[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: این روزها که هر روز صبح که به پایگاههای خبری کانال ها و گروه ها و شبکه های مجازی نگاه می کنید سیل نام نهادها و ادارات و سازمان های مختلف و در راس آن مدیرانشان را می بینید که به مناسبت های مختلف تقویمی و نیز رویدادها و اتفاقات روز منطقه و کشور صلاح دیده اند بیانیه ای کوبنده! ابراز همدردی مشفقانه، تسلیت صمیمانه، تبریک خالصانه و خلاصه یک نوشته ای
منتشر کنند و خودی نشان دهند. حالا مهم هم نیست که آن که رویداد و مناسبت آیا با ماهیت کار و اداری آن سازمان و اداره و مدیر ربطی داشته باشد یا نداشته باشد! مهم آن است که باید این بیانیه و پیام های تبریک و تسلیت در اسرع وقت و پیش از بقیه مدیران و با ادبیات و عباراتی خاص تر! توسط روابط عمومی و یا یکی از فعالین رسانه ای تنظیم شده و منتشر شود!
گاهی مرور این بیانیه ها می تواند سوژه های طنزی برای نویسندگان و طنازان و کاریکاتوریست های ما باشد. به عنوان مثال می توانید ببینید که سازمان هواشناسی در روز دامپزشکی تبریک می گوید و در روز دانشجو، سازمان اوقاف! برنده شدن فلان قهرمان کشتی را سازمان میوه و تره بار تبریک می گوید و روز نابینایان و ناشنوایان را نمایندگان مجلس!
از آنجائیکه فلسفه وجودی ادارات تکریم ارباب رجوع و انجام امور شهروندان به نحو مطلوب است، انتظار می رود ادارات و نهادها نسبت به انجام وظایف ذاتی خود بیشتر همت گمارند و بجای صدور بیانیه و پیام های با ربط و بی ربط، عملکرد خود در ارتباط با وظایف ذاتی خود را در معرض قضاوت مردم و خبرنگاران رسانه ها بگذارند.
صدور بیانیه و پیام در مناسبت های ملی و مذهبی که قبلا توسط تنها محدودی از ارگانها و سازمان ها صادر می شد امروزه امروز به همه ادارات ریز و درشت و حتی برخی از زیرمجموعه ادارات نیز تعمیم داده شده است. انگار که در شرح وظایف ادارات و نهادها این روزها بند و ماده ای اضافه شده است به نام صدور بیانیه های آنچنانی که هیچ هزینه و زحمتی ندارد و از قضا عامل شهرت و تبلیغ فردی هم هست!
امروز مدیران به جای اهتمام در گردآوری، جمع‌بندی و تحلیل نظرها و دیدگاههای مردم، نخبگان و رسانه‌ها در زمینه فعالیتهای‌سازمان، چشم به تقویم سال دارند تا از صدور پیام و بیانیه از دیگران عقب نمانند.
از طرفی به جای برگزاری نشست های خبری تاثیر گذار و برنامه‌ریزی و اطلاع‌رسانی به مردم درباره عملکرد سازمان با هدف تنویر افکار عمومی و برگزاری مصاحبه‌های مطبوعاتی با خبرنگاران، متناسب با اولویتهای سازمانی ونیازهای افکار عمومی به برگزاری نشست های خبری صوری و انتشار تصاویر آن بسنده می کنند.
عدم اطلاع کافی مدیران از نقش و اهمیت روابط عمومی به عنوان یک عنصر کمک‌کننده به طرح‌ریزی‌های استراتژیک و زمینه‌سازی تصمیمات، اجرا و ارزیابی عملکرد برنامه‌های راهبردی سازمان موجب بروز چنین مشکلاتی شده است.
توجه به این نکته اساسی ضروری است که مدیران با حرکت به سمت تبلیغات از ارتباطات مشارکت‌آمیز به سمت تبلیغات سازمان و شخص گام بر می‌دارند و گام به گام از فلسفه مدیریت که همانا مردمداری است، دور می‌شوند.
یادداشت: علیرضا خوش نیت[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]