یادداشت ورزشی: نادر
آذرقلم: تیم تراکتور، این فصل در خط حمله و آمار گل ها عملکرد امیدوار کننده ای ندارد. هر چند که خط دفاعی و دروازه بان مطمئنی دارد! آمار هم این موضوع را تائید می کند . زدن فقط 4 گل در شش بازی آمار خوشایندی نیست. اگر در یارگیری پیش از فصل مهاجم بهتری گرفته می شد مطمئنا این مشکل را نداشتیم هرچند هنوز هم دیر نیست و می توان با آوردن یک مهاجم گلزن یا تغییر تاکتیکی یا هماهنگی بیشتر در هفته های آتی این مشکل را حل کرد. اما اگر توجه صرف به پیروزی و بی توجهی به گل های بیشتر، طرز تفکر مربی باشد مسئله دیگری است. اصولا مربیانی که سن و سالی از آنها گذشته محتاط تر هستند. به پیروزی با حداقل گل قانع هستند. در هر صورت به تفکرات مربی باید احترام گذاشت و به او زمان داد که کارش را انجام دهد. کاری که درباره مربیان قبلی انجام نشد و حتما ایرادات خنده دار و پوچی که از آنها می شد به خاطر دارید.
تناقض آشکاری در متن با واقعیت موجودی که سال گذشته دیدیم وجود دارد. درباره زدن گل های زیاد یادمان نرفته سال گذشته وقتی تراکتور با تقوی حریفان را گلباران می کرد و کاملا هجومی بازی می کرد برخی از تماشاگران علیه اش شعار می دادند و در نهایت هم وادار به استعفا شد یا کنار گذاشته شد!
گرچه نباید اینقدر زود درباره قهرمان شدن یا نشدن یک تیم قضاوت کرد اما کاملا قابل تامل است و روی نکته بسیار کلیدی و مهمی انگشت گذاشته شده است. با آرامش و فرصت دادن به تیم به مربی و به بازیکنان مشکلات تیم رفع خواهد شد کاری که پارسال نکردیم. اشتباهات خودمان رو بپذیریم اینقدر دنبال توهم و متهم کردن دیگران نباشیم. چندتا مثال عرض می کنم.
۱- در جام حذفی به نفت باختیم هجمه عجیبی در فضای مجازی علیه توشاک به راه انداخته شد. هنوز هم مطلب با عنوان باختی به ژرفای حماقت توشاک در صفحه یکی از سایتهای به اصطلاح آنالیز در کما رفته فعلی هست. توشاک رفت اما دودش به چشم تراکتور و هواداران واقعی تیم رفت.
۲- تقوی تراکتور را از بحران هوادار و مدیر ساخته خارج کرد با بازی های پرگل و هجومی، اما علیه اش شعار دادند برایش در همین سایت ها حاشیه درست کردند. او هم رفت اما دودش باز به چشم تراکتور و هواداران واقعی تیم رفت. اگر تراکتور با تقوی قهرمان نمی شد حداقل سهمیه آسیا را گرفته بود.
۳- لیکنز همان راه رو ادامه داد. بردهای پیاپی رسیدن به دو امتیازی صدر اما با اولین باخت تیم وارد حاشیه عجیبی شد. این عادی نبود. مدیریت عوام گرا هم متاثر از برخی هولیگانها تیشه به ریشه تیم زدند و وارد چنان بحرانی شد که تا آخر فصل نتوانست خودش رو پیدا کند. لیکنز هم رفت اما دودش باز به چشم تراکتور و هواداران واقعی تیم رفت.
تراکتور بدون احتساب نتیجه بازی با سپیدرود هم میتونست قهرمان شه اما آرامش تیم سلب شد. بازی بعدی یه سری هولیگان وارد زمین شدن آشوب کردن نظم عمومی رو برهم زدن درحالی که با آرامش هوادار و درایت مدیر تراکتور میتونست اون پیچ سخت رو عبور کنه.
جمله ای که پارسال تراکتور را به خاک سیاه نشاند این بود «تیم بزرگ مربی بزرگ می خواهد»! این شعار و مطالبه رویایی آرامش تیم را گرفت. آرامش از روی سکوها به تیم منتقل می شود از همین سایت ها و فضای مجازی از نوشته ها از درایت مدیران و مربیان تیم. اگر یک تیم همیشه برنده بشود که همه چیز گل و بلبل است درایت و صبر هوادار و مدیران در مواقع بحران مشخص می شوده. هوادار واقعی در مواقع بحران پشت تیمش ایستد. تیم را به خاطر خودش می خوان نه به خاطر افراد مختلفی که میایند و میرون. چرا این پیره چرا کنار زمین دست و پا نمی زنه چرا زیدان کچله چرا لیکنز شبیه فلانی است و…. هواداری که برای تیم حاشیه درست کن اونم از نوع امنیتی تیم را وارد بحران کند و آرامش تیم رو بگیرد هوادار نیست نفوذی و ستون پنجم کسانی است که میخواند تراکتور موفق نشوده.
اکنون یک سری سایتها در کما به سر می برند! به نظر منتظر اولین باخت هستند تا مثل سابق تیم را وارد حاشیه کنند. برخی هم سکوت مطلق اختیار کرده اند! کافی است دقت کنید کدام نهاد عالی کشور دستور بستن و فیلتر یک سایت رو می دهد. به تیم آرامش بدهیم صبر و تحمل داشته باشیم بگذاریم در آرامش برنامه هایش را پیش ببرد و تنها با رفع نواقص مسیر قهرمانی هموار خواهد شد. از تاریخ درس بگیریم حداقل از سال گذشته تا باز با دست خودمان تیم رو پایین نکشیم