یادداشت ورزشی: جهانبخش احمدیان
آذرقلم: بازی حساس تراکتور و سپاهان در اصفهان از هفته پنجم رقابتهای لیگ برتر در حالی برگزار گردید که انتظار می رفت با توجه به برنامه بازیهای این هفته، این دیدار به صورت مستقیم از شبکه سه صدا و سیما برگزار شود، که این سازمان در نهایت بی مهری و تبعیض از پخش آن از طریق شبکه خودداری کرده و تنها شبکه های استانی و ورزش را به این کار اختصاص داد.
انگار هنوز تفکر کهنه و پوسیده فوتبال دو قطبی استقلال و پرسپولیس در این سازمان، نفس می کشد و اجازه عرض اندام به تیم های مطرح شهرستانی که این تابوی فوتبال دولتی و سفارشی را شکسته اند، نمی دهد. در هر حال، کاش مسئولین این شبکه به مخاطبان خود در دیگر استانهای کشور نیز احترام بگذارند و بازی تیم های مطرح شهرستانی را نیز پخش کنند. شاید یکی از دلالیل عدم اقبال عمومی به این شبکه، همین تبعیض آشکار در اختصاص آنتن به رویدادهای ورزشی حساس در شهرستانها است.
تراکتور برای بازی با سپاهان با یک تغییر در ترکیب پای در میدان گذاشت که شاید آن یک نفر هم نباید به این زودی به صورت فیکس به میدان می آمد. مهاجم جدید و اسکاتلندی تراکتور که چند روزی می شود با تیم قرارداد بسته است، در ترکیب اولیه به میدان آمد که پس از ناکامی در اولین میدان، در اوایل نیمه دوم بیرون کشیده شد. شاید جان توشاک به استفاده از بازیکنان تازه جذب شده در ترکیب تیم عادت دارد، ولی آنچه که مشهود بود عدم آمادگی این بازیکن و مهمتر از آن عدم هماهنگی با سایر بازیکنان بود.
در مقابل سپاهان با تیم یکدست هماهنگ خود پای در میدان گذاشته بود که حضور بازیکنان سابق تراکتور در ترکیب این تیم، از نکات جذاب بازی بود. کیانی، ایرانپوریان، شفیعی و آقایی 4 بازیکن سابق تراکتور در ترکیب سپاهان بودند که در مقابل تیم سابق خود به میدان رفتند.
شاگردان جان توشاک در این بازی به نسبت بازیهای قبلی خود، هماهنگی بیشتر مخصوصا در خط هافبک داشتند. هر چند در نیمه اول سپاهان بهتر از تراکتور عمل کرد، ولی نیمه دوم به تراکتور و تاکتیک تیمی جان توشاک تعلق داشت. مخصوصا با بازی خوانی جان توشاک و اضافه شدن مهدی پور و سوکیا سوگیتا، موتور تراکتور راه افتاد.
محسن فروزان در روزی که چند سوپر سیو عالی داشت، دو بار دروازه اش را باز شده دید تا از کسب سومین کلین شیت خود، باز بماند. او در اکثر توپهای بلند از دروازه خارج شده و توپ را مشت می کند و گاها نیز در این خروج ها اشتباهاتی انجام می دهد. ولی به جز آن دو گل که یک جورایی می شود گفت در صحنه دومین گل خروج اشتباه داشته است، روز خوبی را پشت سر گذاشت.
خط دفاعی ما همچنان لنگ می زند و به جز مدافعان میانی، کناره ها تعریفی ندارند. عبدالله زاده و شربتی در حد و اندازه تراکتور بازی نمی کنند. سمت چپ و جایی که شربتی حضور دارد، تبدیل به پاشنه آشیل تیم شده و اکثر تیم ها از آن سمت حملاتشان را طرح ریزی می کنند.
خط میانی با رهبری مسعود شجاعی روز خوبی پشت سر گذاشت و به همراه دژاگه، اسماعیلی فر و سوگیتا نبض بازی در نیمه دوم را در دست گرفته و میدان داری کردند.
خط حمله تیم با حضور مهاجم اسکاتلندی جدید در ترکیب ثابت، نیمه اول عملا فلج شده بود و پس از خروج آن و حضور آنتونی استوکس به عنوان مهاجم هدف، جان تازه ای گرفت.
تراکتور پس از 5 هفته، تقریبا به ترکیب ثابت خود دست یافته و بازی به بازی بهتر می شود. اگر بدین منوال پیش برود و یک مدافع مطمئن دیگر نیز جذب شود، قطعا امسال سال پر فروغی برای تراکتور و هوادارانش خواهد بود.
نکته مهم بازی دیروز، فرهنگ هواداری سپاهانی ها و تراکتوری ها در سکوهای فولادشهر بود که تحسین همگان را برانگیخت. در این وانفسای بی اخلاقی و توهین و فحاشی در سکوهای آزادی که هیچ تیم شهرستانی را بی بهره نمی گذارند و کسی هم کاری به کارشان ندارد، اتحاد و همدلی دو تیم مطرح شهرستانی و هوادارانشان، گامی مؤثر در ترویج فرهنگ صحیح هواداری از تیم ها است. تراکتوری ها دیروز مهمان نبودند، به عبارتی مهمانوازی سپاهانی ها باعث این امر شده بود.
ای کاش مسئولین نظارتی فدراسیون که به دنبال بهانه ای برای نقره داغ کردن تیم های شهرستانی هستند، طی بیانیه ای از این حرکت هواداران تراکتور و سپاهان تقدیر و تشکر کنند.