آذرقلم: جمعی از تکنسین های اورژانس آذربایجان شرقی نسبت به شرایط جدید حاکم بر شغل آنها که سبب وارد شدن فشار اقتصادی و معیشتی به این قشر ایثارگر می شود اعتراض کردند. یکی از نامه های درددل این تکنیسین ها را با هم می خوانیم. ضمن آنکه پایگاه خبری آذرقلم، آماده انتشار توضیحات و پاسخ های مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تبریز است:
به گزارش آذرقلم، مدتهاست که تکنسینهای اورژانس با رشادت و ایثار خود و خانواده هایشان توانستند اکثریت پایگاههای اورژانس ۱۱۵ استان آذربایجان شرقی را فعال نگه دارند هر چند که با توجه به واقعیات سختی کار آنها در شبانه روز و در کوران حوادث ترافیکی و بحرانها و در تمام ایام سال از عید گرفته تا تعطیلات تابستانی و زمستانی که اکثر خانواده ها در تعطیلی و مسافرت هستند این عزیزان همیشه گوش به زنگ هستند تا رسالت خطیر انسانی خویش را ایفا کنند.
اما جالب است بدانید که تکنسینهای اورژانس ۱۱۵ به رغم ماهیت شغلی خود پائین ترین دریافتی را در بین کارمندان علوم پزشکی در رابطه با کارانه و امور رفاهی دارند، بگونه ای که گفتن این ارقام هم باعث خنده دیگر کارکنان دانشگاه ها می باشد.
تکنسینهای اورژانس نسبت به وظیفه شغلی خود در بالاترین استرسها و فشارهای عصبی هستند و اضافه کنید بر این فشارها، مشکلات اسکلتی و عضلانی را.
کارشناسان فوریتهای پزشکی در این اوضاع فشار اقتصادی، تنها توکل به رزق و کرم خداوند و توان خود با انجام شیفتهای سخت خود دارند و معیشت اکثریت قریب به اتفاق این قشر تحصیلکرده با انجام ساعات موظفی و اضافه کاری حضوری انجام می شود که اگر این شیفتهای اضافه کاری همکاران فوریتهای پزشکی نباشد، منجر به تعطیلی بیش از یک سوم پایگاههای اورژانس می شود.
تا چندی قبل مطالبات تکنسینهای اورژانس با توجه به بهره وری مصوب مجلس انجام می گرفت و سختی کار نیز لحاظ می شد، اما متاسفانه با انجام یک مانور اداری ، باعث شدند تا سختی کار این پرسنل از ابتدای سال حذف شود که به طور میانگین باعث شد این پرسنل حدود ۲۰ ساعت نسبت به سال گذشته بیشتر شیفت انجام دهند و ابن عمل را در سکوت کامل انجام دادند و چون دیدند پرسنل اعتراض نکردند، بدنبال آن تصمیم گرفتند که در این شرایط بد اقتصادی و معیشتی، قوانینی را با هدف و نیت فشار بر پرسنل انجام دهند که در این برنامه پرسنل را با ارایه مطالب و فشارهایی مجبور به امضای تعهدنامه ای کنند که خواستار عدم اجرای بهره وری با زبان و امضای خود هستیم!
اگر پرسنل اورژانس استان خواستار اجرای بهره وری شوند، که حق مسلم آنها هست، منجر به تعطیلی بیش از یک سوم پایگاههای استان می شود، که این تعداد از پایگاهها تنها با ایثار پرسنل و گذشت خانواده هایشان فعال نگه داشته شده بودند.
اما قوانین سخت گیرانه ای که در نظر گرفتند، اجرای این قوانین در استانهای دیگر نیز انجام میگیرد اما هرگز با قصد فشار حداکثری بر پرسنل نبوده و اجازه تعطیلی پایگاهها نیز داده نشده است.
در قوانین جدید پرسنلی که خواهان اجرای بهره وری هست، ساعت کاری در روز ۱۲ ساعت خواهد بود و حداکثر ۴۴ ساعت در هفته و با ۸۰ ساعت اضافه کاری که متاسفانه تیم اجرائی نیز این ساعات کاری رو با محاسبه ای که انجام میدهد سعی در کاهش پائین ترین اضافه کاری دارد.
اما اگر فردی برگه عدم اجرای بهره وری را امضا کند، میتواند شیفتهای ۲۴ ساعته انجام وظیفه کند و تا ۳۵۰ ساعت اضافه کاری و تخصیص ساعت تشویقی برای هر روز لحاظ می شود.
متاسفانه با فشار بر پرسنل از قبیل امضا و اثر انگشت بدون هیچ گونه مطلبی در زیر برگه و در صورت خواستاری بهره وری، مراجعه به دفترخانه و مطالب دیگر که واقعا در شان مدیران نیست، پرسنل را در این اوضاع اقتصادی مجبور به نگرفتن حق مسلم خود می کنند.
آیا واقعا افرادی که در کار خود با انواع استرسها و فشارهای کاری مواجه هستند اینگونه رفتار کرد؟ آیا می دانید در صورت خواستاری پرسنل به حق بهره وری خود، درصد بالائی از پایگاههای اورژانس غیرفعال می شود؟
آیا می دانید که تکنسینهای اورژانس در جاده ها برای رفتن بمحل کار خود کیلومترها از شهر و خانواده خود دور می شوند؟
آیا می دانید معنی فشار حداکثری برای کاهش هزینه ها می تواند چه تبعاتی بر سلامت جامعه و تکنسینهای اورژانس وارد کند؟
کاش بدانید که چقدر مطالبات ما از همان پرسنلی که در تهران زندگی میکنند پائین تر هست، مطالباتی اعم از رفاهی تا فوق العاده ویژه که صد افسوس همیشه با عدم توافق هیئت امنای دانشگاه مواجه هستیم!!
ای کاش اگر قصد کاهش هزینه ها را دارید، سری به نقاط دیگر پرداختی دانشگاه بزنید، مطمئنا توجه به کارانه پرداختی برخی قشرها خیلی از هزینه ها را کاهش می دهد!