[vc_row][vc_column][vc_column_text]آذرقلم: یکی از فعّالان فرهنگی و اجتماعی آذربایجان شرقی، در نامه ای خطاب به دکتر محمدرضا پورمحمدی، استاندارآذربایجان شرقی از روند مبارزه با حیوانات در سطح شهر انتقاد کرده است.
به گزارش آذرقلم، محمدرضا باقرپور در نامه خود پیشنهاداتی را هم برای مقابله با این مشکل ارائه کرده است که خلاصه ای از آن، از نظر مخاطبان آذرقلم می گذرد:
آقای استاندار: چنانکه استحضار دارید در سال های اخیر، به دلایل متعددی، از جمله: حاشیه نشینی، مهاجرت ها و به تبع آن، تولید بیشتر زباله، شاهد ازدیاد سریع سگ در شهرستان ها و به ویژه مراکز استان ها بوده ایم و کلانشهر تبریز نیز از این شرایط، مستثنی نبـوده است. به دنبـال ازدیاد نسل سگ های بی صاحب، شهـرداران نواحـی مختلف در شهرها، بـرای کـاهش جمعیت سگ ها، ناگـزیر و متأسفـانـه، اولیـن، سـاده تـرین و کـم هزینه تریـن راه را انتخاب کرده و آن را به صـورت پنـهان و یا علنـی و به شیوه های مختلف، عملیاتـی کـرده اند که گزارش هـای مردمـی و تأییـد ناپدید شدن سگ ها در برخی مناطق و مستندات صوتـی و تصویـری تهیه شده و موجود از نحـوه معدوم سازی به روش تزریق سم و اسید و یا به شیوه های دیگر، ازجمله تیراندازی ها در برخی مناطق شهـرهای مختلف به سمت سگ ها و حذف فیزیکی آنها در سال های اخیر که معمولاً یک پای شهرداری ها هم در میان است، صدای طیف گستره ای از حامیان حیوانات را درآورده که مصداق های عینی و مستند تصویـری زیادی در این خصوص، موجـود می باشد که در بـرخی رسانـه ها نیز منعکس شده است.
در قسمت دیگری از این نامه آمده است: بیشتر شهرداری ها، معمولاً زیر بار اتهامی به نام سگ‌کشی نمی‌روند و ادعایشان هم این است که سگ‌های مریض را از سگ‌های سالم جدا می‌کنند و بعد از جداسازی است که به زندگی آنها خاتمه می‌دهند؛ درحالی که معیار مشخصی هم بـرای تشخیص مریـض بـودن سگ‌ها ندارنـد و اسمی که بـرای این کـار گذاشته‌انـد، مـرگ با تـرحـم! است و وقتـی هم دستشان رو می شود، همه تقصیرها را به گردن پیمانکاران خاطی می اندازند؛ درحالی که پیمانکاران، طبق قراردادهای منعقده، از شهرداران و زیرمجموعه های آنها دستـور می گیرنـد و خودسرانـه نمی تواننـد دست به سگ کشـی بـزنند؛ ضمن اینکـه جمـع آوری و معدوم سازی سگ‌های رهاشده، برای عده ای، درآمدزایی دارد و این در آمدزایی، بستری برای انجام برخـی تخلفات وسوسه انگیز، ایجاد می کند که به دام انداختن سگ در خارج از محدوده خدمات شهری، پرورش و تکثیر و توله کشی سگ‌ها برای فروش به طرح و انتقال سگ از سایر مکان‌ها، از جمله تخلفاتی است که احتمال دارد در این طرح رخ بدهد؛ ضمن اینکه شهرداری ها در کشتار سگ ها، از شهروندان هزینه می کنند و رفاه، آسایش و امنیت بهداشتـی آنها را مطرح و به رخ می کشند.
آمارها و وضعیت موجود، نشـان می دهـد در چندساله اخیـر، کشتـار سگ ها، هیچ نتیجه ای نداشته و علاوه بر آن، هزینه هایی را نیز به دنبال داشته است که ترویج غیرمستقیم خشونت در کلام و رفتار نیز یکی از پیامدهای جبران ناپذیر آن بوده که به نوعی، ترویج و اشاعه خشونت اجتماعی محسوب می‌شود. مسؤولان محترم، ساعت های زیادی را صرف نشست ها و گفت و گوها در جلسات می کنند و سنـد پیشگیـری از خشونت هـای رفتـاری و کلامی، نوشتـه و ابلاغ می شود؛ جشنواره و همایش هایی، در این راستا، برگزار می شود؛ در جهت افزایش نشاط اجتماعی که یکی از مقدمه های مهـم و اساسی، در ممانعت و کشیـده نشـدن نـوجوانـان و جوانـان به سمت و سـوی اعتیـاد به مـواد مخـدر و استعمـال الکـل می باشد، کارهـای زیادی انجام می گیـرد که توسط دستگاه های دولتی و با همکـاری سازمان‌های مردم نهاد، اجـراء و هم افزایـی می گردد؛ درحالی که از آن طرف، اقدام خشونت آمیز معدوم سازی سگ ها و بعضاً دفن سگ های نیمه جان و انتشار اخبار آن، چه در رسانه های رسمی و چه در فضاهای مختلف مجازی، مجدداً باعث ایجاد خشونت و عصبیت در بین مردم و به ویژه حیوان دوستان می گردد و همه رشتـه ها، دوباره پنبه می گردد.
باقرپور در پایان نامه اش، به نمایندگی از طرف طیفی از حیوان دوستان از طرف تعـدادی از شهروندان و صاحبنظـران حوزه های علوم اجتماعی و فرهنگی، تقاضا کرده با در نظر گرفتن تمامی جوانب و ضمن رعایت حقوق شهروندی و با عنایت به اینکه آذربایجان شرقی و به ویژه تبریز، در برخی امور، پیشقدم و جزو اولین ها بوده، در صورت صلاحدید، در این مورد هم دستور فرمایند به عنوان الگو و پایلوت برای سایر شهرها، اقدامات اساسی و کارشناسی شده، انجام بگیرد تا در کنار کاهش آسیب های زیست محیطـی و ارتقـای سطح سلامت شهرونـدان در سطح شهر تبریز و استان، همگی شاهـد کاهش آسیب های اجتماعی و به ویژه کاهش خشونت و افزایش نشاط اجتماعی در بین مردم باشیم.
خلاصه پیشنهادها و درخواست ها به شرح زیر است:
ارائه و تصویب لایحه ساماندهی سگ های بدون صاحب در محدوده و حریم شهرها، توسط مبادی قانونی.
مدیریت صحیح و اصولی پسماندها و بازیافت زباله ها، توسط شهرداری های نواحی مختلف.
توقف سگ کشی در هر شکل آن و پرهیز از اعمال خشونت و از اقدام به عمل غیر انسانی کشتار و معدوم سازی سگ ها.
الزام نگهدارندگان مقطعی سگ ها، به عقیم سازی و عدم توله کشی.
حمایت از پناهگاه های مجاز نگهداری حیوانات بلاصاحب، مانند: سگ وگربه.
جلوگیری از خرید و فروش، واردات و توله کشی سگ ها.
تأکید بر عدم اقدام به یوتانایز(مرگ آسان و با شفقت) سگ ها و تمرکز بر درمان، عقیم سازی و واگذاری؛ توضیح اینکه هزینه یوتانایز، که گران است و در بیشتر مواقع هم، نه با آمپول ویژه که با سم های معمولی، عملی می شود، همیشه باید به عنوان آخرین گزینه و تحت شرایط خاصی، انتخاب و در نظر گرفته شود و گزینه نخست، باید زندگی همراه با عقیم سازی باشد.
باور و اعلام این نکته علمی که هزینه عقیمسازی در بلندمدت، به مراتب کمتر از هزینه های مالی و اجتماعی کشتار سگ ها است.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]