر این نکته ضروری به نظر می‌رسد که سیاست‌های کلان اقتصادی و درون‌‌‌بخشی دولت طی دهه گذشته، شرایط برای آوار رکود تورم در بخش مسکن و ساختمان را فراهم آورد. البته باید یادآور شد که سیاست‌گذاری‌‌‌های پولی اشتباه به خصوص در اواخر دهه، در نقش محرک تورم و انتظارات تورمی عمل کرد.
در انتها لازم به ذکر است، غفلت از تقویت قدرت خرید مصرف‌کننده در زمان کاهش قیمت مسکن، تصمیم‌گیری برای افزایش وام درست در زمان رشد قیمت، نبود طرح جامع برای زمین‌‌‌های بلااستفاده در داخل شهرهای بزرگ، بی‌‌‌عملی مقابل خانه‌‌‌های خالی، سرگرم شدن به خانه‌‌‌سازی‌‌‌های دولتی از جمله اقدامات اشتباهی بود که نتیجه‌‌‌اش به وضع موجود منجر شد.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
