یادداشت ورزشی: حمید شکیبا
آذرقلم: تراکتور این روزها حال و روز خوشی ندارد. سه بازی پیاپی باخت را تجربه کرده و در بازی چهارم نیز برابر ضعیف ترین تیم لیگ به تک امتیاز خانگی قناعت کرده است و اینها با روح قهرمانی تناسب و سنخیت ندارد.
باید باور کنیم جایگاه و بضاعت تراکتور همین است . از 12 امتیاز ممکن فقط یک امتیاز گرفته ایم و این شرایط به تنهایی تعیین کننده جایگاه تراکتور در آخر فصل هست.
چه بخواهیم باور کنیم یا نکنیم . چه دوست داشته باشیم یا نداشته باشته باشیم این تراکتور ، تیم فوتبال تراکتور مورد انتظار نیست.
باید باور کنیم که دنیزلی توان و قابلیت مربیگری را در این سن ندارد.باید باور کنیم که تیم بدون دستیار و مربیان شایسته ، بایستی در مقابل آخرین تیم لیگ با چهار امتیاز آن هم در تبریز برایش مساوی عین برد باشد.
باید باور کنیم که تراکتور با دنیزلی جز ناکامی و دلشکستگی هواداران ، چیزی به ارمغان نخواهد داشت.
بایستی باور کنیم زنوزی بدسلیقه ترین در انتخاب سرمربی است.
بایستی بپذیریم بازیکنان تراکتور زندانی افکار غلط دنیزلی هستند.
باید قبول کنیم جای دنیزلی استودیوهای فوتبال و تفسیر آن است نه استادیوم و زمین.
آقای زنوزی بجای در اختیار قراردادن هواپیمای اختصاصی برای رفتن و شکست خوردن یک مربی در حد مربی های متوسط دیگر لیگ برتر را برای تیم انتخاب کنید.
آقای زنوزی با وجود استراماچونی ، کالدرون ، قلعه نوعی و گل محمدی و صد البته منصوریان و نکونام و….، دنیزلی هیچ توان مقابله و بازی گرفتن از بازیکنان خود را ندارد.
آقای زنوزی بازیکنان تراکتور در حد تیم ملی می باشند. ولی چرا باید بدین شکل اسیر تفکرات یک سرمربی موفق در دهه های گذشته باشند.
در نهایت من دنیزلی را مقصر نمی دانم و زنوزی را نیز مقصر نمی دانم . آن مشاورین مقرض که بخاطر پول همه کار می کنند که زنوزی را نیز فریب داده اند.در آخر بیایید باور کنیم که ماشین بهتر از تراکتور فوتبال بازی میکند و شاید در آخر فصل تراکتور جزو هشت تیم آخر باشد.