یادداشت روز: محمدامین خوش نیت
آذرقلم: وقتی در مورد قدمت، اعتبار و جایگاه شهرها سخن به میان می آمد، دوست و دشمن، کوچک و بزرگ، از «تبریز» به عنوان سرآمد شهرهای ایران یاد می کند. اما جالب است بدانید که این شهر بزرگ ایران، پایتخت ادوار گذشته و پایتخت گردشگری فعلی جهان اسلام در سال 2018، هرگز جایگاه و نامی در گذرنامه های رسمی جمهوری اسلامی ایران ندارد. کافی است نیم نگاهی به گذرنامه های خودتان بیندازید تا برایتان ثابت شود که در برگ برگ آن، آثار تاریخی شهرهای بزرگ و کوچک ایران با تصاویر و ترجمه انگلیسی ذکر شده تا هم گردشگران داخلی و هم اتباع خارجی، برای یک لحظه هم که شده، با آثار تاریخی این شهرها آشنا شوند. اما نامی از تبریز و آثار آن نیست.
در این پاسپورت ها، مشهد (حرم مطهر امام رضا)، شیراز (حافظیه و تخت جمشید)، بم (ارگ بم)، همدان (مقبره ابن سینا)، مشهد (مقبره فردوسی)، نیشابور (مقبره خیام)، نیشابور (عطار نیشابوری) اردبیل (مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی)، اصفهان(عالی قاپو)، اصفهان (مسجد امام خمینی)، اصفهان (مسجد جامع)، تهران (مصلی امام خمینی)، تهران (برج آزادی)، کاشان (خانه بروجردی ها)، جزو شهرهای بزرگ و کوچکی هستند که ذکر خیری در پاسپورت اتباع ایرانی از آن ها شده و به نوعی با معرفی و تبلیغ این آثار درصدد جذب توریست برای این شهرها برآمده اند.
اما جای تاسف دارد که هیچ نام و نشانی از آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی و به ویژه شهر تبریز در این سند جهانی وجود ندارد! به راستی آیا تاکنون مدیران ارشد استانی به مسافرت خارجی نرفته اند تا غیبت سوال برانگیز آثار تبریز و آذربایجان را در این اسناد بین المللی ببینند؟ آیا فرصت اعتراض و پیگیری نداشتند و یا اینکه ترجیح داده اند در قبال این بی مهری اداره گذرنامه و وزارت امور خارجه و یا هر ارگان دیگر سکوت اختیار کنند؟
آیا شهر تبریز، در حد و اندازه نیشابور و بم و کاشان و همدان هم نیست؟
آیا تقرجگاه ائل گلی، مقبره الشعرا، ارک، مسجد کبود، ربع رشیدی، بازار بزرگ تبریز، و ده ها اثر دیگر نمی توانند از فیلتر ممیزان و طراحان و ناشران پاسپورت های ایرانی عبور کنند؟ واقعا جای تعجب و تاسف دارد.
حداقل به خاطر اعتبار سال 2018 هم که شده نباید این بی مهری و اجحاف را در حق ام القرای اسلام و شهر تبریز که به عنوان پرطمطراق و بی حاصل «پایتخت گردشگری جهان اسلام: متصف شده روا می داشتند. شاید نتوانیم اعتراض خود را به گوش مسئولین کشوری و دست اندرکار این امر برسانیم اما سکوت مبهم مسئولان استانی در این باره واقعا تاسف بار است. به قول معروف:
من از بیگانگان هرگز ننالم که با من هر چه کرد آن آشنا کرد!