یادداشت ورزشی: نادر عبدل زاده
آذرقلم: غزل خداحافظی با عملکرد حرفه ای سازمان ورزش شهرداری تبریز که چند سالی بود زمزمه های آن شنیده می شد در نهایت به واقعیت تبدیل شد و باید در این زمینه عنوان کرد که خداحافظ بسکتبال و به درود والیبال ؛ ورزش آذربایجان شرقی از این به بعد تک رشته ای و یک بعدی خواهد بود !؟ فوتبال ، فوتبال و دیگر هیچ.
بعد از آن که شورای شهر تبریز – که چندی پیش در انتخابات هیات رئیسه اش دچار مشکل و ناتوانی در تصمیم گیری بود – رای به انحلال باشگاه و توقف فعالیت های حرفه ای این نهاد داد، خیلی ها فاتحه ورزش قهرمانی را دست کم در چند رشته موفق غیرفوتبالی خواندند ؟ چون به عیان مشخص بوده و هست که هیچ نهاد و ارگانی حاضر نمی شود تحت شرایط منفی مالی و اقتصادی ، از ورزش حمایت کند و البته این راهی است که آذربایجان شرقی را با این همه عنوان و افتخار به سمت و سطح شرایط استان های تک رشته ای تنزل خواهد داد.
بسکتبال با قهرمانی در لیگ حرفه ای ایران تابو شکنی کرد تا نخستین عنوان باشگاهی – حرفه ای بین ورزش های سالنی والیبال ، بسکتبال و هندبال استان های آذری نشین را به ارمغان آورده و باب جدیدی را در این رشته ورزشی شمالغرب کشور بگشاید.
در حالی که انتظار می رفت ثمره موفقیت فوق را در سالهای آتی و با پرورش استعدادهای جوان بومی شاهد باشیم اما به قول یکی از زحمتکشان بسکتبال پول های میلیونی شهرداری نظیر رسیدن میوه های یک درخت را آنها چیدند و حالا دیگر چیزی باقی نمانده است.
نمی خواهیم بگوییم بیایند و نظیر دو – سه فصل اخیر میلیاردی خرج کنند اما آیا بعد از قهرمانی در ایران و معرفی به عنوان نماینده کشورمان در بازیهای غرب آسیا و جام باشگاه های قاره کهن آیا باید ریشه درختی که نونهالی آن را خیلی از مربیان بومی زحمتکش غرس کرده بودند به این ترتیب از بیخ و بن می زدند ؟ آیا نمی شد به امثال جامبر – آفتابی و چند مربی جوان که در عرصه تیم های پایه زحمت کشیده اند اعتماد کرد و تیمی را با هزینه کمتر و بهره گیری از استعدادهای بومی روانه مسابقات لیگ نمود ؟
تحت شرایط موجود آخرین خبر غم انگیز از تیم بسکتبال شهرداری که با قهرمانی در سوپرلیگ نماینده ایران در جام باشگاه های آسیا بود آن است که این تیم جایش را به پتروشیمی بندر امام داد که همین موضوع به نوعی می تواند یک امر منفی برای بعد بین المللی ورزش استان باشد.
والیبال که پرتماشاگرترین رشته بعد از فوتبال در تبریز می باشد با عدم تیمداری روبروست و از هر گوشه ای می توان ابراز نظرات منفی در خصوص یک چنین تصمیمی را از جانب مردم ورزش دوست شنید. این تیم یک برند در رشته های ورزشی استان بود و بی شک غیبت آن در مسابقات لیگ برتر والیبال می تواند یک ناراحتی و حسرت بارز برای علاقمندان تلقی گردد.
نکته خبری در این خصوص آن که روز سه شنبه آخرین مهلت واریز حق شرکت رشته های والیبال و بسکتبال به فدراسیون برای حضور در مسابقات لیگ بود که صد البته با عدم واریز مبلغ از سوی شهرداری تبریز عملاً گام اول و مهم عدم تیمداری در این دو رشته نیز برداشته شد.
دوچرخه سواری در آذربایجان شرقی یک رشته اصیل و دارای استعداد می باشد اما حالا بعد از آن که پتروشیمی به عنوان پرافتخارترین تیم آسیا دیگر وجود خارجی ندارد باید دوچرخه سواری شهرداری را هم خارج از عرصه و محدوده حضور و بقا ارزیابی کنیم . اصولاً کسانی که دست روی دست گذاشته اند و نظاره گر این شرایط هستند آیا از خود سئوال نمی کنند که در دوره آتی تور بین المللی دوچرخه سواری آذربایجان نماینده میزبان و استان برگزار کننده کدام تیم خواهد بود !؟
ماده شیرجه رشته شنا عنوان دار برتر و کاملاً بومی تبریز که قهرمان بلامنازع ایران می باشد یکی دیگر از تیم های موفق باشگاه شهرداری بود که حالا این عناوین و موفقیت ها نیز باید توقف را شاهد باشند.
علاوه بر این باید از چندین و چند رشته دیگر مردان و زنان نیز یاد کنیم که با عدم تیمداری باشگاه شهرداری تبریز گرفتار افت و تعطیلی خواهند شد و قطعاً حتی برخی از ورزشکاران و اعضای کادر فنی و عوامل اجرایی آنها شغلشان را از دست خواهند داد.
در خصوص تشکیلات عریض و طویل ورزشی شهرداری استنکاف از تیمداری یک مقوله ناگهانی و بدون توجه به تبعات بعدی می باشد اما می شد تا با عنوان تعدیل در هزینه های باشگاه داری و البته تلاش برای یافتن اسپانسرهای موجود دست به کار شد و با تیمی بدون بازیکنان گرانقیمت و خارجی به میدان آمد.
یکی از برندهای مشهور را در نظر بگیرید که همیشه یار و یاور تیم های دبیری ، مس سونگون و بسکتبال شهرداری تبریز بوده است ، آیا نمی شود تیمداری را به صورت شراکتی و با نام و برند آن تولیدی در عرصه حرفه ای انجام داد ؟ یا آن که این قبیل برندها فقط وقتی متوجه می شوند یک تیم دارد قهرمان می شود وارد عرصه می شوند ؟!
به هر صورت تاثیر مدیریت ، داشتن راهکار و عملکرد راهبردی در زمان بحران است که می تواند تفاوت یک مدیر مدبر و کاربلد را با مدیری فرمایشی و بدنبال پست و مقام مشخص نماید و حالا لازم است تا شرایط به گونه ای پیش برود که سازمان فرهنگی – هنری و اجتماعی شهرداری از هزینه ها بکاهد و بر کیفیت کار بیفزاید ؟ به عبارت صحیح تر باید اقتصادی ترین تصمیمات در عرصه باشگاه گرفته شود تا از این بحران و کاستی که گریبانگیر باشگاه شهرداری و بخش وسیعی از ورزش قهرمانی – حرفه ای تبریز شده رهایی پیدا کنیم.
البته در خصوص وجود مشکلات و هزینه هایی که شاید لازم نبود و منجر به بالا رفتن آمار و ارقام مالی ورزش در تشکیلات شهرداری شده بود یا حمایت از یک رشته ورزشی با تعداد تیم های متعدد در عرصه ورزش تبریز ما نیز منتقد هستیم و می گوییم داشتن دو تیم در لیگ برتر فوتبال کافی است و سایر تیم ها می توانند با استعدادپروری دست به درآمدزایی از دو باشگاه بزرگ و البته تغذیه بدنه این دو تیم را بکنند اما بی شک از بیخ و بن و ریشه ای متوقف کردن فعالیت ها ، آن هم بیلان کاری باشگاهی نظیر شهرداری تبریز به هیچ عنوان نمی تواند قابل قبول باشد و جا داشت تا با کاری کارشناسی و تقسیم بندی انتقال تیم ها به بخش های مختلف با همکاری اداره ورزش و جوانان چنین تصمیم خطیری به نوعی مدیریت می شد.
در بخش پایانی باید به مسئولان اداره ورزش و جوانان آذربایجان شرقی نیز در خصوص شکستن سکوتشان یادآوری را داشته باشیم ؟ متاسفانه یا خوشبختانه باشگاه شهرداری تبریز نظیر یک اداره کل ورزش و جوانان کوچک در حال فعالیت بود و اگر این باشگاه و عملکردش با این سطح و دامنه حمایتی از تیم های رشته های مختلف نبود چه بسا لطمه شدیدی به ورزش حرفه ای استان و موازی با آن ، به این اداره کل وارد می شد ، اتفاقی که با سیگنال های دو – سه ساله اخیر امکان پیش بینی اش می رفت و حالا در ابتدای آوار شدن زلزله عدم تیمداری باشگاه شهرداری تبریز قرار داریم.
متاسفانه حالا همان اتفاق افتاده است و شاید لازم باشد تا اداره کل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی در راستای حمایت از باشگاه شهرداری که عملکردش مستقیم و غیرمستقیم کمک به ورزش استان محسوب می شد سکوت و سکون خود را شکسته و راهکاری را برای حمایت از باشگاه فوق در جهت سرپا ایستادن و ادامه راه با کمک رسانی عملی کند یا آن که با همراهی مقامات استانی ، رشته ها به صورت تکی و با یافتن اسپانسرها بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند تا این معضل و چالش سخت مرتفع شده و خدای تاکرده ورزش حرفه ای استان به سمت تک رشته ای شدن و یک قطبی نرود.