[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: ایران عزیز ما به کشوری با اقوام مختلف و ویژگی های خاص معروف است، اقوامی که هر یک در نوبه خود به خصلت های ویژه ای مشهور هستند اما غیرت در حفاظت از تمامیت ارضی کشور و ایستادگی تا پای جان خصلت های هر ایرانی عاشق به میهن بویژه آذری های غیور است، ویژگی که موجب رقم خوردن حماسه سوم شهریور ۱۳۲۰ هجری شمسی توسط سه سردار غیور ایرانی در ارس شد.
قصد داریم به شهریور سال ۱۳۲۰ سری بزنیم، زمانی که دلاور مردان آذری، عشق بازی در راه وطن را در کرانه رود ارس و در جوار پل آهنی بین ایران و شوروی نهادینه ساختند تا مردان خدایی عاشقانه پای در مسیر جهاد و از جان گذشتگی در برابر ظلم و باطل در کارون، شلمچه، دهلاویه، جزایر مجنون و دیگر مناطق بگذارند، می خواهیم پل های ارس و خرمشهر را به هم گره بزنیم و یادی از خلق حماسه های ایرانیان بکنیم.
ایستادگی تا پای جان و حراست از خاک، جان، مال، شرف و عزت ایران امری مهم و خطیر بوده که از هزاران سال قبل در کالبد هر ایرانی ساری بوده و در طول تاریخ نمایان گشته و حراست از ناموس و انجام وظیفه، البته نه فقط وظیفه ای حکومتی بلکه فراتر از آن، انجام وظیفه ای ملی و ذاتی است که در خون هر ایرانی و بخصوص هر آذربایجانی غیرتمند جاری است.
همین میهن دوستی بود که ژاندارم سرجوخه ملک محمدی، سید محمد راثی هاشمی و عبدالله شهریاری تنها مرزبانان ایرانی را که در نقطه صفر مرزی ایران و اتحاد جماهیر شوروی سابق و نخجوان کنونی وظیفه پاسداری از مرزهای ایران عزیز را بر عهده داشتند بر آن داشت تا سوم شهریور سال ۱۳۲۰ را با خلق حماسه ای کم نظیر در تاریخ به ثبت برسانند.
حماسه سوم شهریور سال ۱۳۲۰
ارس؛ رودی زلال و پرآب در شمال غرب ایران است که دلی خون آلود از ستم دوران در تاریخ این مرز و بوم دارد و هنگامی که متفقین تصمیم به اشغال ایران گرفته و عزم عبور از پل آهنی مستقر بر روی رودخانه ارس کرده بودند ارتش تا بن دندان مسلح اتحاد جماهیر شوروی هنگام ورود به خاک ایران متوجه وجود سربازان مسلح ایرانی در آنسوی ارس شده و موضع نظامی می گیرند تا آتش جنگ در دوسوی مرز آغاز شود و ارتش روس ها دو روز به جهت ایستادگی سربازان ایرانی، پشت پل آهنی جلفا متوقف می شود.
در آن روز حماسی سربازان ایرانی با سلحشوری تمام و با شگردی خاص عملیات تقابل در برابر ارتش متجاوز را طوری انجام دادند که گویی یک ارتش بزرگ در خاک ایران در مقابل آنان قرار دارد و فرمانده روس ها با مشاهده وضع موجود و ناتوانی در عبور از تنها گذرگاه دسترسی به ایران، دستور گلوله باران پایگاه نظامی مرزبانان ایرانی را بوسیله آتش توپ خانه صادر می کند.
سه مرزبان غیور ایرانی حتی در آخرین لحظات و با مشاهده زیر و رو شدن پایگاه محل وظیفه خود، دست از ایستادگی در برابر ارتش دشمن برنداشته و سرانجام یکی پس از دیگری در زیر باران آتش توپخانه مهاجمین حماسه ای به رنگ خون و بنام آزادی را رقم زدند و سرانجام پس از دو روز ایستادگی در برابر ارتش متجاوز دشمن در سوم شهریور سال ۱۳۲۰ جام شهادت را نوشیده و افتخار بزرگ دیگری در دفتر پرغرور تاریخ ایران ثبت نمودند.
فرمانده مغرور ارتش چهل و هفتم روس پس از مشاهده خاموش شدن آتش سلاح های ایرانی دستور ورود به خاک ایران را صادر می کند و با مشاهده پیکر بی جان تنها سه تن از سربازان ایرانی و رشادت کم نظیر سه نفر با سلاح های ساده جنگی، سر تعظیم در مقابل جوانان ایرانی فرود می آورد و دستور اجرای مراسم خاک سپاری با احترام نظامی در جوار رودخانه ارس را صادر کرده و این سه سرباز ایرانی را الگویی برای افراد خود معرفی می کند.
آری شاید این حماسه کم نظیر نقطه عطفی بر سرآغاز نهادینه سازی فرهنگ ایستادگی در برابر ظلم و تجاوز به حریم خاک پاک ایران عزیز در قرن اخیر بوده تا فرزندان ایران همچون فکوری ها، باکری ها، باقری ها، همت ها، یاغچیان و تجلایی ها در زمان تنگی عرصه بر ایران پای در رکاب مرزبانان خفته در جوار رودخانه ارس نهاده و باری دیگر حماسه ساز جبهه های نبرد حق علیه باطل در برابر جهانیان شوند.
بر روی سنگ آرامگاه هر سه شهید گلگون کفن آرمیده در جوار ارس خروشان نوشته شده است «آرامگاه ژاندارم شهید، … که در شهریور ماه ۱۳۲۰ در راه انجام وظیفه در مقابل مهاجمان ایستادگی و به شهادت رسیده است» و مردمان قدردان ما همواره هنگام عبور از جوار سه سردار ارس ادای احترام کرده و به یاد آنان خصلت های ایرانی خود را که جوانمردی، ظلم ستیزی و آزاده بودن باشد تقویت می کنند.
بر هلال بالای سنگ مزار شهدا قطعه شعری پرمعنی هم نقر شده است:
هرچند آغشته شد به خون پیرهن ما
شد جامه سربازی ما هم کفن ما
شادیم ز جانبازی خود در شکم خاک
پاینده و جاوید بماند وطن ما
یاد و خاطره همه شهدای وطن گرامی و راهشان پر رهرو باد.
گزارش از: داود جاهدی[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]