[vc_row][vc_column][vc_column_text]یادداشت: حامد عاطفی فر
آذرقلم: از حدود دو هفتۀ قبل و در پیبروز بحران کم آبی در خوزستان، برخی از نقاط این استان صحنۀ اعتراض های خیابانی است. از چند روز قبل اما، دامنۀ این اعتراض ها به شهرهای دیگر کشورمان گسترش یافته و برای نمونه، عصر شنبۀ این هفته بود که برخی از مردم تبریزگرد هم آمده و ضمن ابراز همدردی با هموطنان خوزستانی بر رفع اینبحران تاکید کردند.
به گزارش آذرقلم، صرفنظر از حاشیه های پررنگ تر از متنِ تجمعات خوزستان و البته حواشیِ اعتراض های خیابانی در شهرهایی مانند تبریز که عمدتاً پیرامون مطالبه گری در حوزه قومیتی بوده است، آنچه پیش و بیشتر از همه خود را نمایان می کند نشانه های نگران کننده ای است که ریشۀ آن را باید در فقدان گفت وگو و ارتباط موثر و اقناع کننده با افکار عمومی جستجو کرد.
این یک واقعیت است که مردم مراتب نارضایتی شَدید و اعتراض جدّیِ خود را همین یک ماه قبل و در جریان انتخابات 28خرداد 1400 نشان دادند؛ جایی که کمترین میزان مشارکت در انتخابات های ریاست جمهوری ایران رقم خورد و منتخبی با حدود 30 درصدِ آرای حائزینِ شرایطِ رأی دادن به پاستور فرستاده شد ضمن اینکه مقام دوم این دوره از انتخابات با بیش از 4 میلیون رأی، به آرای سفید و باطله رسید!
در چنین شرایطی انتظار می رفت بیش از آنکه رئیس جمهورِ مستقر شنوندۀ طنین این زنگ خطر باشد، رئیس جمهورِ منتخب خود را مخاطب این پیامِ هشداردهنده ببیند و با ارسال پالس های مثبت، چه به رای دهندگان و چه به قهرکنندگان از صندوق های رأی، بگوید که پیام آنان را دریافت کرده و می خواهد با برنامه ریزیِ اصولی گامی در مسیر رفع نارضایتی ها بردارد.
با این اوصاف، چنین انتظاری برآورده نشد و در فقدان گفت وگو و عدم برقراری ارتباط موثر و قانع کننده با افکار عمومی، در فاصلۀ کوتاه تر از یک ماه، شکل اعتراض ها از رأی ندادن یا رأی سفید و باطله دادن، به اعتراض ها و تجمعات خیابانی تغییر کرد.
بی توجهی به مسالۀ بسیار مهمِ گفت وگو، ارتباطات اقناعی و مدیریت افکار عمومی، زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که اخبارِ موثّق، از تکاپوی فعالان ستادهای انتخاباتی و تیم های حامیِ رئیس جمهور منتخب برای گرفتن سهم مدیریتی در دولت آینده حکایت دارد، و این در حالیست که همین ستادها و همین تیم ها می توانستند با تدبیری خلّاقانه و در شکلی قانونمند، همچنان فعال باقی بمانند تا در شرایطی که تحرّک میدانیِ رئیس جمهور منتخب تقریباً به صفر رسیده است، عهده دار برقراری ارتباط با توده های مردم شوند.
با این وصف و در شرایطی که رئیس جمهور منتخب، همانند سلف خویش، گرفتارِ پشت میزنشینی شده و به عنصر گفت وگو با مردم بی اعتناست، آحاد جامعه این احساس را دارند که به رغم متفاوت بودن خاستگاه های فکریِ روسای جمهورِ مستقر و منتخب، رویّه ها اما «تغییر»ی نکرده و نخواهد کرد.
در همین چارچوب است که بازگشت اعتراض های خیابانی به مناطقی از خوزستان و گسترش این اعتراض ها به استان ها و شهرهای مختلف کشورمان از جمله تبریز زمینه ای برای هشدار متخصصان علم ارتباطات و همچنین ناظران سیاسی را فراهم کرده است؛ موضوعی که اگر همچنان مورد بی توجهیِ رئیس جمهور منتخب و حامیان او باشد وضعیتِ به مراتب مخاطره آمیزی را پیش روی کشورمان قرار خواهد داد.
درس تجمع های اعتراض آمیز در خوزستان و سپس در تبریز، تهران، اصفهان، بوشهر، کرمانشاه، لرستان، خراسان شمالی و … یادآوری ضرورت ارتباط با افکار عمومی و مهم دانستن عنصر گفت وگوست که اگر مورد توجه مسئولان باشد تعامل به جای تقابل می نشیند و انسجام و اجماع جایگزین فریاد و اعتراض می شود.
* کارشناس ارشد علوم ارتباطات[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]