[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و تغییر ساختار حکومت ، شکل گیری نهادها و سازمان های جدید مناسبات اجتماعی و سیاسی هم به ناچار تغییر کرد. ناگفته پیداست ذات انقلاب خود یک تحول است. تحول و تغیبر دو مفهوم در تحلیل نظریه های وقوع پدیده هاست. منظور از پدیده ظهور یک واقعیت اجتمای جدید است. حال این سئوال پیش می آید که آیا وقوع انقلاب ازجنس تغییر است یا تحول؟
بدون فوت وقت باید گفت انقلاب یک تحول است. منظور از تحول حدوث مجموعه ای از تغییرات در طول چند توالی زمانی است. پس انقلاب یک پدیده تحولی می باشد. یکی از مولفه های تعریف انقلاب محسوس و ملموس بودن آن پدیده است. پس انقلاب یک پدیده تحولی قابل ملموس و محسوس است. هر انقلابی حاوی دو نکته است :
ا- ساختار ۲- کارکرد.
منظور از ساختار، چگونگی روابط فنی و بوروکراتیک در یک نهاد و سازمان است.
منظور از کارکرد ؛ مجموعه ای از وظایف و اهداف یک سازمان و نهاد است.
با تاسیس سه نهاد و رکن بنام های قوه مقننه، قوه قضاییه و قوه مجریه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و چگونگی تامین منابع انسانی برای این قوا راهکارها و راهبردهایی مشخص شد. برای تشکیل مجلس شورای اسلامی فرایندی تعریف شد که افراد از هر قشر و گروهی می توانند برای نمایندگی مردم جهت قانونگذاری داوطلب شده و با کسب رای مردم وارد نهاد قانونگذاری شوند. از اوایل پیروزی انقلاب اسلامی و با وجود جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هیچگاه انتخابات مجلس تعطیل نشد. تا زمان حاضر یازده دوره مجلس تشکیل شده است و افرادی از جریان های سیاسی وارد این نهاد مهم و صددرصد مردمی شده و دو وظیفه یا کارکرد قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون داشته اند. تا اینجای کار هیچ مشکلی نیست اما مشکل از آنجا بروز کرد که نسل اول انقلاب به لحاظ سنی با ایجاد انحصار و انسداد برای نسل های بعدی عملا این نهاد مهم را به یکنواختی و کرختی تبدیل نمودند. نسل اول با استفاده از دو ابزار قدرت و ثروت عرصه را بر نسل های بعدی تنگ کردند و اجازه عرض اندام به نسل های بعدی برای بروز خلاقیت و تنوع و تکثر را ندادند که اثرات منفی آن ناامیدی خیل کثیری از مردم بویژه جوانان و کاهش نرخ مشارکت در انتخابات مجلس شورای شد.
علاوه بر این تشدید تعارض و شکاف طبقاتی از پیامدهای انسداد و انحصار طلبی نسل اول انقلاب برای نسل های بعدی است. ذات قدرت و ثروت برای انسان طعم شیرین و سرمست کننده ای دارد که قدرتمندان و ثروتمندان نو کیسه را به خودبرتربینی و خود شیفتگی دچار می کند . لذا نسل اول اجازه عرض اندام برای نسل های دوم و سوم و…. را نداده و به بیماری طرد دیگران مبتلا شدند تا جایی که بعد از 44 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نسل اول خود را طلبکار همیشگی مردم و مردم را بستانکار می دانند.
در شرایط فعلی و با عنایت به تکثر نیازها و سلیقه ها و ذائقه مردم علی الخصوص جوانان و افزایش میزان مشارکت که بزرگترین مولفه قدرت برای نظام سیاسی است باید شورای محترم نگهبان و وزارت کشور با ذکاوت و درایت زمینه ظهور و بروز استعدادهای جدید را فراهم نماید که نیاز ضروری جامعه ایران در شرایط مسائل اجتماعی و معیشتی است. ممانعت و یا اقناع نسل اول جهت عدم داوطلبی و ایجاد فرصت برای نسل چوان و پویا اثرات مثبتی بدنبال دارد که تلویحا و یا تحقیقاُ در متن یادداشت به آن اشاره شد.
نگارنده: حبیب اله بدری
فعال فرهنگی و اجتماعی[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]