یادداشت ورزشی: نوید
آذرقلم: عدم آرامش و تمرکز بازیکنان و مربیان تراکتورسازی عمدتا از طرف برخی هواداران به بدنه تیم تزریق می شود.
کسانی که نه فقط در استادیوم که در فضای مجازی هم برای این تیم ایجاد دردسر می کنند. نمونه اش شعارها و رفتارشون در استادیوم است یا حملات در فضای مجازی. تراکتور سال گذشته بازیکنان خوبی دراختیار داشت حتی با یک مربی بی تجربه و معمولی مثل تقوی هم حداقل می توانست سهمیه بگیرد اما اگر به روند فصل قبل توجه کنید خواهید دید که برهم زننده آرامش تراکتور نه عوامل خارجی که خاله خرسه های داخلی (البته برخی به عمد) هستند. توشاک بعد از باخت حذفی به شدت با حمله برخی هواداران فضای مجازی مواجه شد که او رو به حماقت و پیر بودن متهم می کردند و مالک تیم هم با مدیریت پوپولیستی توشاک را برکنار کرد.
تقوی هم به همین وضعیت دچار شد. حتی وقتی نتیجه می گرفت در سکوها شعار میدادند «مربی ایرانی نمی خوایم».
لیکنز هم تا وقتی نتیجه می گرفت صدای کسی درنمی آمد اما به محض اولین باخت هجمه به مربی و دروازبان شروع شد درحالی که حتی برفرض تبانی فروزان و خوردن گل عمدی، ما حتی بدون احتساب بازی با سپیدرود شانس بالایی برای قهرمانی داشتیم.
بنابراین با این حاشیه های دست ساز داخلی، هیچ نیازی به دشمن و رقیب بیرونی نیست و هرمربی و بازیکنی هم در این شرایط بیاید نمی تواند از پتانسیل واقعی خودش استفاده بهینه کند.